Η Ελλάδα αναβαθμίζει την «λογική» της μετά την αναβάθμιση της οικονομίας της από τον οίκο Moody’s;

/0 Comments/in , /by

Και να λοιπόν που ήρθε η σειρά του οίκου Moody’s να αναβαθμίσει την πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας με ταυτόχρονη θετική αξιολόγηση των προοπτικών της οικονομίας. Αναμφίβολα ευχάριστα ακούσματα για τη χώρα που προσπαθεί να αφήσει πίσω της την 9ετη ύφεση. Βέβαια σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε κάποιους από τους λόγους για τους οποίους ανάλογες αναβαθμίσεις πρέπει να «μεταφράζονται» με προσοχή, αλλά και αξιοποιούνται ανάλογα.

Περί οικονομίας

Μιλώντας για την οικονομία ασφαλώς δεν αναφερόμαστε σε ένα φυσικό φαινόμενο του οποίου οι συνέπειες θα εκδηλωθούν - εμφανισθούν (κατά κανόνα) ανεξάρτητα από τη δική μας συμμετοχή.

Οι εξελίξεις στο χώρο της, θετικές ή αρνητικές, είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων αποφάσεων και ενεργειών. Για παράδειγμα, για να εμφανιστεί το «αντίκρισμα» των αναβαθμίσεων των ξέων οίκων αξιολόγησης στην πραγματική οικονομία χρειάζονται και οι ανάλογες κινήσεις από αυτούς που χαράσσουν κυρίως την οικονομική πολιτική, αλλά όχι μόνο αυτή.

Μια καλή αξιολόγηση μετά 10 χρόνια κρίσης είναι κάτι το οποίο νομοτελειακά θα συμβεί μια και είναι γνωστό ότι στην οικονομία υπάρχουν εναλλαγές καλών και κακών ημερών. Η ανάκαμψη πάντα εμφανίζεται μετά την ύφεση. Το ζητούμενο είναι να «υποστηρίξει» την θετική προοπτική μια ανάλογη οικονομική, πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά.

Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την αναβάθμιση

Τις τελευταίες μέρες, κάποια άτομα σε αυτόν τον τόπο, αφενός αρνούνται πεισματικά να μας δείξουν ότι έχουν συναίσθηση της ευθύνης της δημοσίας θέσης που κατέχουν, και αφετέρου η συμπεριφορά τους ατυχώς μας βεβαιώνει ότι έχουν αντιληφθεί υπερβολικά λίγα από αυτά που έχουν συμβεί την τελευταία 10ετία. Συγχρόνως «άκοπα μας πείθουν» ότι ουδόλως σκέφτονται το ενδεχόμενο αλλαγής κουλτούρας  στην πολιτική ζωή.

Σε αυτή την «παρέλαση» χαρακτήρων ο πρωταγωνιστής αλλάζει συχνά πρόσωπο!

Τη μια στη σκηνή ανεβαίνει ο Κύριος Α και αναφερόμενος στις ανά το Αιγαίο Τουρκικές «κρουαζιέρες» δηλώνει ότι «να προσέξουν οι καλοί μας γείτονες γιατί τη άλλη φορά που θα το ξανακάνουν…θα…». Δηλαδή αν το ξανακάνουν - τι θα; Θα ντυθείς «ράμπο» και θα τους δείρεις; Ή μήπως έχεις την προσωπικότητα να «εμπνεύσεις» άλλους να το κάνουν;

Στην επόμενη σκηνή εμφανίζεται ο Κύριος Β ο οποίος γενικά «μαλώνει»..χωρίς να προτείνει όμως κάτι. Σε μεταφέρει στην παιδική σου ηλικία που κάποιος από την παρέα περιοριζόταν να κατηγορεί τους υπόλοιπους γιατί χάσαμε στην «μπάλα» χωρίς όμως να προτείνει τι να κάνουμε στον επόμενο αγώνα για να κερδίσουμε.

Αργότερα, σύσσωμος ο θίασος μεταφέρεται στη Βουλή των Ελλήνων! Εκεί, την (όπως πάντα) πολιτισμένη ατμόσφαιρα ξαφνικά διακόπτει - όπως αναφέρθηκε – ένας «διάολος»! Αν η αναφορά είναι αληθινή το γεγονός δεν θα μας κάνει υπερήφανους (για μια ακόμα φορά) για τους αντιπροσώπους μας!

Λίγο πριν τη τελευταία σκηνή της εβδομάδας να σου το «κοντράστ» των συναισθημάτων! Σε κάποιο Κύριο φαίνεται «αστεία» η ύπαρξη συγκινησιακού λόγου! Έτσι λοιπόν ο Κύριος –όπως αναφέρθηκε – ξεσπάει στα γέλια σε μια ανάλογη περίπτωση! Άμα έχεις την αίσθηση του χιούμορ αυτά συμβαίνουν…

Και πριν πέσει η αυλαία, να και το ξεμπέρδεμα του μυαλού μας που «νόμιζε» ότι έχουν μειωθεί μισθοί και συντάξεις τα τελευταία 3 χρόνια. Όχι, λάθος του. Αυτά είναι της φαντασίας του. Υπάρχει επίσημη δήλωση «οι μειώσεις ήταν κάτι ψιλά»!

