Πανελλαδικές εξετάσεις 2017. Η μετάφραση της βαθμολογίας

/0 Comments/in /by

Πανελλαδικές εξετάσεις 2017. Την Παρασκευή λοιπόν (30 Ιουνίου) ανακοινώνονται οι βαθμοί που έγραψαν οι μαθητές στα μαθήματα που εξετάστηκαν στις  φετινές πανελλαδικές εξετάσεις.

Κάποιοι θα πανηγυρίσουν. Άλλοι θα μπουν σε σκέψεις. Ορισμένοι ίσως αισθανθούν απογοήτευση. Ενώ δεν αποκλείεται και η αίσθηση της αδικίας να εμφανισθεί στη σκέψη μερικών. Πάντα αυτή η «πολυφωνία» συναισθημάτων εμφανίζεται μετά το άκουσμα των βαθμολογιών.

Ασφαλώς δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για την «σωστή» βαθμολόγηση του κάθε γραπτού. Έχουν υπάρξει αρκετές φορές που έχω διαφωνήσει με την κατανομή των μορίων στα θέματα, αλλά και γενικότερα με τη λογική της βαθμολόγησης κυρίως στα θέματα ανάπτυξης. Αυτές όμως είναι προσωπικές απόψεις που με εκφράζουν, δικαιούμαι και πρέπει να έχω, αλλά όχι και αναγκαστικά αποδεκτές από όλους. Εξάλλου η «καθολική» συμφωνία στα περισσότερα θέματα είναι κάτι σπάνιο.

Γενικά όμως μιλώντας, η βαθμολόγηση του γραπτού βρίσκεται - τις συντριπτικά περισσότερες φορές - πολύ «κοντά» στο βαθμό που προσπάθησε ο εξεταζόμενος κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του. Με αυτή την έννοια θα την χαρακτηρίζαμε  δίκαια και αντιπροσωπευτική.

Αν η προηγούμενη άποψη (περί δίκαιας και αντιπροσωπευτικής)  πλησιάζει την αλήθεια, η «μετάφραση» της όποιας βαθμολογίας  ίσως φανεί περισσότερο χρήσιμη από το άμεσο   αποτέλεσμά της.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να αναφερθούμε σε δύο βασικά ενδεχόμενα.

Το πρώτο θα αφορά την αίσθηση «ανταμοιβής» που θα εισπράξουν ορισμένοι. Θα αποτελεί γι αυτούς το αντίτιμο της  προσπάθειας. Επομένως πέραν της αίσθησης της «επιτυχίας» θα περάσει στη σκέψη τους και ένα παράπλευρο μήνυμα. Αυτό θα τους «αποκαλύπτει» ότι η σωστά σχεδιασμένη προσπάθεια αν εκτελεστεί και με τον κατάλληλο τρόπο θα έχει θετικό αποτέλεσμα. Και αυτή είναι (κατά τη γνώμη μας) μια αλήθεια που αφορά όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Το δεύτερο σχετίζεται με εκείνους που θα έχουν το θάρρος να αναγνωρίσουν την «πραγματική»  προσπάθειά τους και στη συνέχεια να αποτιμήσουν το αποτέλεσμά της. Για το τώρα τους τα πράγματα δεν θα είναι έτσι όπως θα ήθελαν. Για το αύριό τους όμως μια εντολή θα έχει «χαραχθεί» στη σκέψη τους:  αν «λειτουργήσω» διαφορετικά, πιο σωστά, λιγότερο χαλαρά και περισσότερο συστηματικά μπορώ να ανήκω σε αυτούς που θα χαμογελάνε χαρούμενοι για την επιτυχία τους.

Και αυτή η «νέας» λογικής προσπάθεια θα είναι ικανή  να αντιμετωπίσει με επιτυχία ακόμα και την πιθανότητα του μη αντιπροσωπευτικού βαθμού.

