ΜΟΛΙΣ 2 μήνες πριν τις ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ...

/0 Comments/in , /by

Υπάρχουν φορές που είναι δύσκολο να αντιληφθείς αν η έλλειψη «πραγματικής» ενημέρωσης των υποψηφίων για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ οφείλεται στην αδυναμία της απλής σκέψης, στην αδιαφορία των υπεύθυνων για την ενημέρωση φορέων, ή στο αν της λέξης αδιαφορία προηγείται η λέξη  εσκεμμένη.

Μεταφέρω τον χθεσινό – 2 περίπου μήνες πριν τις Πανελλαδικές – διάλογο με μαθητή της Γ ‘ Λυκείου (που ενδιαφέρεται για τις Οικονομικές σχολές).

- Ποια είναι η πρώτη σου επιλογή;

- ΑΣΟΕΕ!!!

Αν και ατυχώς ήξερα «πλέον» την απάντησή του στο δεύτερο ερώτημά μου, προχώρησα τη συζήτηση.

- Σε ποια σχολή της ΑΣΟΕΕ;

- ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ!!!

Ήταν η σειρά για το τρίτο ερώτημά μου.

- Ξέρεις πως ακριβώς υπολογίζονται τα μόρια για την εισαγωγή σου;

- ΟΧΙ (μεγαλοπρεπέστατο)!!!

Δηλαδή μια ανάσα πριν τις Πανελλαδικές, ο υποψήφιος ΔΕΝ γνώριζε ποιες είναι οι σχολές της ΑΣΟΕΕ (και ασφαλώς και των υπόλοιπων Οικονομικών Πανεπιστημίων), άρα το τι πάει να σπουδάσει. Πόσο διαφέρουν μεταξύ τους, τα διαφορετικά μαθήματα που διδάσκονται στην κάθε σχολή, το πραγματικό αντικείμενο σπουδών τους,  τις (έστω σε θεωρητικό επίπεδο ) επαγγελματικές προοπτικές τους. Αλλά ούτε και την «πραγματική» σημασία για τα μόριά του των μαθημάτων με αυξημένους συντελεστές βαρύτητας ανά επιστημονικό πεδίο.

Ασφαλώς, ο μόνος που ΔΕΝ «φταίει» είναι ο ίδιος ο υποψήφιος. Είναι επιεικώς απαράδεκτο να απαιτούμε από ένα παιδί, στην ηλικία των 17 – 18 χρονών, να αναζητήσει μόνο  του αυτές τις πληροφορίες και να μην του τις προσφέρουμε.

Η δική μας άποψη - που αγγίζει τα όρια του αυτονόητου - είναι ότι τουλάχιστον από την Α’ Λυκείου θα έπρεπε να παρέχονται οι απαραίτητες πληροφορίες, μέσα από την «πραγματική» έννοια του επαγγελματικού προσανατολισμού που κατ’ ελάχιστον σημαίνει: ενημέρωση για τις διαφορετικές σχολές των ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Και δυστυχώς, η αρχική μας απορίας παραμένει…

Γιατί λοιπόν να σε διαβάσω..;

/0 Comments/in , /by

Σου ήρθε λοιπόν η αρχική ιδέα μια και κάτι από το περιβάλλον σε άγγιξε  άμεσα ή έμμεσα. Είπες να την πας παρακάτω και άρχισες να γράφεις. Στη διαδρομή σου βγαίνουν όμορα της αρχικής ιδέας μονοπάτια και το κείμενο μεγαλώνει. Είσαι της άποψης ότι κάποιες εικόνες  θα υποστηρίξουν την γραπτή πια σκέψη σου. Βρίσκεις τις (για εσένα) κατάλληλες και τις σκορπάς σε εκείνα τα σημεία του γραπτού που πιστεύεις ότι δικαιούνται της φιλοξενία του!

Οι σκέψεις σου έγιναν γραμμές και μοιάζει να είναι πια ολοκληρωμένες.  Ποτέ όμως δεν είναι! Κάθε φορά που τις διαβάζεις κάτι που μόλις τώρα εμφανίστηκε στον ορίζοντα του μυαλού σου «απαιτεί» μια θέση.. Κάποια στιγμή όμως ο χώρος γεμίζει. Έμεινε το τελικό χτένισμα και η αρχική ιδέα είναι πλέον «ανοικτή» στην ανάγνωση κάθε ενδιαφερόμενου.

Να σου πω όμως κάτι. Εδώ και 9 περίπου χρόνια βιώνω καταστάσεις των οποίων της ύπαρξη  αγνοούσα. Στύβω το μυαλό μου να βρω λύσεις σε πολλά κομμάτια  της ζωής μου. Ο χρόνος μου κατανέμεται μεταξύ δουλειάς, προσπάθειας επίλυσης προβλημάτων, σκέψεων, τσακωμών, και στο πως θα βελτιώσω την ορατότητα του αύριο. Άσε δε που αν ανοίξω την τηλεόραση ή "εισέλθω" σε κάποιο από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης αυτόματα θα γίνω στόχος βομβαρδισμού ιδεών, λέξεων και εικόνων!

 

Γιατί λοιπόν να σε διαβάσω; Δεν έχω ούτε το χρόνο, αλλά ούτε τη διάθεση να ασχοληθώ μαζί σου....

 

Και να ήθελα, δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω! Αν μου έλεγες να περιγράψω το σήμερα των περισσοτέρων μας, μάλλον θα δανειζόμουνα την προηγούμενη παράγραφό σου!

Ναι, το πρόβλημα είμαι μεγάλο και η λύση του καθόλου εύκολη.