Τα συναισθήματα του κοινού

Και έτσι όπως τελειώνει άλλη μια παράσταση εμφανίζονται στο κοινό (σε εμάς) τα ίδια συναισθήματα με την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε στο ίδιο έργο θεατές.

Αναρωτιέσαι λοιπόν μήπως σε αυτή τη χώρα κάποιοι έχουν τη αίσθηση ότι οι αναβαθμίσεις και η επικειμένη έξοδος από τα μνημόνια από μόνες τους αρκούν για ένα καλύτερο αύριο;

Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούν ορισμένοι το αυτονόητο, δηλαδή ότι η χώρα μετά τα 9 χρόνια ύφεσης (άρθρο) πρέπει να συμμετέχει και η ίδια με σωστή πολιτική (και όχι μόνο οικονομική) στην ανάκαμψη της οικονομίας της. Και μια τέτοια πολιτική ασφαλώς δεν συνάδει με τις προηγούμενες συμπεριφορές.

Θέλεις να βρίσεις! Σε συγκρατεί όμως η σκέψη ότι αν το κάνεις, το πρόσωπό σου θα θυμίζει αυτόν τον Κύριο με την «περίεργη» αίσθηση του χιούμορ που λέγαμε πριν. Και αυτό δεν θέλεις να σου συμβεί.

Αισθάνεσαι έντονα την ανάγκη να υπενθυμίσεις σε κάποιους ότι μεγαλώσαμε αρκετά για να διατηρούμε τη συμπεριφορά του φίλου στην παιδική παρέα που προηγούμενα αναφερθήκαμε. Δεν θέλουμε να ακούμε παράπονα και μαλώματα. Τις λύσεις αναζητούμε.

Ψάχνεις μέσα στο πλήθος να βρεις άτομα με παρόμοιες ανησυχίες για να «ακουστείτε» μαζί προς τα έξω.. Όμως αυτού του είδους οι παρέες έχουν εδώ και χρόνια ατονήσει ..

Οι ερωτήσεις

Και μέχρι το επόμενο show δυο ερωτήματα μένουν αναπάντητα:

Ποιο «ακριβώς» είναι το αντικείμενο της πολιτικής σήμερα;

Τι είδους έμπνευση περνάμε στους νέους μέσα από παρόμοιες με τις αναφερθείσες «σκηνές»;

Πρόκειται βέβαια για ρητορικές ερωτήσεις..

Ο προσδιορισμός των τιμών (21.02.2018)

/0 Comments/in , /by

21 Φεβρουαρίου 2018
Για τον προσδιορισμό - στην ελεύθερη αγορά - της τιμής και ποσότητας ισορροπίας ενός αγαθού είναι απαραίτητο τα διαθέσιμα μεγέθη να είναι αγοραία.
Ασφαλώς αυτό ισχύει όταν προσπαθούμε να βρούμε την τιμή και ποσότητα ισορροπίας είτε βάσει πινάκων είτε βάσει συναρτήσεων ζήτησης και προσφοράς.

Βελτίωση τεχνολογίας παραγωγής (16.02.2018)

/0 Comments/in , /by

16 Φεβρουαρίου 2018

Όταν περιγράφουμε τις σημερινές (τωρινές) παραγωγικές δυνατότητες της οικονομίας στο σύνολό της ή μιας επιχείρησης μεμονωμένα θεωρούμε την χρησιμοποιούμενη τεχνολογία δεδομένη με την έννοια ότι παραμένει αμετάβλητη.

Μια βελτίωση της τεχνολογίας θα μεταβάλλει τις δυνατότητες της οικονομίας σαν σύνολο ή μιας επιχείρησης. Πρακτικά αυτό που συμβαίνει με την υιοθέτηση της βελτιωμένης τεχνολογίας είναι είτε η ποιοτική βελτίωση της απόδοσης των υπαρχόντων συντελεστών παραγωγής ή/και η ποσοτική  μεταβολή – αύξησή τους.

Σαν αποτέλεσμα με τη βελτίωση της τεχνολογίας παρατηρείται:

  • Αύξηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της οικονομίας. Δηλαδή, μετατόπιση της ΚΠΔ προς τα δεξιά.
  • Αύξηση της ποσότητας παραγωγής του προϊόντος μιας επιχείρησης με την ίδια ποσότητα συντελεστών παραγωγής κάτι που σημαίνει μείωση του κόστους παραγωγής, Δηλαδή, μετατόπιση της καμπύλης του συνολικού προϊόντος προς τα πάνω και της καμπύλης προσφοράς προς τα δεξιά.