Αν το «χαμόγελο» εμφανιστεί ένα χρόνο μετά η ζωή ποτέ δεν θα «τολμίσει» να μιλήσει για καθυστέρηση. Γνωρίζει πολύ καλά ότι όλοι και σχεδόν στα πάντα δικαιούμαστε τουλάχιστον μια δεύτερη  ευκαιρία. Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις αυτή η δεύτερη ευκαιρία είναι «απαραίτητη» για την πραγματική αναγνώριση των δυνατοτήτων μας.

Σε όποια από τις προηγούμενες δύο περιπτώσεις και αν ανήκετε  μια νέα ζωή (που μόλις ξεκίνησε) περιμένει από εσάς να τη μεταφράζετε σωστά!

Να έχετε καλά αποτελέσματα!

 

Καλοκαιρινό ταξίδεμα της σκέψης

/0 Comments/in /by

Ιούνιος λοιπόν! Αφήνουμε πίσω ένα δύσκολο χειμώνα και η σκέψη μεταφέρεται στους σχεδιασμούς για το Καλοκαιρινό ταξίδεμα..

Για τους περισσότερους μεγαλύτερη σημασία ίσως να μην έχει η διάρκεια ή το που των διακοπών αλλά το ότι αναφερόμαστε στο Ελληνικό καλοκαίρι! Εκείνο που πάντα κρατούσε τα σκήπτρα όλων των εποχών.

Στο χθες

Σαν παιδιά  η έννοιά του  ήταν συνυφασμένη με το παιχνίδι και την ανεμελιά. Σαν έφηβοι με την προσδοκία του έρωτα, και στο λίγο μετά μας με αιώνιους όρκους αγάπης!

Κάπου εκεί, στις αρχές της 10ετίας του 90, αυτή η εποχή κοντράρεται με την «πολυτέλεια» του εγώ μας. Έχουμε αποκτήσει μια ξαφνική δύναμη που χαρακτηρίζει  «εκνευριστικά» εγωιστικά συμπεριφορές, επιλογές, και σχέσεις.

Αυτό το υπερεγώ απομακρύνει τη λογική του εμείς σε  επίπεδο: επαγγελματικό, οικογενειακό, παρέας, ή συντροφιάς.

Δεν είναι ότι τα προηγούμενα «στοιχεία» του περιβάλλοντος ξαφνικά χάθηκαν. Υπάρχουν, αλλά θεωρούνται πλήρως ελεγχόμενα από το εγώ μας. Αυτό αποφασίζει τα πάντα ρωτώντας στην ουσία τον εαυτό του. Βέβαια ο υποτιθέμενος διάλογος, το ψεύτικο χαμόγελο και η ευτυχία της βιτρίνας πρέπει να υπάρχει.

«Αποφάσισα λοιπόν να πάμε - έχει ενδιαφέρον το «αποφάσισα να πάμε»,  στο τάδε νησί, με ουκ ολίγες παρέες, για 20 μέρες. Θα έχω την ευκαιρία να κάνω την επίδειξή μου σε πολλά. Στη δουλειά που έχω, στα λεφτά που βγάζω, στο αυτοκίνητο που κυκλοφορώ, στη γυναίκα που με συνοδεύει, στο ξενοδοχείο που μένω και στο πως ο αστακός είναι το μόνο φαγητό που εσχάτως μπορώ να φάω!

Και ξέρετε κάτι; Όλα αυτά ΕΓΩ! Δεν έχω ανάγκη κανένα και καμία. Και μη με ζορίζετε και πολύ γιατί εύκολα αλλάζω δουλειά, νησί, αυτοκίνητο, σύντροφο, και  παρέες».

Αν δεν το καταλάβατε σας το ξαναλέω. Αυτός είμαι ΕΓΩ!

Επιστροφή στο τώρα

Και μετά από αυτές τις «αξέχαστες» περιόδους  να'μαστε στο σήμερα με  το μέσο Έλληνα να προσπαθεί να βρει το στίγμα του σε μονοπάτια πρωτόγνωρα για τα βιώματά του, αλλά ίσως και για αυτή ακόμα τη φαντασία του.

