Η χώρα του «δήθεν»

Μέσα στην πορεία των τελευταίων 40 - 50 ετών ο μέσος Έλληνας σταδιακά «ανέβαινε» σε βιοτικό επίπεδο απολαμβάνοντας τα νέα επίπεδα ζωής. Η ταχύτητα της υιοθέτησης των νέων δεδομένων σε αρκετές περιπτώσεις ήταν μεγάλη με αποτέλεσμα τη «βιασύνη» στην «απορρόφηση»  των νέων standards.

Σε προηγούμενο άρθρο έχουμε αναφέρει ότι η ταχύτητα αφενός δημιουργεί προβλήματα στην κατανόηση του «περιβάλλοντος» και αφετέρου αμφισβητεί στην «αυθεντικότητα» του νέου προφίλ.

Το νέο μας πρόσωπο

Σταματήσαμε λοιπόν να πετάμε στο δρόμο το άδειο πακέτο από τα τσιγάρα ή την απόδειξη από τα διόδια. Κάτι σαν απόκτηση οικολογικής συνείδησης θα λέγαμε! Ταυτόχρονα βέβαια εξακολουθούμε να ψαρεύουμε κάποιους τόνους πλαστικού από τις θάλασσες, τα ποτάμια και τις λίμνες. Η δήθεν οικολογική μας συνείδηση  συναντάται και στη βόλτα μας στο βουνό όπου παρατηρούμε δεξιά και αριστερά «παρκαρισμένα» όλα εκείνα που ντρεπόμαστε να πετάξουμε όταν μας βλέπου οι άλλοι!

Γίναμε «Ευρωπαίοι» και περιορίσαμε το κορνάρισμα στην οδήγηση! Όμως το στόμα μας δεν σταμάτησε να ξεστομίζει Γαλλικά όταν μας δίνεται ή εμείς δημιουργούμε την ευκαιρία. Φυσικά, ως οδηγοί εξακολουθούμε να παρκάρουμε όπου μας βολεύει, να οδηγούμε με 60 στην αριστερή λωρίδα, να βγάζουμε φλας αφού στρίψουμε [!!] και να αγνοούμε ότι σε αυτήν την με άσπρες γραμμές διάβαση πεζών δεν αναπτύσσουμε ταχύτητα αλλά δίνουμε προτεραιότητα στους πεζούς. Όμως κατά τα άλλα αποκτήσαμε δήθεν κυκλοφοριακή αγωγή.

Μη ξεχάσουμε τον πιστό φίλο του ανθρώπου! Έτσι  ξαφνικά γίναμε όλοι φιλόζωοι [..]. Βρήκαμε το νέο μας in παιχνίδι!  Άπειρες φωτογραφίες για να αποθανατίσουν τον τρελό μας έρωτα για το σκύλο μας και βέβαια δεκάδες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Τον βγάζουμε και την βολτούλα του – περισσότερο για να μας δούνε οι άλλοι παρά γιατί τη χρειάζεται.  Όμως σε πολλούς - μαζί με την δήθεν φιλοζωία - δεν ήρθε και η ανάλογη παιδεία που πρέπει να την συνοδεύει με αποτέλεσμα να «απαιτούμε» από τους υπόλοιπους ανθρώπους και σκύλους να κοιτάνε μόνο «κάτω» όταν περπατάνε.

Αγοράσαμε μηχανές και μάλιστα μεγάλου κυβισμού! Δεν φροντίσαμε όμως πρώτα να «μάθουμε» τι σημαίνει «καβαλάω» μηχανή ούτε σε σχέση με εμάς ούτε σε σχέση με τους άλλους. Οδηγούμε λοιπόν όπως μας βολεύει αγνοώντας βασικούς κανόνες κυκλοφορίας, απαιτώντας από τους άλλους να μας «προσέχουν» και λησμονώντας ότι σε μια στιγμή απροσεξίας κάποιου (που φυσικά απευχόμαστε) θα αποδειχθεί ότι δεν οδηγούμε τανκ. Γίναμε λοιπόν δήθεν μηχανόβιοι! Όμως οι original μηχανόβιοι έχουν την ανάλογη κουλτούρα και η μηχανή εκφράζει για τους ίδιους τρόπο ζωής. Και αυτός δεν είναι δήθεν.