Αυτό αποκλείεται…

/0 Comments/in /by

Και κάποια στιγμή έχοντας προηγούμενα «μαζέψει» δεκάδες εικόνες ζωής, αισθάνεσαι ο δυνατός της παρέας μια και τα χιλιόμετρα των εμπειριών σου σε κάνουν να μπορείς να ελέγχεις καταστάσεις. Επιτρέπεις λοιπόν στη σκέψη σου να χρησιμοποιεί τη λέξη αποκλείεται για τα μελλούμενα!. Σαν δυνατός που είσαι έχεις το πάνω χέρι σε «νέες εικόνες» που είτε εμφανίζονται απρόσκλητες είτε η συμπεριφορά σου προκαλεί τον ερχομό τους!

Πιστεύεις ότι το «μέστωμα» του μυαλού που προκλήθηκε από τα ταξίδια της ζωής σου το κατέστησε ανίκητο στην όποια «επίθεση» θα μπορούσε να δεχτεί η λογική του!

Ορίζεις λοιπόν το τι θέλεις. Αποφασίζεις τους τρόπους που θα βιώνεις τα θέλω σου. Ελέγχεις την όποια «δύναμη» εμφανιστεί να διεκδικεί κάτι διαφορετικό. Βαδίζεις καμαρωτός και λυγερός στα επόμενα μονοπάτια της ζωής σου με τον τρόπο που εσύ αποφάσισες διατυμπανίζοντας προς όλους (αλλά κυρίως προς εσένα) ότι αποκλείεται να αποδεχτείς αλλαγή δρομολογίου!

αποκλείεται

Αποκλείεται. Μια άγνωστη λέξη. Photo by Tyler Milligan on Unsplash

Έχεις βέβαια ξεχάσει την ανθρώπινη υπόστασή σου. Σου διαφεύγει το γεγονός ότι ακόμα (ευτυχώς) δεν λειτουργείς «προγραμματισμένα». Εξακολουθούν να βρίσκονται στο μέσα σου στοιχεία που αρνούνται να υιοθετήσουν την τυφλή υπακοή σε αποφάσεις του χθες. Το άγνωστο αύριο μπορεί να σου εξαφανίσει τη «λογική» του πριν χωρίς καν να μπει στον κόπο να σε ρωτήσει ή να σου εξηγήσει.

Και αν αυτό συμβεί, κατάματα πια με τον εισβολέα, τον αμφισβητία της χθεσινής κανονικότητάς σου, εμφανίζεται η δισταχτικότητα να αποδεχτείς την αδυναμία σου να ελέγχεις το αύριο και ταυτόχρονα ο φόβος διαχείρισης της ομορφιάς που βρίσκεται στην ανατρεπτική εισβολή!

Είναι η ώρα που εμφανίζονται τα λόγια του Κωνσταντίνου Καβάφη για να σου πουν:

«Αυτά που δεν λες, αυτά που δεν ζεις, αυτά που δεν θες να παραδεχθείς ούτε στον εαυτό σου, τα απωθημένα και τα καταπιεσμένα σου ένστικτα είναι αυτά που θα έρθουν μια μέρα και θα σε εκδικηθούν, θα σε πνίξουν. Μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, μην δημιουργείς αδιέξοδα εκεί που δεν υπάρχουν. Ζήσε».





Προσδιορισμός Εθνικού Εισοδήματος και Απασχόλησης (Determination of National Income and Employment)

/0 Comments/in , , /by

 

Κεϋνσιανή θεωρία - Υπόδειγμα. Keynesian Model[1]

Βασικές αρχές:

  • Το μέγεθος του Εθνικού εισοδήματος (παραγόμενου Προϊόντος) και της απασχόλησης εξαρτάται από τη συνολική δαπάνη (συνολική ζήτηση).
  • Αν η συνολική δαπάνη είναι μικρή θα αντιμετωπίζουμε αυξημένη ανεργία.
  • Αύξηση της συνολικής δαπάνης θα οδηγήσει τις επιχειρήσεις στο να αυξήσουν την παραγωγή τους δεσμεύοντας περισσότερους συντελεστές παραγωγής - μεταξύ των οποίων και εργατικό δυναμικό, επομένως θα μειωθεί η ανεργία.
  • Όμως, μεγάλη αύξηση της συνολικής δαπάνης θα δημιουργήσει πληθωρισμό.

Παραδοχές:

  • Συνολική Δαπάνη - Ζήτηση: Υ (AD) = C + I + G + X – M (με κρατική παρέμβαση και διεθνές εμπόριο - ανοικτή οικονομία)
  • Συνολική Δαπάνη - Ζήτηση: Y (AD) = C + I αν αγνοήσουμε τα G,X,M). Όπου η συνολική δαπάνη (συνολική ζήτηση ΑD) είναι το ποσό που οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά προτίθενται να δαπανήσουν για αγορά αγαθών και υπηρεσιών. Επομένως προσδιορίζεται από τη:
    • Ζήτηση νοικοκυριών για καταναλωτικά αγαθά
    • Ζήτηση επιχειρήσεων για επενδύσεις.
  • Ακαμψία προς τα κάτω τιμών και μισθών[2].