Θα μπορούσαμε να το πούμε «αναγκαστική προσγείωση». Ξαφνικά το καλοκαίρι  εμφανίζεται με το ρόλο της ανάμνησης. Και αυτή η θύμηση πηγαίνει σε εποχές πριν τα 90’s. Τότε που τα καλοκαίρια ήταν η μοναδική εποχή του χρόνου. Όταν οι εννιά μήνες του χρόνου υπήρχαν για να τονίζουν το πόσο σημαντικοί είναι οι άλλοι τρεις. Οι καλοκαιρινοί! 

Το  χρόνο δεν μπορούμε να τον γυρίσουμε πίσω. Και αυτό δεν εξαρτάται από τη μάρκα του ρολογιού μας. Μπορούμε όμως να πάρουμε από το χέρι τη σκέψη μας και να ταξιδέψουμε στο χθες μας. Να κάνουμε στάσεις σε όλες εκείνες τις εποχές που θα χαρακτηρίζαμε σημαντικές και να προσπαθήσουμε να τις «κρίνουμε» με τα σημερινά μας φίλτρα. Αυτά που αποκτήσαμε μετά την προσεδάφισή μας!

Ίσως – ελπίζω όχι πολύ αργά – καταλάβουμε το «μύθο» που κτίστηκε γύρω από το εγώ. Θέλω να πιστεύω ότι καταλάβαμε την ομορφιά της γήινης πραγματικότητας, τη διαφορά της με την εικονική, αλλά και το προσωρινό του χαρακτήρα της δεύτερης.

Εύχομαι το φετινό Καλοκαιρινό ταξίδεμα να «σφραγιστεί» με το εμείς σε μια προσπάθειά μας για ένα καλύτερο αύριο: οικογενειακό, φιλικό, συντροφικό, ή επαγγελματικό!

 

Συμφωνία Eurogroup 15.06.17. Τι "ακριβώς" σημαίνει για την οικονομία.

/0 Comments/in /by

Έκλεισε λοιπόν η δεύτερη αξιολόγηση με μια ακόμα «συμφωνία». Νέα Συμφωνία Eurogroup! Βέβαια σε προηγούμενο άρθρο έχουμε εκφράσει τη λύπη μας για την χαμένη έννοια κάποιων λέξεων.

Η «συμφωνία» - όπως πάντα συμβαίνει – χαιρετίστηκε με διθυράμβους από ορισμένους ενώ αμφισβητήθηκε το πραγματικό όφελός της από άλλους πανηγυρισμοί και απογοητεύσεις.

Η διαφορετική ανάγνωση του ίδιου γεγονότος είναι συνηθισμένη και γίνεται εκνευριστικά αναμενόμενη ειδικά όταν οι αναγνώστες «μεταφράζουν» με πολιτικά μόνο κριτήρια.

Οι δικές μας σκέψεις - το έχουμε αναφέρει επανειλημμένα – δεν μορφοποιούνται με βάση πολιτικές λογικές ή κατευθύνσεις. Προέρχονται και αναπτύσσονται με κριτήρια του επιστημονικού χώρου που ανήκουμε. Και αυτός είναι δεν είναι η πολιτική, αλλά η Οικονομία.

Σκεπτόμενοι λοιπόν με αυτή την ιδιότητα θέλουμε να καταθέσουμε τις απόψεις μας για τη νέας Συμφωνίας Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017.

Πρωτογενή πλεονάσματα  –  Επικείμενη έξοδος από τα προγράμματα

Η Ελλάδα δεσμεύτηκε με τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2023 και κοντά στο 2% του ΑΕΠ για την περίοδο 2023-2060 (!!)