Υπάρχει μια λέξη που ακούει στο όνομα πρέπει και η οποία στα δικά μου αισθητήρια όργανα της ακοής δεν ηχεί πάντα μελωδικά..Όμως το να αποδεχτούμε την πρωτόγνωρη (για τη γενιά μου) κατάσταση χωρίς να ψάξουμε για την ανατροπή της μάλλον θα μας ανοίξει την πόρτα της κατάθλιψης μια ώρα αρχύτερα.

Πρέπει να βρούμε, κατασκευάσουμε, φανταστούμε μια άκρη στο τούνελ. Ο καθένας μας έχει ή πρέπει να ανακαλύψει το δικό του τρόπο απόδρασης.

Σε αυτή την προσπάθεια δραπέτευσης το μονοπάτι της  διαφυγής είναι συνήθως δυσδιάκριτο. Μερικές φορές όμως έρχεται το απλό να δώσει απάντηση στο σύνθετο. Και «μέσα»  στο απλό μπορεί να βρίσκεται το να αποχωριστούμε (έστω για λίγο) τον καναπέ μας, μια βόλτα στη θάλασσα, ένας περίπατος στο βουνό, ή μια λέξη που έτυχε να διαβάσουμε. Μπορεί..

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

ΑΟΘ – Προτεινόμενη Άσκηση 2ου κεφαλαίου (Η Ζήτηση)

/0 Comments/in , /by

Στην τιμή Ρ1= 4 ενός αγαθού Χ η ζητούμενη QD1 = 12. Στη συνέχεια μια αύξηση της τιμής του δημιουργεί νέα QD = 4 ενώ η Συνολική Δαπάνη (ΣΔ) των καταναλωτών μειώνεται κατά 16 μονάδες σε σχέση με την αρχική.

Ακολούθως αυξάνεται το εισόδημα (Υ) των καταναλωτών με αποτέλεσμα την μεταβολή της ζήτησης (D)  κατά 20 %. Δίνεται η ΕΥ = 2.

Ζητούνται

  1. Να υπολογίσετε την παραπάνω ποσοστιαία μεταβολή της τιμής.
  2. Να βρεθεί η συνάρτηση ζήτησης (γραμμικής μορφής). Να αιτιολογήσετε γιατί δεν έχει τη μορφή της ισοσκελούς υπερβολής.
  3. Τι παρατηρείτε για την μεταβολή της συνολικής δαπάνης των καταναλωτών αν η τιμή του αγαθού αυξηθεί από 4 σε 6 χρηματικές μονάδες;
  4. Αν σε δύο σημεία μιας καμπύλης ζήτησης η συνολική δαπάνη παραμένει σταθερή μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η συνάρτηση ζήτησης δεν είναι γραμμικής μορφής;
  5. Να βρεθεί η νέα συνάρτηση ζήτησης (μετά την αύξηση του εισοδήματος)
  6. Να βρεθεί η τελική ζητούμενη ποσότητα μετά τις δύο μεταβολές (τιμής και εισοδήματος)
  7. Λαμβάνοντας υπόψη δύο τυχαία επίπεδα τιμής (εντός του πεδίου ορισμού της αρχικής συνάρτησης) να υπολογιστεί (για κάθε ένα από τα προηγούμενα επίπεδα τιμής) η ποσοστιαία μεταβολή της QD (επί των δύο καμπυλών ζήτησης. Τι παρατηρείτε για την ποσοστιαία μεταβολής της QD (που υπολογίσατε πριν) σε σχέση με την ποσοστιαία μεταβολή της ζήτησης (που προήλθε από τη μεταβολή του εισοδήματος);
  8. Αν στη συνέχεια μια μείωση της τιμής ενός αγαθού Ψ, συμπληρωματικού του Χ, μεταβάλλει τη ζήτηση του Χ κατά 10 μονάδες (σε σχέση με αυτή που προέκυψε μετά την μεταβολή του εισοδήματος) να υπολογιστεί η νέα συνάρτηση ζήτησης .
  9. Αφού κάνετε το σχετικό διάγραμμα (αναλυτικά με όλες τις μεταβολές) τι παρατηρείτε για την παράλληλη ή όχι μετατόπιση των καμπυλών της ζήτησης;

 

Σε «ατμόσφαιρα» Πανελλαδικών εξετάσεων.

/0 Comments/in , /by

Πλησιάζει λοιπόν προς το τέλος της η προσπάθεια των φετινών μαθητών της Γ’ Λυκείου να περάσουν την πύλη κάποιου ΑΕΙ ή ΤΕΙ.  Όπως πάντα, γονείς, καθηγητές, ειδικοί, φίλοι, όλοι προσπαθούμε να μεταφέρουμε κάτι χρήσιμο στα παιδιά πιστεύοντας ότι θα τους προσφέρει την απαραίτητη «δύναμη»  σε αυτή την τελική ευθεία μιας διαδρομής με 12ετη παρουσία στα σχολικά θρανία.

Ο Πομπός (περιβάλλον) στέλνει μηνύματα

Μέσα από την (κατά κανόνα) καλή διάθεση το περιβάλλον συμμετέχει λοιπόν έμμεσα στην προετοιμασία των μαθητών και προσπαθεί να την υποστηρίξει – τονώσει. Άλλοτε χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους: να τρως και να κοιμάσαι καλύτερα, άλλοτε ασκώντας αρνητική κριτική: δεν διαβάζεις πολύ, άλλοτε συγκρίνοντας εποχές:  εγώ όταν έδινα διάβαζα από το πρωί μέχρι το βράδυ, σε άλλες δε περιπτώσεις  ακολουθώντας  περισσότερο σύγχρονες προσεγγίσεις που αποβλέπουν στην ενθάρρυνση και τον περιορισμό του άγχους:  δίνεις τη μάχη σου και αυτό είναι το σημαντικό.