 

Κατανάλωση ( C ). Consumption

Κατά τον J.M.Keynes η κατανάλωση (C):

  • Εξαρτάται κυρίως από το διαθέσιμο [3] εισόδημα: C = a + bY (για γραμμική μορφή)
  • Η κατανάλωση αυξάνεται με την αύξηση του εισοδήματος
  • Αλλά με την αύξηση του εισοδήματος, η κατανάλωση μειώνεται σαν ποσοστό του εισοδήματος.
  • Αυτόνομη κατανάλωση = a. Η κατανάλωση που θα υπάρχει σε μηδενικό εισόδημα
  • Μέση ροπή προς κατανάλωση (λόγος κατανάλωσης προς εισόδημα): APC = C/Y
  • Οριακή ροπή προς κατανάλωση (λόγος μεταβολής κατανάλωσης προς μεταβολή του εισοδήματος): MPC = ΔC/ΔΥ= b

 Παρατηρήσεις:

  1. 0 <  MPC < 1
  2. MPC είναι η πρώτη παράγωγος της συνάρτησης της C για πολύ μικρές μεταβολές του Υ (ΔΥ → 0)
  3. MPC για δεδομένο εισόδημα = κλίση της γραμμής κατανάλωσης στο συγκεκριμένο σημείο
  4. Άρα, MPC = b
  5. Όταν η C είναι γραμμικής μορφής η MPC (κλίση) παντού σταθερή.
  6. MPC + MPS [4] = 1

Άλλοι προσδιοριστικοί παράγοντες της κατανάλωσης:

  1. Επιτόκιο
  2. Δυνατότητα δανεισμού
  3. Κατοχή ρευστών διαθεσίμων, μετοχών και ακινήτων
  4. Φορολογία
  5. Αναδιανομή του εισοδήματος
  6. Προβλέψεις για το μελλοντικό εισόδημα και τιμών

 

Επένδυση ( Ι ) [5]. Investment

  • Σχεδιαζόμενη (Ιp) + μη σχεδιαζόμενη (Ιu) = πραγματοποιημένη (Ιn)
  • Η επένδυση δεν εξαρτάται από ένα μόνο παράγοντα.
  • Θεωρούμε την επένδυση για συγκεκριμένη χρονική περίοδο αυτόνομη, δηλαδή ανεξάρτητη από το Υ, άρα Ιp = I = σταθερή δαπάνη
  • Η Ιp είναι ευθεία παράλληλη προς τον οριζόντιο άξονα του Υ.

 

Προσδιορισμός του Εθνικού Εισοδήματος (Χωρίς κρατικό φορέα και διεθνές εμπόριο)

 Α. Μέσω συνολικής ζήτησης (AD) και παραγόμενου προϊόντος.

  • Γραμμή 450 εισοδήματος – προϊόντος που παρήχθη (παραγωγή): Y= C + S.
  • Σε κάθε σημείο της γραμμής  η συνολική δαπάνη (C+S) είναι ίση με το προϊόν που παρήχθη –εισόδημα (Y).
  • Γραμμή συνολικής δαπάνης – ζήτησης: Y(AD) = C + Ip
  • Βραχυχρόνια ισορροπία = προσδιορισμός εισοδήματος είναι εκεί όπου η συνολική δαπάνη-ζήτηση Υ(AD) είναι ίση με το παραγόμενο προϊόν (Y=C+S).

Δηλαδή στο Ε (Σχήμα 1.) είναι το σημείο τομής των δύο παραπάνω καμπυλών όπου αντιστοιχεί εισόδημα ΥΕ.

 Σχήμα 1. Προσδιορισμός Ισορροπίας του Εισοδήματος

 

Προσδιορισμός εισοδήματος

Προσδιορισμός Εθνικού εισοδήματος. Photo Credit: Econtopia

 

Περιπτώσεις:

  1. Αν η συνολική δαπάνη - ζήτηση (AD) > εισοδήματος - προϊόντος που παρήχθη (σημείο Ε1) του σχήματος 1.

Δηλαδή αν η συνολική ζήτηση υπερβαίνει τη συνολική προσφορά..

Τότε οι επιχειρήσεις για να καλύψουν την υπερβάλλουσα ζήτηση, μειώνουν τα αποθέματα της τρέχουσας περιόδου και σχεδιάζουν αύξηση της παραγωγής τους για  την επόμενη περίοδο για να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση, αλλά και για να ανανεώσουν τα αποθέματά τους.

Επομένως παραγωγή, εισόδημα και απασχόληση αυξάνονται.