Βαπτιστήκαμε (οι περισσότεροι) άνετοι, όμορφοι, έξυπνοι,  επιτυχημένοι, αλλά και εύκολοι κριτές (Η εξ αποστάσεως σοφία) της ζωής των άλλων! Βέβαια όλα τα προηγούμενα συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν με την έντονη παρουσία της κατάθλιψης αλλά και της (σχεδόν) απαραίτητης ψυχολογικής υποστήριξης. Άλλη μια δήθεν άνετη έκφραση της παρουσίας μας στο σύνολο!

Υπάρχει βέβαια και η ηγεσία μας και η πολιτική που ασκεί προς όφελός μας [..]Πόσες εξαγγελίες, πόσες υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο! Το περίεργο είναι ότι αυτές οι better days «επιδιώκονται» μέσω υπερφορολόγησες των νόμιμων εισοδημάτων και μειώσεων μισθών και συντάξεων!  Όμως το δήθεν κράτος δικαίου και η δήθεν κοινωνική μέριμνα υπάρχει!

Και έρχεται η οικονομική κρίση του 2008 και μετά από 10 χρόνια απίστευτης σε πολλά επίπεδα πτώσης ή και κατάρρευσης αρχίζουμε να επαναλαμβανόμαστε μέσα από μια σειρά ψεύτικών υποσχέσεων παραποίησης της πραγματικότητας, και μικροκομματικών  πολιτικών.  Η χώρα  - πτωχευμένη πλέον -  επαναλαμβάνει τις λογικές  που εφάρμοζε στα χρόνια του εικονικού πλουτισμού και της διαφωνίας για τη διαφωνία!  Δεν κατάλαβε τίποτα! Άλλη μια δήθεν αντίληψη της πραγματικότητας που συνοδεύεται από μια επίσης δήθεν αλλαγή πολιτικής κουλτούρας.

Μέσα στα πολλά δήθεν μη παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι γίναμε και δήθεν αριστεροί! Και για να το αποδείξουμε [..] συμπράξαμε με μια παρέα αρκετά δεξιά ευρισκόμενη!

Και έτσι όπως ολοκληρώνονται οι τωρινές σκέψεις μας ένα ερώτημα προκύπτει.

Αν μπορούσαμε να επιλέξουμε – τι θα προτιμούσαμε; Την αυθεντική και με τα προβλήματά της ταυτότητα που είχαμε ή την δήθεν και με τα «φαινομενικά» ξεπερασμένα προβλήματα ταυτότητα που αγοράσαμε;

 

Όταν η ταχύτητα «θόλωσε» το ταξίδι..

Ταχύτητα! Μια έννοια που «ανέβηκε» απότομα στην ιεραρχία των επιλογών μας και αποτέλεσε βασική στόχευση σε πολλές εκδηλώσεις της συμπεριφοράς μας.

Και βέβαια που είναι το «άσχημο» όταν η (μεγαλύτερη) ταχύτητα ουσιαστικά  μείωσε – συνηθίζουμε να λέμε - τις αποστάσεις στα ταξίδια μας - όποιο μέσο και αν χρησιμοποιούμε. Με μια πρώτη σκέψη - μάλλον πουθενά δεν βρίσκεται το μείον..

Η δεύτερη σκέψη που έρχεται σαν αντίλογος της πρώτης θα μας «διευκρινίσει» ότι:

«Οι αποστάσεις δεν μειώνονται με την αύξηση της ταχύτητας. Ο χρόνος που απαιτείται μειώνεται».

Και έχοντας το μυαλό μας «ξεκαθαρίσει» τη διαφορά αρχίζει τη μετάφραση του τι ακριβώς σημαίνει «τώρα θέλω λιγότερο χρόνο για..»

Χωρία αμφιβολία όταν η μια  δραστηριότητα ή ενέργεια σου αποσπά λιγότερο χρόνο σε σχέση με πριν αυτό σου επιτρέπεται να «δράσεις» σε περισσότερα πεδία. Να κάνεις «και άλλα» μέσα στη μέρα σου, στο μήνα, στη ζωή σου γενικά!

Έχεις κερδίσει ποσότητα! Βέβαια στη οικονομική επιστήμη υπάρχει η έννοια του κόστους ευκαιρίας των αγαθών η οποία μας θυμίζει ότι όταν κερδίζουμε κάτι χάνουμε κάτι άλλο.

Αναζητώντας λοιπόν την άλλη όψη του νομίσματος αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι μπήκαμε σε μια διαδικασία του να δημιουργούμε ασταμάτητα νέα θέλω των οποίων η εμφάνιση ήταν αποτέλεσμα της μείωσης του χρόνου που πλέον χρειαζόταν για την ικανοποίηση των παλιών.