Ο Δέκτης (μαθητής) τα αναλύει

Ο υποψήφιος δεν είναι μόνο ότι πρέπει να αποκωδικοποιήσει όλα τα προηγούμενα και να καταλήξει στα δικά τους συμπεράσματα. Είναι και ότι πρέπει συγχρόνως να απαντήσει στις δικές του σκέψεις. Και δεν είναι πάντα έτοιμος για κάτι τέτοιο.

  • Πως μπορεί να γνωρίζει ότι η επιλογή της σχολής σήμερα (με τα κριτήρια των 17-18 ετών) θα είναι εκείνη που θα τον καλύπτει μετά από 10 ή περισσότερα χρόνια;
  • Είναι σωστά ενημερωμένος για τις σχολές, μαθήματα,  πραγματικό  αντικείμενο σπουδών, επαγγελματικές προοπτικές;
  • Ο ίδιος κάνει την επιλογή; Ή έμμεσα άλλοι αποφάσισαν για εκείνον;
  • Πως θα εξελιχτεί η κατάσταση της χώρας; Θα μείνει στην Ελλάδα;
  • Έχει προσπαθήσει (μέχρι τώρα) αρκετά;

Οι δικές μου παρατηρήσεις - σκέψεις

Σε αυτή την τελευταία μαθητική χρονιά, εμφανίζονται συνήθως στους υποψήφιους φοιτητές δύο διαφορετικές μεταξύ τους τάσεις. Και λέγοντας τάσεις, εννοώ την προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού της «θέσης» τους ενόψει των Πανελλαδικών εξετάσεων του Ιουνίου.

Η πρώτη περίπτωση, αφορά εκείνους τους μαθητές που το «μη δημιουργικό» άγχος, ή η σύγκριση με τους άλλους εμποδίζει τον προσδιορισμό της πραγματικής εικόνας – πορείας τους με αποτέλεσμα την υποτίμηση των δυνατοτήτων τους.

Στον αντίποδα, θα συναντήσεις άτομα που έχουν σίγουρο το 20αράκι!
Αυτό λέγεται υπερτίμηση των δυνατοτήτων. Κάτι που αυτόματα μεταφράζεται σε  υποτίμηση του «αντιπάλου».  Και είναι γνωστό  (τις περισσότερες φορές) το τι συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση. Η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας (κάτι πολύ θετικό) δεν έχει καμία σχέση με την υπερτίμηση αυτών.

Θα πρότεινα..

Απευθυνόμενος στον μαθητή που προσπαθεί - και  σαν δάσκαλος που θεωρεί ότι δεν μεταφέρει «έτοιμη» γνώση αλλά βοηθάει στην κατανόηση της γνώσης ή στη δημιουργία νέας (Έτοιμη γνώση ή εργαλεία σκέψης για την κατάκτησή της) θα ήθελα να του στείλω τις παρακάτω σκέψεις μου:

  • Στάθμησε πολύ σοβαρά τις συνέπειες της υποεκτίμησης ή της υπερεκτίμησης.
    Ίσως καταλήξεις και εσύ στο συμπέρασμα ότι η εμφάνιση - της όποιας εκ των δύο, μπορεί  να αποδειχτεί  εξίσου λανθασμένη.
  • Δεν δίνεις μόνο εσύ Πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτό σημαίνει ότι σκέψεις, προβληματισμοί και άγχος συνοδεύουν και πολλές χιλιάδες άλλα άτομα που δίνουν μαζί με εσένα.
  • Το ενδεχόμενο ένας μαθητής που προσπάθησε σωστά να μην πέτυχε το στόχο του παρατηρείται σπάνια.

Για επίλογο..

Ακόμα και αν θεωρήσεις (κάπου εκεί προς τα τέλη του Ιουνίου) ότι δεν πέτυχες το καλύτερο που μπορούσες, να είσαι σίγουρος ότι τα τωρινά 18 σου χρόνια είναι ακριβώς εκείνα που στο αύριο της ζωής σου θα σε οδηγήσουν στο να εντοπίσεις, προσπαθήσεις και στη συνέχεια κατακτήσεις αυτό που θέλεις. Απαραίτητα όμως πρέπει: να το θέλεις!

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

ΑΟΘ – Προτεινόμενη Άσκηση 1ου κεφαλαίου

/0 Comments/in , /by

Μια υποθετική οικονομία παράγει μόνο 2 αγαθά (Χ και Ψ) σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα παραγωγικών δυνατοτήτων - χρησιμοποιώντας όλους τους ΣΠ που διαθέτει ορθολογικά και έχοντας δεδομένη (σταθερή) τεχνολογία παραγωγής.

Γ1. Να συμπληρωθούν τα κενά (ερωτηματικά) του πίνακα λαμβάνοντας υπόψη ότι:

  1. Η οικονομία αν αποφασίσει την ολική θυσία του αγαθού Ψ (επειδή χρειάζεται τη μέγιστη δυνατή ποσότητα από το αγαθό Χ) θα λειτουργεί στο συνδυασμό Δ.
  2. Για να παραχθεί μια μονάδα αγαθού Ψ μεταξύ των συνδυασμών Δ → Γ θα θυσιαστούν 0,2 μονάδες του αγαθού Χ.
  3. Η οικονομία όταν παράγει το συνδυασμό Λ (Χ =10 και Ψ = 80) υπολειτουργεί με αποτέλεσμα να χάνει 10 μονάδες από το αγαθό Ψ από τη μέγιστη δυνατή ποσότητα παραγωγής του Ψ που θα μπορούσε να παράγει (συνδυαστικά με παραγωγή 10 μονάδων Χ).
  4. Στον συνδυασμό Κ (Χ = 5 και Ψ = 100) η οικονομία εξαντλεί όλες τις παραγωγικές της δυνατότητες.