  1. Αν το εισόδημα - προϊόν που παρήχθη > της συνολική δαπάνης - ζήτησης (AD) (σημείο Ε2) του σχήματος 1.

Δηλαδή αν η συνολική προσφορά υπερβαίνει τη συνολική ζήτηση

Τότε οι επιχειρήσεις, επειδή θα αυξηθούν τα αποθέματά τους την τρέχουσα περίοδο, θα σχεδιάσουν μείωση της παραγωγής τους για την επόμενη περίοδο γιατί η ζήτηση υστερεί της προσφοράς αλλά και για να μειώσουν τα αποθέματά τους.

Επομένως παραγωγή, εισόδημα και απασχόληση μειώνονται.

 

Μαθηματικός υπολογισμός ισορροπίας εισοδήματος:

C = a + bY  (συνάρτηση κατανάλωσης)

Ιp =  I    (συνάρτηση επενδύσεων)

Y = C + Ip   (συνθήκη ισορροπίας)

Λύνοντας ως προς Υ  το επίπεδο ισορροπίας εισοδήματος  ΥE = a / 1-b  + I / 1-b

 

[1] Το μοντέλο του John Maynard Keynes χρονικά τοποθετείται στη δεκαετία του 1930.

[2] Ελαστικότητα εργασίας (Es) απείρως  ελαστική ως ένα βαθμό, δεν επιτρέπει μείωση των μισθών

[3] Διαθέσιμο Εισόδημα= Εισόδημα (εθνικό) – φόροι.

Προσωπικό Διαθέσιμο Εισόδημα = Εισόδημα νοικοκυριών  +μεταβιβαστικές πληρωμές – άμεσοι

φόροι

[4] Αντίστοιχα με APC και MPC, ορίζονται η μέση ροπή προς αποταμίευση APS και η οριακή ροπή προς αποταμίευση MPS.

[5] Σαν επένδυση θεωρούνται οι επιχειρησιακές δαπάνες για νέο κεφαλαιουχικό εξοπλισμό, οι μεταβολές στα αποθέματα των αγαθών, και οι δαπάνες για κατασκευή νέων σπιτιών.




Ο ναρκισσισμός της εξουσίας

/1 Comment/in , /by

Η αίσθηση της δύναμης που προσδίδει η εξουσία, αργά ή γρήγορα,  «εμφυτεύεται» στον εγκέφαλο των περισσοτέρων που κατέχουν το νόμιμο δικαίωμα άσκησης της τελευταίας. Και βέβαια μέσω της δύναμης προσπαθείς να επιβληθείς στους άλλους περνώντας ή και επιβάλλοντας τις απόψεις σου.

Αυτοπροσδιορίζεσαι σαν ο εξυπνότερος ή ικανότερος στη σχέση και ανοίγεις διάπλατα την πόρτα για να εισέλθει θριαμβευτικά ο ναρκισσισμός της εξουσίας!

Αυτή η - κατά την αντίληψή σου -  υπεροχή σου έναντι των άλλων σου «επιτρέπει» να υποτιμάς τη δύναμη της δικής τους αντίληψης. Η δημιουργηθείσα ψευδαίσθηση περί ανωτερότητάς σου, με τη σειρά της, σε κάνει να νομίζεις ότι είναι εύκολη η μεταφορά της σκέψης των πολιτών από το πραγματικό ενδιαφέρον ενός γεγονότος σε άλλα σημεία που για δικούς σου λόγους θέλεις να την κατευθύνεις και τα οποία βρίσκονται περιφερειακά του κέντρου βάρους της θέματος.

Και πράγματι διαθέτοντας πολλά «εργαλεία» ελέγχου ή καθοδήγησης έχεις πετύχει πολλές φορές στο παρελθόν τον αποπροσανατολισμό της σκέψης ξεχνώντας βέβαια ότι ανάλογες συμπεριφορές ενδεχομένως δεν συνάδουν με το θεσμικό σου καθήκον.

Για παράδειγμα, στο πρόσφατο συλλαλητήριο της Αθήνας για τη Μακεδονία το θέμα μας ήταν αν συμμετείχαν 150.000 ή 1.500.000 άτομα – μικρή η διαφορά βλέπετε(!!) - και όχι ότι δεν ακούσαμε τίποτα και από κανένα για την  πραγματική του θέση στο θέμα.

Όμως μέσα στη «μέθη της εξουσίας» δεν αντιλαμβάνεσαι ότι κάποια στιγμή η ναρκισσιστική σου λογική «διαπερνά» τα όρια που δέχεται κάποιος να του υποτιμούν της νοημοσύνη. Και αυτό είναι θέμα χρόνου να συμβεί όσο και αν προσπαθείς να το αναβάλλεις.

Τότε θα είναι το χρονικό σημείο που θα εμφανισθεί η Αντιγόνη για να πει «Δεν πιστεύω ότι οι διαταγές ενός θνητού είτε τον λένε Κρέοντα είτε τον λένε κράτος να είναι πάνω από τους άγραφους και αλάθητους νόμους του ουρανού».