Δηλαδή από το σήμερα και για τα επόμενα 43 χρόνια συμφωνούμε σε συγκεκριμένα μεγέθη ανεξάρτητα από τους κύκλους της οικονομίας. Τι είδους οικονομία θα έχουμε; Τόσο ισχυρή, που χωρίς νέα αύξηση των φόρων ή νέα μείωση των κοινωνικών δαπανών θα πετυχαίνουμε τα συγκεκριμένα πλεονάσματα;

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για ποιες ακριβώς θα είναι οι σχέσεις του μέσου Έλληνα με το Κράτος αναφορικά με τις φορολογικές υποχρεώσεις (!!) του, αλλά και με την «επιστροφή» από τη μεριά του κράτους κοινωνικών παροχών προς αυτόν.

Έχοντας αναλάβει τις προηγούμενες υποχρεώσεις μέχρι το 2060 δεν αντιλαμβανόμαστε την «έννοια» της λήξης των προγραμμάτων - μνημονίων τον Αύγουστο του 2018..

Συγχρόνως αναρωτιόμαστε γιατί να γίνεται συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους αν η οικονομία μας μπορεί να παράγει τέτοια σταθερά πρωτογενή πλεονάσματα σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου. Μια τέτοια υπερ-οικονομία θα δανείζει, δεν θα δανείζεται. Επομένως πολύ εύκολα θα είναι συνεπής προς τις παλιές δανειακές υποχρεώσεις της!

Κάποια όνειρα είναι όμορφα!

Βιωσιμότητα χρέους – Ποσοτική χαλάρωση - Έξοδος στις αγορές

Είναι τόσο μεγάλη η ασάφεια αυτών που ακούστηκαν σχετικά με τη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους που δυστυχώς τείνουν να επιβεβαιώσουν την άποψή μας debt/GDP ότι με τις τωρινές λογικές δεν θεωρείται βιώσιμο από τους πιστωτές της χώρας μας.

Στην άποψή μας αυτή συνηγορεί η απαίτηση της ΕΕ και του ΔΝΤ για τα συγκεκριμένα πρωτογενή πλεονάσματα. Και τη σφραγίζει η άρνηση (μέχρι σήμερα) να μπει η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Αν η αίσθηση της ευρύτερης αγοράς είναι κοντά στην άποψή μας μάλλον μπορούμε να φανταστούμε τον χαρακτήρα των funds που θα ζητήσουν Ελληνικά ομόλογα (όταν επιχειρήσουμε την έξοδό μας στις αγορές), τα ασφάλιστρα κινδύνου που θα δεχτούμε και επομένως και το κόστος αυτού του δανεισμού. Και είναι γνωστό ότι υπάρχουν και απαιτητικοί αλλά και επιθετικοί δανειστές..

Με τι όρους θα δανειστούμε;

Ανάπτυξη

Ασφαλώς το ζητούμενο!. Όμως με τα προηγούμενα δεδομένα ή με τις προσωπικές εκτιμήσεις μας δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε το πως η οικονομία θα ανακάμψει.

Συγκεκριμένα είναι γνωστό ότι νέο χρήμα δεν μπορούμε να κόψουμε.  Η ΕΚΤ – τουλάχιστον επί του παρόντος - δεν μας το προσφέρει έμμεσα μέσω αγοράς Ελληνικών ομολόγων (ποσοτική χαλάρωση). Συνθήκες έλευσης επενδύσεων από το εξωτερικό δεν υπάρχουν μέσα σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας και δυσπιστίας. Η έλλειψη ρευστότητας, οι ιδιαίτερα υψηλοί  φορολογικοι συντελεστές και πάμπολλα γενικά αντικινήτρα, ούτε την ντόπια διάθεση καθιστούν ορατή. Φοροδιαφυγή, παραοικονομία και αδιαφάνεια εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν.

Πως η οικονομία θα μπεί σε τροχιά ανόδου;

Για Επίλογο

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε στην ύπαρξη σκοτεινών σχεδίων γι αυτόν τον τόπο. Κάτι τέτοιο θα αδυνατούσε περισσότερο τη δύναμη της άποψης και της σκέψης προς την κατεύθυνση της «δημιουργίας» καλύτερων οικονομικά ημερών.