Γ2. Αν η τιμή πώλησης του αγαθού Χ ισούται με 2 € και του αγαθού Ψ με 1 € να υπολογιστεί η μεταβολή των Συνολικών Εσόδων της οικονομίας αν αποφασίσει την αύξηση της παραγωγής του αγαθού Χ από 10 σε 12 μονάδες.

Γ3. Πόσες μονάδες  του αγαθού Ψ θα έχει όφελος (θα παράγει περισσότερο)  η οικονομία αν μειώσει την παραγωγή του αγαθού Χ από 25 σε 12 μονάδες.

Γ4. Ο συνδυασμός Χ = 25 και Ψ = 20 μπορεί να οφείλεται σε ύπαρξη ανεργίας; Αιτιολογείστε την απάντησή σας.

Γ5.  Λόγω οικονομικής κρίσης μετανάστευσε (στο εξωτερικό) σημαντικό τμήμα του εργατικού δυναμικού  της  χώρας που εξετάζουμε τις παραπάνω παραγωγικές δυνατότητες (το 30% του οποίου ήταν άνεργοι) με αποτέλεσμα να μεταβληθεί κατά 20% η παραγωγή του αγαθού Χ (σε κάθε συνδυασμό παραγωγής του παραπάνω πίνακα). Με τις νέες δυνατότητες, η παραγωγή της 8ης μονάδας του αγαθού Χ θα απαιτεί μεγαλύτερη ή μικρότερη (σε σχέση με πριν τη μετανάστευση) θυσία μονάδων Ψ και κατά πόσο;

Γ6. Ποια θα είναι η επίπτωση στην ΚΠΔ μιας  οικονομίας αν α) αυξηθεί το ποσοστό ανεργίας β) υπάρξει εσωτερική μετανάστευση και γ) μεταναστεύσουν στο εξωτερικό άνεργοι.

Τι "πρέπει" να μεταφέρουμε στους νέους; Έτοιμη γνώση ή εργαλεία σκέψης για την κατάκτησή της;

/2 Comments/in /by

Η αγάπη για τη διδασκαλία (σαν καθηγητής) σύντομα σου επιτρέπει να αντιληφθείς ότι περισσότερο χρήσιμο για το αύριο της κοινωνίας είναι η παροχή στους νέους εργαλείων σκέψης παρά έτοιμη γνώση.

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι:

Πιο σημαντικό είναι να κατακτήσεις κάτι από να βρεθείς με κάτι..

Χωρίς να είμαι σίγουρος ότι πετυχαίνω πάντα να μη μεταφέρω στους μαθητές στείρα γνώση (παλαιότερο άρθρο Τι είδους γνώση μεταφέρεις Κύριε Καθηγητά;) θα ήθελα να στείλω τις σκέψεις μου στους νεότερους συναδέλφους, αλλά και στους γονείς.

Ο σωστός δάσκαλος

Είναι ασφαλώς αρκετοί οι παράγοντες που συμμετέχουν στο να χαρακτηριστούμε σαν σωστοί δάσκαλοι, κάτι που σημαίνει ότι το καλό επίπεδο γνώσης της επιστήμης μας - αν και απαραίτητο - από μόνο του ΔΕΝ είναι αρκετό. Ασφαλώς η επόμενη γενιά  θα πρέπει το όποιο επίπεδο παραλάβει από εμάς να το βελτιώσει. Να το πάει παρακάτω Και αυτό απαιτεί ΚΑΙ την κατάλληλη επικοινωνία για να παραδώσουμε σωστά τη σκυτάλη της γνώσης.

μεταφορά γνώσης

Μεταφορά της σκυτάλης "γνώσης" για την επόμενη στροφή της κοινωνίας

Ζούμε σε ένα μεταλλασσόμενο (από πολλές οπτικές γωνίες) περιβάλλον και παραμένοντας στατικοί μέσα στη δυναμική του ουσιαστικά παροπλιζόμαστε. Μας θεωρούν ξεπερασμένους, αναχρονιστικούς, άτομα κάποιας άλλης εποχής. Και η άλλη εποχή μπορεί χρονολογικά να μην βρίσκεται μακριά. Η ταχύτητα όμως, αλλά και η ποικιλία της μετάλλαξης την τοποθετούν στο μακρινό παρελθόν.

Ας παρακολουθήσουμε τις αλλαγές της κοινωνίας – δεν σημαίνει απαραίτητα να τις ακολουθήσουμε – και ας υιοθετήσουμε την ενσυναίσθηση σε μια προσπάθεια να γίνουμε πιο αποτελεσματικού στην ενεργητική ακρόαση.

Ο προηγούμενος χρόνος δεν πέρασε έχοντας απλά μια διακριτική παρουσία. Μας προσέφερε νέο υλικό, γνωρίσαμε καινούριες προσωπικότητες, ακούσαμε νέες ερωτήσεις, μάθαμε περισσότερα, ανακαλύψαμε νέους τρόπους ακρόασης, προσέγγισης και μετάδοσης.

Η γνώση ποτέ δεν τελειώνει

Μαθαίνω την κάθε μέρα που ζω

Στην κάθε νέα χρονιά που διδάσκουμε, η εμπειρία της προηγούμενης, μας επιβάλλει την ανανέωση. Δεν αρέσει να είμαστε ο «περσινός».

Ας επικοινωνήσουμε διαφορετικά με τους μαθητές ενισχύοντας την αμφίδρομη επικοινωνία. Ας το δούμε σαν διάλογο. Δεν κάνουμε διάλεξη. Να κάνουμε προσπάθεια να «περάσουμε» διακριτικά στον κόσμο τους, στις ανησυχίες τους, στα ενδιαφέροντα τους. Το χρειάζονται!

