Διάβασα και άκουσα αρκετές κριτικές για τον “αυξημένο” βαθμό δυσκολίας των φετινών θεμάτων.

Ασφαλώς, ο καθένας έχει, και δικαιούται να έχει τις απόψεις του αλλά και τα δικά του κριτήρια αναφορικά με τον χαρακτηρισμό των όποιων θεμάτων σαν δύσκολα, απαιτητικά, έξυπνα, μέτρια, βατά ή εύκολα.

Με δεδομένο ότι σε λίγες μέρες ξεκινάει η καλοκαιρινή προετοιμασία για τη νέα χρονιά και στο μάθημα των Αρχών της Οικονομικής Θεωρίας, είμαι της άποψης ότι θα ήταν περισσότερο χρήσιμο για τα άτομα που θα δώσουν το συγκεκριμένο μάθημα να αναφερθώ στη “ λογική ” του παρά στον κατά την δική μου εκτίμηση βαθμό δυσκολίας των φετινών θεμάτων.

Λόγω ελλιπούς ενημέρωσης από τους φορείς που έχουν αυτό το ρόλο, πολλοί υποψήφιοι Οικονομικών σχολών θεωρούν το μάθημα θεωρητικής λογικής – ταυτότητας.

Η συγκεκριμένη άποψη, η οποία δεν σχετίζεται με την πραγματικότητα, δημιουργεί σε αρκετά άτομα, από την αρχή, λανθασμένο τρόπο προσέγγισης του μαθήματος.

Η συγκεκριμένη ύλη απαιτεί την προσπάθεια του μαθητή να “αντιληφθεί” την λογική της Οικονομικής θεωρίας, η οποία προσπάθεια ασφαλώς δεν σημαίνει μαθαίνω απ ‘έξω έννοιες, ασκήσεις και θα πάω να γράψω 20αρακι..όπως ακούγεται από τα στόματα, δυστυχώς αρκετών.

 Το αποτέλεσμα είναι γνωστό και εκφράζεται είτε με ένα “ μα γιατί; από πού μου έκοψαν;”  είτε με “ μα τι θέματα ήταν αυτά; “  είτε “ μα δεν τα περιμέναμε”  ή “φέτος τα ζόρισαν..”

Εκφράζοντας στη συνέχεια τις απόψεις μου για τον βαθμό δυσκολίας των φετινών θεμάτων πιστεύω ότι αρκετοί θα συμφωνήσουν μαζί μου στο ότι οι υποψήφιοι που κατά το διάστημα της προετοιμασίας τους αντιμετώπισαν το μάθημα με την  “σωστό” μέθοδο κατανόησης θα χαρακτήριζαν τα θέματα σαν θέματα “υποψηφίων για τη εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση..”.

 

Ανάλυση – Ερμηνεία

ΟΜΑΔΑ  Α

Α1

1. Βασική “αρχή” του συγκεκριμένου νόμου που ξεκάθαρα η ερώτηση αναφερόταν στο “γιατί”  ισχύει (γενικά) και όχι στο “αν” ισχύει ή στο μετά από ποια τιμή του οριακού προϊόντος (MP) ισχύει για κάποια συγκεκριμένη επιχείρηση.
2. Ο σαφής ορισμός (της Οικονομικής επιστήμης) για την έννοια του πραγματικού κόστους των αγαθών.
3. Το λάθος της πρότασης ήταν πολύ εύκολο να διαπιστωθεί για εκείνον ο οποίος έχει αντιληφθεί την “ σπουδαιότητα” της χρήσης και κατανόησης των διαγραμμάτων στο μάθημα.
4. Ο ορισμός των “εν δυνάμει” συντελεστών παραγωγής. Θέμα το οποίο σχετίζεται και με τις προϋποθέσεις της καμπύλης παραγωγικών δυνατοτήτων, τις οποίες αν ο υποψήφιος είχα κατανοήσει (όχι μάθει απ’ έξω) θα του ήταν πολύ εύκολο να απαντήσει σωστά.
5. Η σωστή κατανόηση του πως γενικότερα οι δυνάμεις της ζήτησης και της προσφοράς προσδιορίζουν τις τιμές των αγαθών σε μια ελεύθερη οικονομία θα επέτρεπε στον υποψήφιο να αντιληφθεί το λάθος της πρότασης.

 

Α2

Γνωρίζοντας την έννοια του “κόστους ευκαιρίας” για ένα αγαθό η απάντηση ήταν εύκολη.

Α3

Σαφής αναφορά στο ότι για να προσδιορίσουμε  το πως η μεταβολή της τιμής ενός αγαθού επηρεάζει τη συνολική δαπάνη των καταναλωτών θα πρέπει να γνωρίζουμε την ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιμή (E_D)του αγαθού.

 

ΟΜΑΔΑ  Β

Θέμα ανάπτυξης στις σελίδες 53-54 του σχολικού βιβλίου.

 

ΟΜΑΔΑ  Γ

Γ1 και Γ2.

Ο υποψήφιος που είχε κατανοήσει την βασική διαφορά μεταξύ των εννοιών της ζητούμενης ποσότητας (Q_D)  και της ζήτησης (D) αλλά και “πραγματική” έννοια του ceteris paribus στα οικονομικά μοντέλα ανάλυσης δεν θα αντιμετώπιζε δυσκολία στο να απαντήσει με επιτυχία στις ερωτήσεις.

Συμπληρωματικά χρειαζόταν η γνώση της ερώτησης A3 και του πως χαρακτηρίζονται τα αγαθά με βάση την εισοδηματική ελαστικότητα.

 

Γ3.

Σημαντικότατο θέμα που σχετίζεται με την χρησιμότητα της ελαστικότητας ζήτησης ως προς την τιμή με αναφερόμενο διεξοδικά  στις σελίδες 46-47 του σχολικού βιβλίου.

 

 

ΟΜΑΔΑ  Δ

Δ1. Το ερώτημα απαιτούσε α)την “ προφανή” γνώση των τύπων που σχετίζονται με την παραγωγή και το κόστος των επιχειρήσεων, β)να γνωρίζουμε ότι για να προσδιορίσουμε το κόστος θα πρέπει να γνωρίζουμε  την ποσότητα του συντελεστή παραγωγής και την τιμή (αμοιβή) του και γ)τη “σχέση” των καμπυλών μέσου προϊόντος (ΑΡ) και οριακού προϊόντος (ΜΡ) κάτι το οποίο σχετίζεται και “πάλι” με την κατανόηση και χρήση διαγραμμάτων.

Δ2. Κλασσική εφαρμογή της έννοιας του οριακού κόστους (MC)

Δ3. α και β.

Πολύ γνωστό ερώτημα που σχετίζεται με το πώς από τα στοιχεία παραγωγής και κόστους της επιχείρησης μπορούμε να κατασκευάσουμε τον πίνακα προσφοράς της.

Δ4. Σαφής αναφορά (αν και δύσκολο να γίνει κατανοητή από την συγκεκριμένη ύλη) του σχολικού βιβλίου στην σελίδα 79.

 

Τελειώνοντας θα ήθελα να επισημάνω  στους μαθητές που τώρα ξεκινούν την προσπάθειά τους στην Οικονομική θεωρία να προσπαθήσουν από την αρχή να “κατανοήσουν” το μάθημα και όχι να το “ απομνημονεύσουν”.