Η απεραντοσύνη του «όλα»

Δεν υπήρχε χώρος για αν, για μπορεί, και για ίσως,

αβεβαιότητα παρέα με ερωτηματικά είχαν χαθεί στο πολύ μακριά,

η λέξη «νέο» είχε αφαιρεθεί από την καθημερινότητα της σκέψης

Τα είχε γνωρίσει «όλα»

Ακόμα και τα όνειρα ανήκαν πια μόνο στους άλλους..

Ήταν αρχές κάποιας άνοιξης όταν η λέξη «όλα» θύμωσε

με τον υπερόπτη που θέλησε να πιστέψει στην έννοιάς της.

Ποιός ήταν εκείνος που τόλμησε να αμφισβητήσει την απεραντοσύνη της;

Πόσο θράσος περίσσευε σε αυτόν που προσπάθησε να της στερήσει το μετά;

Ζήτησε από το χρόνο 20 μόνο λεπτά.

Τόσο της χρειαζόταν για να σφραγίσει την πραγματικότητα της ανυπαρξίας της,

και το έκανε παραμυθένια με ένα  μοναδικό τρόπο που μόνο η ίδια ήξερε..

Το ταξίδεμα στην απεραντοσύνη του «όλα» μόλις ξεκινούσε..

(ΜΑΝ)