Και βέβαια οι αλάθητοι νόμοι του ουρανού εκφράζουν μεταφορικά στο θέμα μας την ύπαρξη στοιχειώδους νοημοσύνης η οποία θα αρνηθεί την περαιτέρω «παραβίασής» της από τη ναρκισσιστική συμπεριφορά του σημερινού Κρέοντα.





Το πανεπιστήμιο πρέπει να παιδεύει

/0 Comments/in /by

Τις προηγούμενες μέρες είχα μια συζήτηση με ένα φίλο που σπουδάζει σε ένα μεγάλο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Μεταξύ των πολλών που ειπώθηκαν ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η επιμονή του να μου διηγηθεί την εμπειρία του με πανεπιστημιακές δραστηριότητες που είχαν να κάνουν με λογοτεχνία και μουσική,  που δεν σχετίζονταν καθόλου με το αντικείμενο σπουδών του που είναι τα οικονομικά.

Μέσα από την συζήτηση μας η παραπάνω άποψη μου άλλαξε ριζικά. Κατάλαβα πως τα ξένα πανεπιστήμια αποσκοπούν στο να προσφέρουν στους φοιτητές τους κάτι πολύ πιο σημαντικό από σκέτη εκπαίδευση. Προσφέρουν παιδεία.

Η παιδεία είναι μια πολυδιάστατη έννοια που περιλαμβάνει αγωγή, κουλτούρα, καλλιέργεια και γνώσεις. Κατά συνέπεια ο σκοπός του πανεπιστημίου είναι να παράγει ανθρώπους εφοδιασμένους με τις απαραίτητες αρετές που θα τους καταστήσουν αφενός μεν ανταγωνιστικούς, αφετέρου δε παραγωγικούς στην κοινωνία συνολικά (Μεταφορά έτοιμης γνώσης ή εργαλέιων σκέψης για την κατάκτησή της).

Η κύρια αποστολή κάθε πανεπιστημίου πρέπει να είναι η μετάγγιση αξιών και ηθικών αρχών στον φοιτητή, ιδιαίτερα σε μια εποχή που το τεχνοκρατικό πνεύμα κυριαρχεί παράγοντας καταρτισμένους νέους επιστήμονες χωρίς όμως την απαραίτητη ηθική επένδυση.

Η παραπάνω θεώρηση των πραγμάτων, η οποία μας βρίσκει σύμφωνους, είναι ο λόγος που τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να εμπλουτιστούν με πολιτιστικές δραστηριότητες όπως το θέατρο και η μουσική ανεξάρτητα από το αντικείμενο σπουδών. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν οι αυριανοί επαγγελματίες να αποκτήσουν κουλτούρα και ευαισθησία, στοιχεία απαραίτητα για να μπορέσουν να χειριστούν σωστότερα την γνώση που κατέχουν. Άλλωστε οι αρχαίοι έλληνες έλεγαν πρώτοι πως «πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται».

Κατά την γνώμη μας, κάθε επιστήμη που δεν εμφορείται από ηθικές αξίες κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την Ελλάδα όπου το σύστημα εκπαίδευσης πάσχει σε πολλές του πτυχές, με κάποιες απλές αλλαγές όπως οι παραπάνω να εξοπλίσει τον αυριανό επιστήμονα με την κουλτούρα και τις αρχές που απαιτούνται ώστε να είναι πρώτα άνθρωπος και μετά επιστήμονας.

Σαφώς δε γίνεται να παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι προϋπολογισμοί των πανεπιστημίων μετά το 2010 είναι χαμηλοί και ανίκανοι να εξασφαλίσουν την οικονομική αυτοδυναμία των πανεπιστημίων. Αυτό ίσως είναι και το σημαντικότερο λάθος της πολιτείας όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο της παιδείας. Τα ελληνικά πανεπιστήμια στο κομμάτι της εκπαίδευσης είναι ευθέως ανταγωνιστικά με τα καλύτερα ξένα πανεπιστήμια όπως πιστοποιείται από τις σχετικές διεθνείς κατατάξεις, επομένως με την κατάλληλη χρηματοδότηση θα μπορέσουν να εκπληρώσουν την θεμελιώδη τους αποστολή για παροχή παιδείας. Εξάλλου η καλύτερη επένδυση ενός κράτους είναι η παιδεία των πολιτών του, φροντίζοντας την παιδεία των νέων εξασφαλίζουμε ένα ασφαλές μέλλον.

Κλείνοντας θα θέλαμε απλώς να υπενθυμίσουμε την γνωστή φράση του Α. Αϊνστάιν, «επιστήμη χωρίς θρησκεία (=ηθικές αρχές) είναι χωλή».