Αυτά τα αυξημένα (Οι επιθυμίες που έγιναν ανάγκες) νέα θέλω εμφανίζονται τις περισσότερες φορές ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να αναφερόμαστε περισσότερο σε ανελέητο κυνηγητό για την ικανοποίησή τους παρά σε προσπάθεια σταδιακής κάλυψής τους.

Είπαμε  η ταχύτητα μας κάνει τώρα να τρέχουμε αντί να περπατάμε!

Μόνο που το τρέξιμο σου «θολώνει» την ορατότητα της όποιας διαδρομής, σου μειώνει το χρόνο της απόλαυσης, σε κάνει να καταλαβαίνεις λιγότερα από αυτά που βλέπεις, ενώ συγχρόνως σου «απλοποιεί» την έννοια της ομορφιάς και τη διαδικασία απόλαυσής της!

Κάπου σε αυτή τη διαδικασία απόκτησης ταχύτητας στη ζωή μας μοιάζει να θυσιάσαμε την ομορφιά της διάρκειας του ταξιδιού προς όφελος των πολλών ταξιδιών. Και βέβαια η σκέψη μας δεν περιορίζεται μόνο στην κυριολεκτική έννοια της λέξης ταξίδι.

Το αν η επιλογή του να «τρέχουμε» μας δικαίωσε είναι ζήτημα προσωπικής μετάφρασης ...

Το γράμμα ενός μαθητή προς τον καθηγητή του 20 μέρες πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις

Να ΄μαστε πάλι λίγες μέρες πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις και τα παιδιά (οι τελευταίοι της γενιάς των millennials) που γεννήθηκαν όταν εμείς γιορτάζαμε την αλλαγή της χιλιετίας  βρίσκονται στο τέλος της πιο σημαντικής προσπάθειας της μαθητικής τους ζωής.

Μια προσπάθεια ασφαλώς προσωπική αλλά κάπου εκεί μεταξύ προσκηνίου και παρασκηνίου βρίσκονται και οι καθηγητές ή coach όπως οι μαθητές τους αποκαλούν.

Σε αυτή την κοντινή πριν τις πανελλαδικές περίοδο, η σχέση μαθητή – καθηγητή συνήθως «κερδίζει» στην ιεραρχία την απείρως ισχυρότερη βιολογική σχέση του παιδιού με τους γονείς του. Και αυτό γιατί για τον μαθητή (σε αυτό το χρονικό διάστημα) τα ακούσματα από την πλευρά του καθηγητή του μοιάζουν πιο «εύηχα» σε σχέση με αυτά που προέρχονται από τους γονείς του.

Το τελευταίο είναι κάτι που πρέπει να γίνει κατανοητό και συγχρόνως αποδεκτό από τους γονείς χωρίς εκτόξευση κατηγοριών προς τον εαυτό τους ή το παιδί. Η αναγνώριση ή όχι της προσφοράς μας στα παιδιά μην περιμένουμε να έρθει στην ηλικία των 18 χρόνων τους. Μήπως εμείς ξεφύγαμε αυτού του «κανόνα» στην αντίστοιχη ηλικία;

Και επειδή τα ακούσματα έχουν μικρή χρησιμότητα όταν είναι ήδη γνωστά ο μαθητής «δανείζεται» για λίγο την βιωματική εμπειρία των ετών ζωής του καθηγητή του, κόβει την τελευταία σελίδα από ένα τετράδιό του και αρχίζει να γράφει..

 

Coach για άκου λίγο,

Περιμένω να είσαι εσύ που θα μου πεις ότι σε λίγες μέρες θα αρχίσει ένας καταιγισμός πληροφόρησης [..] σχετικά με την δυσκολία των θεμάτων, την τύχη των βάσεων εισαγωγής, τον αριθμό των εισακτέων, και γενικώς εκτιμήσεων από γνώστες ή αυτοαποκαλούμενους γνώστες του χώρου. Εσύ πρέπει να μου εξηγήσεις ότι τα όποια πλασαριστούν σαν «νέα» ισχύουν για την πλειοψηφία (εκτός των δύο άκρων που δεν ανήκω) επομένως είναι πολύ «παλιά» για να επηρεάσουν μόνο τη δική μου απόδοση.

 

Θέλω να με βεβαιώσεις αλλά και να βρεις τρόπο να με πείσεις ότι μου μετέφερες όλη εκείνη τη γνώση που θεωρείς ότι πρέπει να έχω ώστε να αντιμετωπίσω με επιτυχία τα θέματα που θα δω σε λίγες μέρες.