Τέλος, όσο και αν το εκπαιδευτικό σύστημα δυστυχώς το «απαιτεί» ας μη μεταφέρουμε έτοιμη γνώση (παλαιότερο άρθρο Μια περισσότερο «πραγματική» διδασκαλία).

Ο πραγματικός μας ρόλος

Είναι δικό μας καθήκον να βοηθήσουμε τη νέα γενιά να αντιληφθεί ότι με στατική συμπεριφορά δεν αντιμετωπίζεται το δυναμικό χαρακτηριστικό της λέξης γνώση.

Οι νέοι αυτό που ουσιαστικά χρειάζονται από εμάς είναι να τους εφοδιάσουμε με τα απαραίτητα εργαλεία σκέψης ώστε η γνώση να «κατακτηθεί» από τους ίδιους. Αυτή η διαδικασία της «κατάκτησης» ίσως είναι εκείνη που θα τους ωθήσει να δημιουργήσουν  νεα γνώση.

Όχι στην Έτοιμη γνώση

Εργαλεία σκέψης - όχι Έτοιμη γνώση

Κάτι που ασφαλώς θα πρέπει να είναι το ζητούμενο σε μια κοινωνία που τα μέλη της δεν θα έχουν την ψευδαίσθηση της οικειοποίησης της γνώσης.

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Η δυσκολία του μαθητή να συγκεντρωθεί…

/0 Comments/in , /by

Πόσες ερωτήσεις αναφορικά με την δυσκολία συγκέντρωσης που παρατηρείται σε αρκετά παιδιά  αναζητούν με αγωνία κάποια ικανοποιητική απάντηση.. Πόσα γιατί  ψάχνουν την ύπαρξη ενός διότι..

Γιατί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στο μάθημα; Γιατί δεν με παρακολουθεί; Γιατί η σκέψη του ταξιδεύει αλλού; Γιατί παρασύρεται από τους συμμαθητές του;

Υπάρχουν ειδικοί – άριστα καταρτισμένοι - που υπεύθυνα μπορούν να διαγνώσουν την πιθανή ύπαρξη κάποιας από τις πολλές μορφές μαθησιακών δυσκολιών.

Η δική μου όμως σκέψη, ψάχνοντας τα διότι, ταξιδεύει σε εξωγενείς του εκάστοτε χαρακτήρα παράγοντες και προσπαθεί να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από τέτοιες καταστάσεις. Ποιο είναι δηλαδή το παρασκήνιο που δρα και δημιουργεί την  διάσπαση της προσοχής;

Είναι γνωστό το πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς μας να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε κάτι.

Πρόσωπα και προσωπικότητες, αν μας ενδιαφέρει το θέμα, ο τρόπος παρουσίασής του (παλαιότερο άρθρο Μια περισσότερο "πραγματική" διδασκαλία), κουβέντες, εικόνες, ήχοι, χρώματα, σκέψεις σημερινές ή χθεσινές είναι κάποια από τα στοιχεία της ατμόσφαιρας - περιβάλλοντος που συμμετέχουν, με  θετικό ή αρνητικό πρόσημο, στην διαμόρφωση του βαθμού συγκέντρωσής της σκέψης μας .

Συνήθως  τον μέσο άνθρωπο, στην παραπάνω προσπάθειά του, ευνοεί αυτό που ονομάζεται ήσυχο περιβάλλον. Θα ήταν ιδανικό ένα περιβάλλον που έχει απομονώσει τους θορύβους οι οποίοι πάντα δυσκολεύουν της επικοινωνία. Η απουσία θορύβων βεβαίως δεν έχει μόνο κυριολεκτική σημασία, αλλά και μεταφορική.

Γυρνώντας το ρολόι της ζωής αρκετά χρόνια πίσω και αναφερόμενος στα δικά μου σχολικά χρόνια, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μπορώ να θυμηθώ, ότι για εμένα και τους φίλους μου, η διάσπαση της προσοχής μας μέσα στην τάξη οφειλόταν (θα έλεγα) αποκλειστικά και μόνο, σε  δύο λόγους. Ο πρώτος σχετιζόταν με το αποτέλεσα που έφερε η ομάδα μας, και ο δεύτερος με το χρώμα ματιών των συμμαθήτριών μας..!

Επαναφέροντας (μετά το flash back) τους δείκτες του ρολογιού στο σήμερα, και κατεβαίνοντας (νοερά) από αυτό που κάποτε λεγόταν έδρα, βρίσκομαι σε ένα θρανίο με την ιδιότητα του μαθητή! Από αυτή τη θέση λοιπόν ξαφνικά ανακαλύπτω  δεκάδες άλλες αιτίες πρόθυμες να μεταφέρουν τη σκέψη μου αλλού...

Δεν αναφέρομαι (μόνο) στην εδώ και 8 χρόνια οικονομική κρίση της Ελλάδος που ασφαλώς άμεσα ή έμμεσα με αγγίζει.

Πολύ περισσότερο “σκέφτομαι” το τι άκουσα την προηγούμενη μέρα στις ειδήσεις, το τι εκπομπές παρακολούθησα  στην TV, το τι εισέπραξα από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, το ότι το κινητό μου (με τα δεδομένα ή με Wi-Fi) ανά πάσα στιγμή μου “προσέφερε” την όποια (σοβαρή ή φαιδρή) πληροφορία ζήτησα.