Θα επιθυμούσαμε να είμαστε αισιόδοξοι. Όμως σκεπτόμενοι «αμιγώς» οικονομικά δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε  τον στρουθοκαμηλισμό αλλά και ούτε να δεχτούμε την ύπαρξη μαγικών συνταγών στο χώρο της επιστήμης μας. Αντίθετα πιστεύουμε στο πρόγραμμα, στην οργάνωση, στη βούληση, στη γνώση, και βέβαια στην ικανότητα εφαρμογής της.

ΑΟΘ – Σχολιασμός θεμάτων (Πανελλαδικές εξετάσεις 2017)

/0 Comments/in , /by

ΑΟΘ – Σχολιασμός θεμάτων 2017. Η γνώμη μας σχετικά με τα φετινά θέματα των πανελλαδικών εξετάσεων στις Αρχές Οικονομικής Θεωρίας είναι ότι απαιτούσαν από τον μαθητή ουσιαστική κατανόηση της ύλης. Κάτι το οποίο - σύμφωνα με  τη δική μας άποψη, είναι απαραίτητο να συμβαίνει.

Έχουμε επανειλημμένως υποστηρίξει: α) ότι το μάθημα ΔΕΝ είναι «λογικής» μαθαίνω έννοιες απέξω,  β) την αναγκαιότητα χρήσης διαγραμμάτων τα οποία αφενός βοηθούν στην κατανόηση των ερωτημάτων και αφετέρου (και σε πολλές περιπτώσεις) «φανερώνουν» την λύση, αλλά και γ) ότι αυτό που χαρακτηρίζει ένα μάθημα σε δύσκολο ή εύκολο είναι ο βαθμός «σωστής» προσέγγισής του από τον μαθητή από την πρώτα ακούσματα που θα έχει.

 

Οι δικές μας σκέψεις για τα φετινά θέματα είναι οι παρακάτω:

ΘΕΜΑ Α

Σαφή ερωτήματα χωρίς κάποιο «πονηρό» σημείο. Το ερώτημα Α3 ήθελε ιδιαίτερη προσοχή στην εκφώνησή του αλλά και στη συγκριτική πρόκριση της απάντησης δ έναντι της β. Αρκετοί υποψήφιοι θεώρησαν το σιτάρι και το ψωμί συμπληρωματικά αγαθά με αποτέλεσμα να επιλέξουν το β. Βεβαίως η ανάγνωση και μόνο της δ επιλογής θα έπρεπε να τους κάνει να το ξανασκεφτούν. Η γνώμη μας πάντως είναι ότι το β θα μπορούσε να μην υπάρχει σαν πιθανή απάντηση.

 ΘΕΜΑ Β

Απόλυτα σαφείς ερωτήσεις που φωτογράφιζαν πολύ καθαρά τις ζητούμενες απαντήσεις.

ΘΕΜΑ Γ

Γ1. Εδόθη το στοιχείο της μεγιστοποίησης του μέσου προϊόντος για L = 50 ενώ δεν ήταν απαραίτητη πληροφορία στην συμπλήρωση των ερωτηματικών (κενών). Κάτι τέτοιο βεβαίως δίνει πρόσθετη δυνατότητα επίλυσης.

Γ3. Είχε ενδιαφέρον ότι από τη σχέση TC = 50 + W.L + C.Q  ουσιαστικά δινόταν ότι FC = 50 δεδομένου ότι TC = FC + VC  και VC = L.W + C.Q

Γ4. Χρειάζονταν αρκετοί υπολογισμοί και συμφωνούμε με τη μοριοδότηση των 8 μονάδων.

Τα υπόλοιπα ερωτήματα δεν χρήζουν (κατά την άποψή μας) κάποιας ιδιαίτερης ανάλυσης ή παρατήρησης.

ΘΕΜΑ Δ

Δ1.Κλασικό ερώτημα χωρίς κάτι το ιδιαίτερο για σχολιασμό.

Δ2, Δ3, και Δ4.