Ο Δημήτρης Νταγιάντης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα οικονομικής επιστήμης του ΟΠΑ με κατεύθυνση "Εφαρμοσμένα οικονομικά και χρηματοοικονομικά"





Το συλλαλητήριο που έκανε ορατή «την απουσία της παρουσίας..»

/0 Comments/in /by

Η μετάφραση για το «τι έγινε» στο συλλαλητήριο της Αθήνας για την Μακεδονία άρχισε πριν καν την ολοκλήρωσή του. Και ασφαλώς – όπως πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις - η αποκωδικοποίηση του μηνύματος που στάλθηκε είναι διαφορετική. Αυτή εξαρτάται από τους κώδικες και τα φίλτρα που η κάθε «πλευρά» ευαρεστείται να χρησιμοποιεί.

Στο συγκεκριμένο βέβαια θέμα υπάρχει μια «μικρή διαφορά» σε σχέση με άλλα και η οποία  θα έπρεπε να το «απαλλάσσει» από διαφορετικές μεταφράσεις που οι επί μέρους κομματικές λογικές του προσδίδουν. Και αυτή σχετίζεται με τον χαρακτηρισμό του σαν Εθνικό που αυτόματα σημαίνει το επιβεβλημένο της αντιμετώπισής του με μια ενιαία πολιτική από τα περισσότερα αν όχι όλα τα κόμματα.

Φαίνεται όμως ότι σε αυτόν τον τόπο ελάχιστα έχουμε διδαχτεί από τις συνέπειες του διχασμού παρά το ότι έχουμε σαν λαός υποφέρει πολλά από αυτόν.

Πόσο ανεύθυνοι πρέπει να είμαστε ώστε να υπολογίζουμε οι μεν τον κόσμο που συγκεντρώθηκε στις 150.000 και οι δε στο 1.500.000! Γίνεται κάποιοι να υποστηρίζουν ότι συνεχίζουν το «έργο» τους μια και δεν «διέκριναν» κάτι που θα έπρεπε να τους βάλει σε σκέψεις; Και οι απέναντι να λένε τι; Ακούσατε εσείς κάτι συγκεκριμένο; Πως μπορούμε να μεταφράζουμε με διαμετρικά αντίθετο τρόπο το λόγο μιας προσωπικότητας του βεληνεκούς του Μίκη Θεοδωράκη. Είναι δυνατόν η Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου να «αγγίζει» τις αισθήσεις μας τόσο διαφορετικά;

Λίγη αίσθηση της ευθύνης μας είναι τόσο πολύ δύσκολο να υπάρξει; Δεν καταλαβαίνουμε ότι «έτσι» δεν πάμε πουθενά! Με αυτές τις διχαστικές λογικές η Ελλάδα δεν έχει μέλλον. Η χώρα δυστυχώς δεν αντιλαμβάνεται ότι η πορεία προς τα εμπρός δεν πραγματοποιείται με την «επικαιροποίηση»  των λαθών του χθες (Το όραμά μας για την Ελλάδα μετά το 2018)

Επαναλαμβανόμαστε με τρόπο εκνευριστικό μια και αποδεικνύουμε για μια ακόμα φορά ότι μας διακρίνει η παντελής έλλειψη ομαδικότητας. Συγχρόνως μας διαφεύγει το γεγονός ότι είμαστε σε καθεστώς επιτήρησης ή παρακολούθησης και βγάζοντας προς τα έξω την εικόνα της μεταξύ μας αντιπαλότητας μάλλον(..) δεν μας εξυπηρετεί! Λειτουργούμε με κομματικά κριτήρια σκέψης σε μια χώρα που προσπαθεί να «αναπνεύσει» από την κατάσταση πνιγμού (Η φτωχοποίηση του σήμερα) που την οδήγησε η κοντόφθαλμη λογική του εκάστοτε  κόμματος.

Και το θέμα δεν περιορίζεται στην ύπαρξη ή όχι του συνθετικού «Μακεδονία» στο όνομα της μικρής γειτονικής χώρας. Αυτό, με τον ένα ή άλλο τρόπο εμφάνισης το έχουμε  ήδη αποδεχτεί.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι κάποιοι που λαμβάνουν αποφάσεις απουσιάζουν από την πραγματικότητα της  χώρας που κατοικούν και αντιπροσωπεύουν..





Ελαστικότητα προσφοράς ως προς την τιμή (ES) και ο χρόνος (05.02.2018)

/0 Comments/in , /by

05 Φεβρουαρίου 2018

Η ελαστικότητα προσφοράς ως προς την τιμή (ES) δείχνει το βαθμό αντίδρασης του παραγωγού όταν μεταβάλλεται η τιμή του προϊόντος του.

Σαν βαθμό αντίδρασης εννοούμε το κατά πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορεί ο παραγωγός να μεταβάλλει την προσφερόμενη ποσότητα σε μεταβολές της τιμής του αγαθού που προσφέρει.