Έχω υπέρ πληροφόρηση, βατότητα άμεση και στα πάντα. Σαν αποτέλεσμα βομβαρδίζομαι από παντού. Χιλιάδες ερεθίσματα “πυροβολούν” τη σκέψη μου. Μέσα μου ασυνείδητα καλλιεργείται η λογική ότι και αυτό το ξέρω!  Στο μετά μου βέβαια θα συνειδητοποιώ ότι τα περισσότερα (που έμαθα με αυτόν τον τρόπο..) δεν άξιζαν της προσοχής μου. Ίσως και να ήταν η αιτία θανάτου της κριτικής σκέψης μου!

Και καλούμαι λοιπόν την επόμενη μέρα όλα αυτά τα διασταυρούμενα πυρά σκέψεων και πληροφοριών, έτσι ως δια μαγείας,  να τα “αποκρούσω” αποτελεσματικά! Να τα εξαφανίσω και με ευκολία θα συγκεντρωθώ στο να ακούσω κάτι νέο..και που ξέρεις μπορεί και να με εμπνεύσει (παλαιότερο άρθρο Inspiration)

Όμως γιατί να ακούσω;  Γιατί να συγκεντρωθώ;

Αφού είπαμε, χθες βράδυ μπροστά από μια οθόνη τηλεόρασης, laptop, tablet, ή κινητού έμαθα τα πάντα!

ΥΓ. Ίσως τελικά η απάντηση στα αρχικά γιατί να είναι στο “διότι αν οι αγαπημένοι μου Pink Floyd έγραφαν σήμερα το We don't need no thought control δεν θα απευθύνονταν στους Teachers αλλά σε άλλους που το δικαιούνται...”

 

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Είναι βιώσιμο το Ελληνικό χρέος; Ο δείκτης Χρέος προς ΑΕΠ (debt / GDP)

/2 Comments/in /by

Ο Adam Smith στο περίφημο βιβλίο του  Ο πλούτος των Εθνών (1776) και με την  αρχή της Αοράτου Χειρός, διακήρυττε στην τότε κοινωνία ότι το άτομο επιδιώκοντας το προσωπικό του συμφέρον οδηγείται από κάποιο «αόρατο χέρι» στην προώθηση του γενικού καλού.

Χωρίς καμία διάθεση κριτικής του τεράστιου για την εποχή έργου του, θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι αναφερόταν σε συνθήκες πλήρους ανταγωνισμού, δηλαδή σε εκείνη τη μορφή αγοράς που κανείς δεν διαθέτει τόση «δύναμη» για να μπορεί να επηρεάσει τις τιμές. Δηλαδή καμιά επιχείρηση δεν έχει τη δυνατότητα να πουλήσει το προϊόν της ούτε 10 cents περισσότερο από την τιμή που έχει διαμορφωθεί στην αγορά.

Βεβαίως γνωρίζουμε ότι ο πλήρης ανταγωνισμός είναι μια ιδεατή μορφή αγοράς με ελάχιστη έως μηδενική παρουσία στον πραγματικό κόσμο. Αντιθέτως, στην πραγματική οικονομία υπάρχουν μορφές αγοράς (ολιγοπώλια, καρτέλ, μονοπώλια) που οι επιχειρήσεις στην προσπάθεια μεγιστοποίησης του κέρδους τους, ασφαλώς μπορούν να διαμορφώνουν, συμφωνούν (μεταξύ τους) ή και επιβάλλουν στην αγορά την τιμή που θέλουν!

Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας καταργώντας πολλούς περιορισμούς στην διακίνηση κεφαλαίων, προϊόντων, τεχνολογίας, πληροφορίας αλλά και marketing, έδωσε την δυνατότητα – μεταξύ πολλών άλλων, σε όποιον είχε στην κατοχή του μεγάλη ποσότητα προϊόντος ή χρήματος να μπορεί να επηρεάσει την τιμή του, όχι μόνο σε τοπικό αλλά πλέον και σε παγκόσμιο επίπεδο!

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οπότε και γεννήθηκε (σχεδιάστηκε) η ιδέα της παγκοσμιοποίησης, το διεθνές εμπόριο αναπτύσσεται θεαματικά και συμπαρασύρει στην ανάπτυξη και την «επιβολή» των διεθνών καταναλωτικών προτύπων.

Σταδιακά «μαθαίνουμε» τον όρο υπερκατανάλωση του οποίου μια από τις μεταφράσεις είναι ξοδεύω περισσότερα από όσα παράγω (εισόδημα). Και πως γίνεται αυτό; Εύκολα! Αρχίζω την «αφαίμαξη» της αποταμίευσής μου. Ωραία! Και όταν τελειώσει; Ακόμα πιο εύκολα! Βρίσκω κάποιον από αυτούς που λέγαμε προηγουμένως με μεγάλη ποσότητα στα χέρια του αγαθού(!) στην προκείμενη περίπτωση χρήματος και δανείζομαι!

Το αν σκέφτηκα την δυνατότητά του μελλοντικού εισοδήματός μου για εξόφληση του δανείου είναι θέμα που αναλύσαμε σε προηγούμενη δημοσίευση.

Προβάλλοντας το παραπάνω μικροοικονομικό σενάριο σε μακροοικονομικό επίπεδο ΔΕΝ θα παρατηρήσουμε σημαντικές διαφορές μεταξύ κρατών – ιδιωτών στην «λογική» τους σε σχέση με τα δάνεια (debt).

Χρέος προς ΑΕΠ (debt/GDP). Η σχέση

Σε μακροοικονομικό επίπεδο ένας από τους δείκτες που χρησιμοποιούνται για να υπολογιστεί η ικανότητα της χώρας να αποπληρώσει το χρέος της, και κατά συνέπεια προσδιορίζει και το κόστος δανεισμού της (επιτόκιο) είναι η σχέση Χρέος προς ΑΕΠ (dept/GDP).