Ο βαθμός δυσκολίας δεν ήταν (συγκριτικά με άλλες χρονιές) μικρός. Όμως δεν θεωρούμε ότι ο προσεκτικός και με μαθηματική σκέψη υποψήφιος θα δυσκολευόταν να υπολογίσει τις νέες συναρτήσεις ζήτησης και προσφοράς (Δ2) αλλά και να απαντήσει στα Δ3 και Δ4 ερωτήματα αν είχε κάνει στο πρόχειρό του διάγραμμα.

 

Κλείνοντας το σχολιασμό μας ευχόμαστε καλά αποτελέσματα στους μαθητές και κυρίως να «εισπράξουν» το ανάλογο της προσπάθειά τους.

Το φευγιό της νέας γενιάς. Μήπως της "προσέφεραν" το εισιτήριο;

/0 Comments/in , , /by

Αποφασίζοντας - σαν χώρα, τη  συμμετοχή σου στο μεγάλο χωριό - όπως εύστοχα παρομοιάστηκε η ιδέα της παγκοσμιοποίησης, στην ουσία αποδεχόσουν (μεταξύ άλλων) και την αλλαγή της έννοιας της λέξης «απόσταση» σε σχέση με την κυριολεκτική σημασία της. Το φευγιό λοιπόν ήταν αναμενόμενο.

Βέβαια, απαραίτητη προϋπόθεση για την εννοιολογική μετονομασία της λέξης ήταν η σταδιακή κατάργηση όλων εκείνων των «εμποδίων» που θα φρέναραν την ανάπτυξη της απαραίτητης ταχύτητας για την επίτευξη του εγχειρήματος.

 

Η νέα τάξη πραγμάτων

Σταδιακά λοιπόν υποχωρεί - σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, η χρήση των διαβατηρίων σαν του απαραίτητου οχήματος για το πέρασμα ενός προσώπου από μια χώρα σε άλλη. Τα σύνορα μεταξύ των κρατών γίνονται αόρατα. Και βέβαια η ελευθερία του περάσματος δεν περιορίζεται μόνο στους ταξιδιώτες. Γρήγορα επεκτείνεται στις επιχειρήσεις, στα κεφάλαια, στις αντιλήψεις, στη μόδα, στις συνήθειες και τον πολιτισμό. Έσχάτως δε και στις καιρικές συνθήκες.

Το χωριό μας λοιπόν αρχίζει τα εύκολα πάρε δώσε με τα διπλανά και μέσω της θεωρίας του ντόμινο έμμεσα γνωρίζεται με τόπους, διαφορετικούς ίσως και ελκυστικούς!

Το εισιτήριο για το φευγιό

Μέρος της νέας γενιάς δεν αγόρασε το εισιτήριο του φευγιού της. Κάποιοι της το προσέφεραν..

Τα ταξίδια είναι πλέον τόσο εύκολα και συχνά που δεν αργεί η δημιουργία του μεγάλου χωριού. Το καταστατικό του ανέφερε για σκοπό: την ανάπτυξη, την ευημερία, τις νέες σχέσεις, τη νέα εποχή, το γενικό καλό! Βέβαια, μέσα στα χρόνια υπήρξαν αρκετές τροποποιήσεις του  καταστατικού...

 

Η Ελλάδα μέσα στα νέα δεδομένα

Ο τόπος μας λοιπόν – η Ελλάδα, ευρισκόμενη στα νέα σαλόνια υιοθετεί τις κατάλληλες συμπεριφορές για να μπορέσει να σταθεί ισότιμα και με αξιοπρέπεια σε σχέση με τους υπόλοιπους καλεσμένους! Αλλάζει σε πολλά. Νέες συνήθειες και λογικές. Νέα επιχειρηματικά σχήματα και πρόσωπα. Νέες λογικές management και επιχειρησιακής ηθικής. Νέα ατμόσφαιρα!

