Ανακοινώθηκαν λοιπόν σήμερα οι βαθμολογίες και τα στατιστικά στην Οικονομία (ΑΟΘ) που ήρθαν απλά να επιβεβαιώσουν τις εκτιμήσεις.
Τα θέματα όπως αναφέραμε στο video (Απαντήσεις θεμάτων Πανελλαδικών 2020) ήταν «επιεικώς» βατά με αποτέλεσμα ένα σημαντικό ποσοστό της τάξης του 27,38 % να βρίσκεται μεταξύ 18 – 20, ενώ για την περσινή χρονιά το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 12,22%. Αυτό ασφαλώς δεν μας εκπλήσσει.
Ο προβληματισμός μας για το μάθημα της Οικονομίας βρίσκεται αλλού. Και συγκεκριμένα στα παρακάτω θέματα:
Οι αποφάσεις για την ύλη και τον τρόπο - ώρες διδασκαλίας του μαθήματος.
Την σχολική χρονιά 2018-19 οι εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας ήταν 3 ενώ η ύλη αποτελείτο από 5 κεφάλαια. Την επόμενη χρονιά 2019-20 διπλασιάζονται οι διδακτικές ώρες ενώ προστίθενται (μόνο) 3 κεφάλαια.
Αυτή η λογική τι ακριβώς σημαίνει; Ότι πριν ήταν λίγες οι ώρες ή ότι η προσθήκη τριών κεφαλαίων της Μακροοοκονομίας απαιτούσε τον διπλασιασμό των ωρών.
Και τα δύο ενδεχόμενα μας βρίσκουν να μη συμφωνούμε.
Αναφορικά με τον τρόπο διδασκαλίας, δεν θυμάμαι καμία διαφοροποίηση τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια. Αυτό βέβαια δεν λειτουργεί από μόνο του. Ακολουθεί το επίπεδο και τον τρόπο εξέτασης του μαθήματος Πανελλαδικά. Ατυχώς όμως ούτε εδώ υπάρχουν διαφορές μέσα στα χρόνια.
Το επίπεδο δυσκολίας των θεμάτων στις Πανελλαδικές εξετάσεις.
Ένα από τα χαρακτηριστικά των «σωστών» θεμάτων σε τόσο σοβαρές εξετάσεις όπως οι Πανελλαδικές είναι αυτό που λέγεται «κλιμακούμενος βαθμός δυσκολίας».
Όταν συμβαίνει αυτό υπάρχει η δυνατότητα αφενός να γράψει κάποιος μέτρια και αφετέρου να διαφοροποιηθεί η ανταμοιβή της μεγάλης προσπάθειας από την μικρότερη.
Κατά τη γνώμη μας αυτό δεν συνέβη στα φετινά θέματα και το γιατί δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε.
Η έννοια του επαγγελματικού προσανατολισμού
Σκοπός του επαγγελματικού προσανατολισμού είναι να ανακαλύψει το προφίλ του κάθε μαθητή, να ενημερώσει για τα μαθήματα και τις προοπτικές των αντίστοιχων σχολών και καταλήγοντας να προτείνει τις σωστές επιλογές για τον εκάστοτε μαθητή.
Δεν έχουμε ουδεμία πρόθεση να κρίνουμε το βαθμό στον οποίο υπάρχει σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός. Αλλά το να ακούς μαθητή στις αρχές της Γ Λυκείου να σου λέει ότι θέλει να σπουδάσει Οικονομία – έτσι γενικά μας ανησυχεί ιδιαίτερα.
Το συγκεκριμένο δηλαδή άτομο δεν γνωρίζει τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των πόσων πολλών οικονομικών σχολών.
Οι μαθητές
Το ποσοστό που τείνει να παγιοποιηθεί στο (περίπου) 40 % των μαθητών που γράφουν κάτω από τη βάση μεταφράζεται με πολλούς τρόπους.
Πρώτον, κυκλοφορεί ευρέως ότι η Οικονομία είναι το εύκολο μάθημα της παρέας.
Ανεξάρτητα από τη δική μας άποψη η οποία διαμορφώθηκε όχι στα σχολικά χρόνια αλλά μετά από πολλά χρόνια σπουδών πάνω στην οικονομική επιστήμη, όταν θεωρείς κάτι εύκολο το πιο πιθανό είναι και να το χάσεις..
Η υποτίμηση οδηγεί σε καταβολή μικρότερης προσπάθειας. Σε αυτή την περίπτωση το όχι ικανοποιητικό αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο.
Δεύτερον, η επιλογή οικονομικών σχολών επειδή κάποιος θεωρεί ότι δεν θα πάει καλά σε άλλα επιστημονικά πεδία δεν είναι ότι το καλύτερο για την μετέπειτα επαγγελματική πορεία του νέου.
Η επιστήμη που θα σπουδάσουμε πρέπει να είναι αυτή που μας αρέσει. Αν αυτή αντιπροσωπεύει τα πραγματικά θέλω μας θα προσπαθήσουμε και θα τα καταφέρουμε.
Η λογική πάω Οικονομικά επειδή δεν μπορώ να περάσω στο Πολυτεχνείο δεν θα μας δικαιώσει στο αύριο της ζωής μας.
Αυτές βέβαια είναι οι δικές μας απόψεις.
Θα χαρούμε να ακούσουμε τις δικές σας είτε συμφωνούμε είτε το αντίθετο.