Ο όρος χρέος (dept) περιλαμβάνει - μεταξύ άλλων, τα δάνεια (που έχει συνάψει η χώρα και οφείλει να αποπληρώσει) αλλά και τα κρατικά ομόλογα που έχει εκδώσει τα οποία αγοράστηκαν από τρίτους (χώρες, διεθνή Funds ή και ιδιώτες) και τα οποία ασφαλώς αποτελούν μορφή δανεισμού. Αγοράζοντας κάποιος κρατικό ομόλογο στην πραγματικότητα δανείζει το κράτος που το έχει εκδώσει.

Το Χρέος (Debt)

To χρέος (dept) περιλαμβάνει - μεταξύ άλλων, τα δάνεια που έχει συνάψει η χώρα αλλά και τα κρατικά ομόλογα που έχει εκδώσει και τα οποία αγοράστηκαν από τρίτους.

Ο όρος ΑΕΠ - Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (GDP) περιλαμβάνει την συνολική αξία της παραγωγής των τελικών αγαθών και υπηρεσιών μιας χώρας σε ένα έτος. Ταυτόχρονα η αξία του ΑΕΠ δείχνει και το ύψος του συνολικού εισοδήματος, αλλά και της συνολικής δαπάνης της χώρας.

Καταλαβαίνουμε ότι το επιθυμητό (ειδικά για τις αδύνατες οικονομίες) θα ήταν η σχέση Χρέος προς ΑΕΠ να είναι όσο το δυνατόν χαμηλότερη, κάτι το οποίο - μεταξύ άλλων - θα επηρέαζε θετικά και το κόστος του δανεισμού, αλλά και την απόδοση των κρατικών ομολόγων.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στην Ελλάδα η σχέση Χρέος προς ΑΕΠ  ήταν 22,6 (1980) , 60 (1990), 94 (2000)  και στο ύψος ρεκόρ 170 (2012)!

debt / GDP

Ελλάδα. Η σχέση Χρεός προς ΑΕΠ (debt/GDP) - περίοδος 1980 - 2012. Πηγή:http://www.tradingeconomics.com

Αναζητώντας τα αίτια της τόσο βαθειάς ύφεσης  στην Ελλάδα - μεταξύ πολλών άλλων δομικών προβλημάτων της Ελληνικής οικονομίας Η Ελλάδα των χαμένων ευκαιριών (Πρώτο μέρος) η σκέψη μας οδεύει και στην αναφερθείσα σχέση dept / GDP .

Είναι προφανές ότι διαχρονικά η σχέση αυτή επιδεινώθηκε θεαματικά!

Η βιωσιμότητα του χρέους

Δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε πως το χρέος της οικονομίας θα  χαρακτηριστεί βιώσιμο αν δεν μειωθούν οι χρησματοδοτικές ανάγκες  της χώρας τη στιγμή που η παραγωγή της (το εισόδημά της) συνεχώς συρρικνώνεται.

Το Χρέος της Ελλάδος

Πως το Χρεός της Ελληνικής οικονομίας θα χαρακτηριστεί βιώσιμο

Κλείνοντας τις παραπάνω σκέψεις μας θεωρούμε μονόδρομο για την  Ελλάδα το να αποφασίσει να αλλάξει δομικά. Να ορίσει συγκεκριμένους στόχους και να προγραμματίσει μια πορεία για την επίτευξή τους. Να εκμεταλλευτεί τους τομείς που μπορεί να είναι δυνατή και να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της. Να μειώσει την απίστευτη φοροδιαφυγή και παραοικονομία της και να δημιουργήσει κίνητρα για υγιείς επενδύσεις.

Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι η μείσωη του χρέους πρέπει να έρθει μέσα από την ανάπτυξη (αύξηση του ΑΕΠ) και όχι μέσω μιας ακόμα εφαρμογής επιπρόσθετων μέτρων λιτότητας τα οποία αποτελούν τροχοπέδη για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Τα δύσκολα ΠΡΕΠΕΙ ενός καθηγητή..

/3 Comments/in , /by

Και μπαίνεις λοιπόν το πρωί στην τάξη με την καλημέρα σου (που δεν επιστρέφεται πάντα από όλους τους παρευρισκόμενους) για να συνυπάρξεις με 20 διαφορετικά άτομα “ανακαλύπτοντας” ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας.

Και αρχίζουν λοιπόν τα ΠΡΕΠΕΙ:

Θα ΠΡΕΠΕΙ λοιπόν:

  • Να μεταφέρεις γνώση, να εμπνεύσεις και να εμπιστευτείς.
  • Να δημιουργήσεις σκέψη ικανή να απαντήσει σε ερωτήματα όταν η πλειοψηφία έχει την αίσθηση ότι Googl-αρωντας βρίσκει όλες τις απαντήσεις που θέλει.
  • Να κρατήσεις ισορροπίες με παιδιά, γονείς και διοίκηση. Α, υπάρχει και ο εαυτός σου βέβαια..
  • Να έχεις υπομονή και ανεκτικότητα.
  • Να αποδεχτείς καταστάσεις με τις οποίες διαφωνείς.
  • Να αναφέρεσαι στην έννοια του συνειδητού σεβασμού προς άλλους όταν  “έξω” επικρατεί η συνειδητή περιφρόνηση του εμείς.
  • Να τονίσεις την αναγκαιότητα της ύπαρξης κανόνων στην ομαδική συμβίωση όταν η “ατμόσφαιρα” επιμένει να τους αγνοεί.
  • Να υμνείς την δημοκρατία όταν στην καθημερινότητα (πράξη) όλο και πιο σπάνια συναντάται.
  • Να πείσεις για την ανάγκη παιδείας όταν το περιβάλλον την αγνοεί προωθώντας άλλες μεθόδους “ανάπτυξης και ευημερίας”. . .
  • Να υπερθεματίζεις για το απαραίτητο της απόκτησης “εφοδίων” στη ζωή όταν η λέξη αξιοκρατία μοιάζει παρωχημένη.
  • Να ελέγξεις, επιβληθείς και ανταποκριθείς με μόνο όπλο στη φαρέτρα σου την προσωπικότητά σου.
  • Να είσαι αυτός γενικά που ΠΡΕΠΕΙ στο χώρο, λες και δεν υπάρχει ο προσωπικός σου χώρος..