Ασφαλώς αν το νέο είναι κοντά ή μακριά από την έννοια του καλύτερου είναι αποτέλεσμα ανάλυσης του κάθε διαφορετικού εγκεφάλου και βεβαίως είναι απόλυτα σεβαστή η κάθε κατάληξη της σκέψης του.

Σε αυτό το καθεστώς - της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας -  ένα από εκείνα τη λογική των οποίων δυσκολεύομαι να αντιληφθώ είναι και η πρόσφατη ευκολία στοχοποίησης  και  εκτόξευσης ατυχών χαρακτηρισμών προς ένα μέρος της νέας γενιάς που αποφασίζει να ζήσει στο διπλανό χωριό. Μια γενιά που χωρίς να τη ρωτήσουν της αφαίρεσαν την ταυτότητα, τα χαρακτηριστικά, το όραμα, την προοπτική της ντόπιας δημιουργίας, με αναγκαστική συμμετοχή σε ένα πολιτισμένο διάλογο, ενώ παράλληλα τη φόρτωσαν με οικονομικά (και όχι μόνο) βάρη, που δεν δικαιούται.

Ας είναι λοιπόν ορισμένοι περισσότερο προσεκτικοί στους χαρακρητισμούς τους γιατί μέρος της νέας γενιάς δεν αγόρασε το εισιτήριο του φευγιού της. Κάποιοι της το προσέφεραν..

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

2 σκέψεις λίγο πριν τις Πανελλαδικές εξετάσεις

/0 Comments/in , /by

Κάθε χρονιά - πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις - ασφαλώς εύχομαι την επιτυχία σε όλα τα άτομα που συνεργαστήκαμε στους όποιους χώρους διδάσκω.

Μαζί με τις ευχές μου - που μπορεί να ακούγονται τυπικές αλλά δεν είναι - αναζητώ  το κάτι «παραπάνω». Κάτι που θα «αγγίξει» πιο έντονα τον υποψήφιο φοιτητή, θα τον ηρεμίσει, θα τον δυναμώσει και συγχρόνως δεν θα το έχει ακούσει άλλες 100 φορές.

Αγαπημένοι μου μαθητές δύο σκέψεις θέλω μόνο να σας μεταφέρω λίγο χρόνο πριν γράψετε το πρώτο σας μάθημα.

Η λέξη Πανελλαδικές

Η πρώτη σχετίζεται με την ίδια τη λέξη «Πανελλαδικές» η οποία εκτός της τρομοκρατικής έννοιας που της προσδίδουν έχει και μια κυριολεκτική – πραγματική. Και αυτή είναι ότι αυτές οι εξετάσεις αφορούν ΟΛΗ την Ελλάδα. Δηλαδή, αυτή τη δοκιμασία την περνούν πάνω από 100.000 μαθητές. Η συνειδητοποίηση της αλήθειας, ότι δεν γράφω ΜΟΝΟ εγώ, μπορεί να μειώσει την αίσθηση της «αγωνίας κατ’ αποκλειστικότητα».

Το όμορφο αύριο

Μια δεύτερη σκέψη «φωτογραφίζει» το γεγονός ότι στο τώρα μου δεν μπορώ να φανταστώ (και να είμαι βέβαιος) το πως θα «ορίζεται» το όμορφο αύριο… Εννοώ ότι η επιλογή σχολής με τα σημερινά κριτήρια ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποδειχτεί στο μέλλον και η σωστή. Αν λοιπόν η προσδοκία μου δεν επαληθευθεί, κάποια χρόνια μετά, ενδεχομένως να  «πανηγυρίσω» που δεν πέρασα στην πρώτη επιλογή μου.

Οι λίγες ώρες που μένουν πριν ξεκινήσετε ας είναι ώρες «ήρεμης» προσπάθειας για όλους σας. Η επιτυχία θα έρθει αν την κυνηγήσουμε σε όλες τις «φάσεις» της ζωής μας και το «πρόσωπό» της συνήθως δεν είναι αυτό που σήμερα θεωρούμε ιδανικό.

Καλή αρχή..Χάρηκα που σας γνώρισα!