Έχοντας στη σκέψη μας ότι η ολοκλήρωση της παραγωγικής διαδικασίας «απαιτεί» χρόνο μπορούμε να συμπεράνουμε ότι όσο μεγαλύτερο είναι το χρονικό διάστημα που έχει στη διάθεσή του ο παραγωγός – επιχείρηση τόσο πιο εφικτή είναι και η μεταβολή της προσφερόμενης ποσότητας.

Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι στην μακροχρόνια περίοδο η ES είναι μεγαλύτερη απ’ ότι στη βραχυχρόνια και αναλογικά σκεπτόμενοι συμπεραίνουμε ότι αναφερόμενοι κυριολεκτικά στο τώρα - στις περισσότερες των περιπτώσεων - η ES ισούται με μηδέν ή τείνει σε αυτό (τελείως ανελαστική προσφορά).

Η αυτοπαγίδευση της «περίπου» γνώσης

/1 Comment/in , /by

Η επαφή μας με την πραγματικότητα ή τουλάχιστον η μείωση της απόστασης που μας χωρίζει από αυτήν είναι αναμφίβολα ένα από τα ζητούμενα στην πορεία της ζωής μας. Αυτή όμως η απόσταση (που υπάρχει  ή δημιουργείται) μεταξύ της σκέψης - συμπεριφοράς και της «αυτονόητης» αλήθειας εμφανίζεται να μεγαλώνει διαχρονικά.

Βέβαια υπάρχουν φορές που επιλέγουμε να «κρατάμε αποστάσεις». Να μην αντιλαμβανόμαστε! Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελεί τρόπο «προστασίας» από καταστάσεις που μας ενοχλούν ή χαλούν τη διάθεσή μας. Σε αυτή την περίπτωση δεν δημιουργείται πρόβλημα (τουλάχιστον για εμάς). Είναι μια ελεγχόμενη επιλογή μας.

Περί αυτονόητων..

Εκείνο που προκαλεί στη δική μας σκέψη ανησυχία είναι ότι η «ελλιπής» αίσθηση της πραγματικότητας πρωταγωνιστεί σε ολοένα και περισσότερους εγκεφάλους και μάλιστα ανεξάρτητα από τα χρόνια λειτουργίας τους.

Ατυχώς η έννοια της λέξης «αυτονόητο» τείνει να καταργηθεί.

Αλήθεια που βρίσκεται το ενδιαφέρον στο να συζητάμε ή να προσπαθούμε να αναλύσουμε καταστάσεις που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης;

Το «περιβάλλον» προωθεί ή και ενίοτε έντεχνα επιβάλλει πρότυπα του στυλ: εγώ ο παντογνώστης. Και βέβαια το πρόβλημα δεν είναι όταν έχουμε άποψη για κάτι. Η ύπαρξη άποψης (25 χιλιόμετρα για μια διαφορετική Κυριακή) είναι απαραίτητη στην οποιαδήποτε εξελικτική διαδικασία, Ασφαλώς λοιπόν και στη ζωή του ανθρώπου.

Το «θέμα» δημιουργείται όταν θεωρούμε ότι γνωρίζουμε αυτό το κάτι πριν καν το «συναντήσουμε». Η ένταση δε του φαινομένου γίνεται ισχυρότερη όταν επιμένουμε στις απόψεις μας (επί άγνωστων βιωματικά θεμάτων) και τις εξωτερικεύουμε είτε με δόσεις ειρωνείας προς τις διαφορετικές προσεγγίσεις των συνομιλητών μας, είτε ασκώντας «εύκολη» κριτική, είτε αγνοώντας πότε επιβάλλεται μια «συζήτηση» να σταματήσει.

Προτροπή

Αγαπημένη μας νέα γενιά μη μένετε στην «περίπου» γνώση που η ατμόσφαιρα σας ωθεί να προβάλλετε. Αυτή η «τακτική» εξυπηρετεί την ατμόσφαιρα, όχι εσάς.

Η «πραγματική» γνώση θέλει χρόνο και προσπάθεια. Κατακτάται, δεν προσφέρεται με συνοπτικές διαδικασίες. Όταν πράγματι υπάρχει δεν θα έχετε ανάγκη ούτε αυτοπροβολής ούτε γκρίζας διαφήμισης. Δεν θα χρειάζεται τότε να προσπαθείτε «ανορθόδοξα» να προβάλλετε την «περίπου» γνώση σας ή το υπό διαμόρφωση εγώ σας.  Θα αναδύεται χωρίς τη δική σας παρέμβαση λόγω του ότι θα είναι πραγματική/ο.

Μια από τις ομορφιές εξάλλου της ζωής βρίσκεται  και στην λέξη «ανακάλυψη». Και αυτή έρχεται, δεν προϋπάρχει. Αν μας χαριζόταν στα 18 μας χρόνια μάλλον όλα τα επόμενα θα θύμιζαν επανάληψη του ίδιου έργου.