Είναι όμως αυτό που επέλεξες (κανείς δεν σε ανάγκασε να το ακολουθήσεις), αυτό που σου αρέσει, σε εκφράζει, αυτό που δεν θα άλλαζες, και είναι αυτό που πάλι θα διάλεγες αν τώρα ξεκινούσες τη  καριέρα σου.

Παλεύεις (όπως και πολλοί άλλου στους δικούς τους εργασιακούς χώρους) για να ανταπεξέλθεις στα παραπάνω ΠΡΕΠΕΙ. Πιστεύεις ότι έτσι συμβάλλεις σε ένα καλύτερο αύριο.

Εκτός όμως και από άλλα ΠΡΕΠΕΙ που το “περιβάλλον” σου προσθέτει, περιμένεις και κάτι που θυμίζει ΜΠΡΑΒΟ. Όχι με τη “στενή” έννοια της λέξης, αλλά με αυτή της αναγνώρισης του (όχι και τόσο εύκολου) έργου σου.

Και αυτό, όχι επειδή μέσα σου δεν ξέρεις ότι το δικαιούσαι, αλλά για να συνεχίσεις να είσαι καλός δάσκαλος..

Προσφέροντας (..) στην ύφεση το «χαρακτηριστικό» της απύθμενης!

/0 Comments/in , /by

Η ύφεση λοιπόν στην Ελληνική οικονομία παραμένει έχοντας βέβαια για παρέα την συνεχιζόμενη συρρίκνωση του εισοδήματος, την διατήρηση του πολύ υψηλού ποσοστού  ανεργίας,  την μετανάστευση περίπου 400.000 ατόμων, και το πολύ άγνωστο αύριο!  Η διαιώνιση του προηγούμενου «μείγματος» ατυχώς μας επιτρέπει, αντί του παραμένει να χρησιμοποιήσουμε το βαθαίνει!  Κάποιοι μάλιστα αναρωτιούνται γιατί η πολυπόθητη ανάκαμψη της οικονομίας ΔΕΝ εμφανίζεται! (8 Χρόνια με λιτότητα)

Δηλαδή, βάσει ποιας λογικής η οικονομία θα έπρεπε να έχει περάσει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης; Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ – χωρίς να γίνω οπαδός της μαγείας -  το πως  μια οικονομία μπορεί να ξεπεράσει την ύφεση όταν ΔΕΝ κάνει κινήσεις προς την αντίθετη της περαιτέρω συρρίκνωσής της κατεύθυνση!

Συγκεκριμένα, ο δημόσιος τομέας με την ασκούμενη δημοσιονομική πολιτική (η νομισματική ΔΕΝ υπάρχει πλέον..) αυτοβούλως ή καθ' υπαγόρευση, αυτό το οποίο ουσιαστικά κάνει είναι μέσω μιας αδιανόητης πολιτικής είσπραξης φόρων να γεμίσει τα άδεια (λόγω αντιπαραγωγικής, ή σπάταλης επιχειρηματικής δραστηριότητας) ταμεία. Το σκέλος των εσόδων λοιπόν πάει (αριθμητικά) καλά! Όμως με ποιο τρόπο - η δημόσια λογική, διαχειρίζεται αυτό το καλά;  Αποπληρώνει το χρέος του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα; Αυξάνονται οι κοινωνικές παροχές; Όλοι γνωρίζουμε το τι συμβαίνει. Και το μόνο που συμβαίνει είναι ότι  καλύπτονται οριακά οι πάγιες υποχρεώσεις. Βέβαια, ατυχώς το πρωτότυπο είναι ότι στις πάγιες δεν περιλαμβάνονται οι προηγούμενες υποχρεώσεις!  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας τα περιθώρια για δημόσιες επενδύσεις θα λέγαμε ότι είναι αρκετά δυσδιάκριτα!

Φοβάμαι ότι ως και οι ιδέες του σπουδαίου Οικονομολόγου John Maynard Keynes (1883 - 1946)  «ακούγονται» ανεδαφικές!

Ευτυχώς όμως υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας…Για να σκεφτούμε λοιπόν ποιος Έλληνας ή ξένος επιχειρηματίας  θα επενδύσει στην Ελλάδα και γιατί;

Μάλιστα! Περιβάλλον: πολιτικό, χρηματοπιστωτικό, φορολογικό (How tax incetives influence investment), εργασιακό, ασφαλιστικό, νομίσματος, μέλους της ΕΕ ή όχι, αβέβαιο έως και παντελώς άγνωστο. Και βέβαια το αβέβαιο δεν αφορά το μακρινό μέλλον (ασφαλώς πάντα είναι) αλλά κυριολεκτικά το πολύ κοντινό αύριο! Λέτε η λέξη αβεβαιότητα να αποτελεί κίνητρο για επενδύσεις..;

Εάν τα δεδομένα είναι αυτά (που φοβάμαι ότι είναι ακριβώς αυτά ή χειρότερα) και εμείς ονειρευόμαστε την εμφάνιση της ανάπτυξης μάλλον μας διακρίνει  έντονη ουτοπική φαντασία..!!

Και υπάρχουν περιπτώσεις που το πέρασμα της φαντασίωσης στην πραγματικότητα οδηγεί σε εφιάλτη!

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το