Εγώ προσπάθησα όσο μπορούσα; Απάντησέ μου!

Την αλήθεια ζητάω ώστε να ξέρω το τελικό αποτέλεσμα αν θα με δικαιώσει ή όχι. Πες μου ότι στη ζωή (τις περισσότερες φορές) εισπράττεις αυτό που δικαιούσαι - το ανάλογο της προσπάθειά σου.

Κατάλαβε ότι αυτή την περίοδο της ζωής μου θέλω να εμπιστευτώ έντονα κάποιον και αυτός είσαι εσύ που μέσα στα δύσκολα πρέπει σου έχω θέση και εγώ.

 

Έχεις ζήσεις πολλές φορές το «μετά» των πανελλαδικών εξετάσεων. Πότε περιμένεις για να μου πεις ότι την αμέσως επόμενη μέρα του τελευταίου μαθήματος που θα δώσω θα πω στον εαυτό μου « ε, και..». Σιγά τον πόλεμο που νόμιζα (με έκαναν να νομίζω) ότι θα πάω!

 

Μέσα στα αρκετά ακόμα που θα ήθελα να σου ζητήσω είναι να μου θυμίσεις ότι μου επιτρέπεται το δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρίας.

Εσύ δεν άσκησες αυτό το δικαίωμα στις σπουδές σου, στην καριέρα σου, στις σχέσεις σου, στη ζωή σου γενικά;

Σου «απαγόρευσε» κάποιος να ξαναπροσπαθήσεις;

Ξέρουμε και οι δύο πως αυτό δεν έγινε.

 

Κλείνοντας

Άκου σε με λοιπόν: Μαζί μου δεν τελείωσες εδώ. Σου ζητάω τώρα όλα τα προηγούμενα.

Εσύ δεν μου είπες ότι θα συμμετέχεις στο παρακάτω της ζωής μου;

Αν πιστεύεις ότι αυτό γίνεται μόνο με το ότι με εκπαίδευσες στη λογική (της επιστήμης που διάλεξες να αγαπήσεις) της Οικονομίας για να γράψω καλά στος εξετάσεις, κάνεις λάθος!

ΑΟΘ - 5ο κεφάλαιο: Ο προσδιορισμός των τιμών (video)

13 Μαΐου 2018

Η econtopia συμμετέχοντας στην προσπάθεια των μαθητών – υποψηφίων των οικονομικών σχολών για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ολοκληρώνει σήμερα μετά από πέντε παρουσιάσεις τη σειρά επαναλήψεων της ύλης των Αρχών οικονομικής θεωρίας με την αναφορά των σημαντικών σημείων του 5ου  κεφαλαίου (Ο Προσδιορισμός των τιμών)  στο συνημμένο video.

 

Πιστεύουμε ότι η θεματολογία που θα διαβάσετε θα σας φανεί χρήσιμη στην προσπάθεια που καταβάλλετε.

Για οποιαδήποτε ερώτηση – απορία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη φόρμα επικοινωνίας του site http://econtopia.gr/επικοινωνία/ και θα χαρούμε να σας απαντήσουμε.

Τα video με τις αναφορές μας στα προηγούμενα 4 κεφάλαια της ύλης είναι διαθέσιμα στο κανάλι μας

Όταν οι επιθυμίες «μετονομάστηκαν» σε ανάγκες

Ο πλούσιος  κόσμος των λέξεων σου προσφέρει πληθώρα επιλογών ώστε να συντάξεις - ανάλογα με το τι επιδιώκεις - ένα μήνυμα σαφές και εύκολα κατανοητό ή ελλιπές και ενδεχομένως παραπλανητικό. Στη δεύτερη περίπτωση «παίρνεις βοήθεια» από κάποιες λέξεις που εμφανίζονται «γειτονικές» αλλά στην πράξη η εννοιολογική απόσταση που τις χωρίζει αριθμεί εκατοντάδες χιλιόμετρα!

Ταξιδεύοντας λοιπόν με τη σκέψη μας από το μακρινό χθες στο σήμερα αναμφίβολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι διαχρονικά υπάρχει ανάπτυξη,  το βιοτικό επίπεδο βελτιώνεται που μεταξύ άλλων σημαίνει ότι ο μέσος άνθρωπος καλύπτει ολοένα και περισσότερες από τις ανάγκες του.

Βέβαια μέσα στο χρόνο κάποιες  λέξεις έχουν την συνήθεια να αναβαθμίζονται!

Έτσι λοιπόν διαπιστώνουμε ότι οι επιθυμίες του χθες «συστήνονται» σαν ανάγκες στο σήμερα!

Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι αυτή η μετονομασία είναι απόρροια της ανάπτυξης – και δεν θα έχουν άδικο. Όμως αν η ανάπτυξη σημαίνει ότι φτάσαμε στο σημείο να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις απεριόριστες επιθυμίες (πρώην ανάγκες) μάλλον και στη λέξη ανάπτυξη δίνουμε άλλη έννοια.

Μοιάζει αναγκαίο να «αντιληφθούμε» - αποκωδικοποιώντας τα βιωματικά ταξίδια μας -  ότι η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε τα τελευταία 50 - 60 χρόνια με κύριο εκφραστή την παγκοσμιοποίηση δεν συμμετείχε μόνο θετικά στη ζωή μας αλλά μας «επέβαλλε» και την αποδοχή αρνητικών νέων δεδομένων.

Για παράδειγμα, ο έμφυτος μιμητισμός μας όταν συνοδεύεται από «ελαστικά» φίλτρα  αξιολόγησης γίνεται εύκολα διαχειρίσιμος από πωλητές ευημερίας!

Και μέσα σε αυτόν τον θαυμαστό νέο κόσμο ξεχυθήκαμε να καλύψουμε όλο και περισσότερες ή με ολοένα και καλύτερο τρόπο τις σημερινές επιθυμίες – με εντολή στον εγκέφαλο να τις θεωρεί και ονομάζει ανάγκες -  οι οποίες βέβαια θα υπολείπονται των όποιων νέων του κάθε αύριο.

Το συγκεκριμένο «παιχνίδι» διαφυγής και αποστασιοποίησης της πραγματικότητας είναι τόσο ελκυστικό που μας έκανε να ξεχάσουμε και την έννοια της φθίνουσας οριακής χρησιμότητας (diminishing marginal utility) που μάθαμε στο πρώτο έτος των οικονομικών σπουδών μας.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν -  η πρόσθετη χρησιμότητα (ικανοποίηση) που παίρνουμε από την  κατανάλωση μιας επιπλέον μονάδας ενός αγαθού (από ένα σημείο και μετά) μειώνεται όταν αυξάνεται η ποσότητα που καταναλώνουμε.

Ας θυμηθούμε για παράδειγμα πόσο μεγαλύτερη ήταν η ικανοπόιησή μας όταν αποκτήσαμε το πρώτο μας αυτοκίνητο σε σχέση με αυτή που αντλήσαμε όταν έχοντας ήδη το πρώτο αγοράσαμε το δεύτερο.

Τελικά τι είναι αυτό που στο σήμερα χρειαζόμαστε; Μεγαλύτερη κάλυψη επιθυμιών από τις ήδη (πολλές) ικανοποιημένες ανάγκες ή η λύση είναι Μια νέας μορφής επανάσταση;

Ασφαλώς με τις προηγούμενες αναφορές μας δεν υποστηρίζουμε ότι πρέπει να γυρίσουμε στις λογικές ζωής του χθες.

Όμως το γεγονός ότι το αληθινό χαμόγελο και η αίσθηση της πραγματικής ικανοποίησης γίνονται ολοένα και περισσότερο δυσδιάκριτα στους περισσότερους από εμάς θα πρέπει να μας προβληματίσει για το ενδεχόμενο η μετονομασία των λέξεων να μη λειτουργεί υπέρ μας…

ΑΟΘ - 4ο κεφάλαιο: Η Προσφορά των αγαθών (video)

06 Μαΐου 2018

Η econtopia συμμετέχοντας στην προσπάθεια των μαθητών – υποψηφίων των οικονομικών σχολών για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συνεχίζει για τέταρτη  εβδομάδα τη σειρά επαναλήψεων της ύλης με την καταγραφή των σημαντικών στοιχείων του 4ου  κεφαλαίου (Η Προσφορά των αγαθών) τα οποία αναφέρονται στο συνημμένο video.


Ο οδηγός επανάληψης θα είναι διαθέσιμος κάθε Σάββατο για το επόμενο κεφάλαιο της ύλης.

Πιστεύουμε ότι η θεματολογία που θα διαβάσετε θα σας φανεί χρήσιμη στην προσπάθεια που καταβάλλετε.

Για οποιαδήποτε ερώτηση – απορία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη φόρμα επικοινωνίας του site http://econtopia.gr/επικοινωνία/ και θα χαρούμε να σας απαντήσουμε

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την καμπύλη προσφοράς στο  http://econtopia.gr/kampili-prosforas-ston-pliri-antagonismo/