Τα παιδιά - λίγο πριν τις πανελλαδικές - ρωτούν τον καθηγητή τους…

/1 Comment/in , /by

Τελειώνει λοιπόν άλλη μια σχολική χρονιά και ένα «ερωτηματολόγιο» που άτυπα ο ίδιος έχεις συντάξει (δεχόμενος τις μερικές φορές ανείπωτες ερωτήσεις των παιδιών) ζητά τις απαντήσεις σου.

Και οι ερωτήσεις είναι πολλές και βέβαια έχουν «φροντίσει» να αγγίζουν όλες της πτυχές της παρουσίας σου στην τάξη.

Ερωτήσεις ζητούν απαντήσεις

  • Ήταν επιθυμητή στα παιδιά η εικόνα που εσύ ήθελες να προβάλεις;
  • Μετέφερες μέρος της γνώσης σου;
  • Επικοινώνησες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο;
  • Κράτησες τις απαραίτητες ισορροπίες;
  • Βρέθηκες κοντά τους, ή σε απόσταση, ανάλογα με την περίπτωση;
  • Τους βοήθησες να πετύχουν το στόχο τους;
  • Ήσουν ένα πρόσωπο που συμμετείχε θετικά στο εκπαιδευτικό (και όχι μόνο) κομμάτι της μέχρι τώρα ζωής τους;
  • Ανακάλυψες νέους τρόπους προσέγγισης;
  • Χάρηκες αυτή τη χρονιά;

Kαι είναι και το πρόσωπό τους, που όσο πλησιάζει η έναρξη των πανελλαδικών εξετάσεων, γίνεται πιο «απαιτητικό» και σε ρωτάει (χωρία να μιλάει):

  • Θα τα καταφέρω;

Απαντώντας

Δεν ξέρω αν η απάντηση μου είναι αυτή που θέλεις. Δεν ξέρω αν σου προσφέρει τούτη τη στιγμή την απαραίτητη δύναμη. Είναι όμως η δική μου αλήθεια για το πως χαρακτηρίζω την «κοινή» μας προσπάθεια.

  • Η συνεργασία μας ΔΕΝ ήταν τυπική, ούτε επιφανειακή.
  • ΔΕΝ την χαρακτήρισε το τι «προβλέπει το πρωτόκολλο» σε ανάλογες περιπτώσεις. Προχώρησε παραπέρα σε επίπεδο γνώσης και επικοινωνίας.
  • ΔΕΝ άκουσες από εμένα λιγότερα από αυτά που κατά τη γνώμη μου χρειάζεσαι για να χαμογελάς στα μέσα Ιουνίου.
  • Προσπάθησα να σου μεταφέρω τη «λογική» της οικονομικής σκέψης, μια και πιστεύω ότι αυτό είναι απαραίτητο για την κατανόηση των οικονομικών ακουσμάτων.
  • Ασφαλώς ΔΕΝ ήμουν ο ίδιος όλες τις φορές που βρεθήκαμε. ΔΕΝ ήταν όλες οι μέρες μου ιδανικές, όμως προσπάθησα να τις κάνω να φαίνονται έτσι
  • Υπήρχαν φορές που εκνευρίστηκα μαζί σου. Ξέρεις όμως ότι ποτέ για θέματα αντίληψης ή κατανόησης του μαθήματος.

Για επίλογο

Όλα τα προηγούμενα συνθέτουν την απάντησή μου. Εσύ θα προσθέσεις το βαθμό που ο ίδιος προσπάθησες (και προσπαθείς). Πιστεύω ότι το άθροισμα θα σου δώσει την απάντηση στο ερώτημα σου, αλλά και την πιο σημαντική επιτυχία στη μέχρι τώρα ζωή σου.

Οι φορές που θα τα ξαναπούμε μετριούνται  κυριολεκτικά στα δάχτυλα του ενός χεριού, οπότε θέλω να ξέρεις ότι χάρηκα που σε γνώρισα. Να είσαι σίγουρος ότι ο κάθε άνθρωπος που βρίσκεται στο διάβα μου, κάτι καινούριο μου προσφέρει. Σε ευχαριστώ  λοιπόν που συνέβαλες στο να είμαι καλύτερος στη νέα χρονιά, όπου και αν βρίσκομαι και με όποιους και αν συνεργάζομαι.

Αυτά από ένα οικονομολόγο που γνώρισες

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

ΑΟΘ ~ Διαγώνισμα τελικό (Απρ - Μάιος 2017)

/2 Comments/in , /by

ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

Διαγώνισμα τελικό  σε όλη την ύλη

ΘΕΜΑ Α

Α1. Για τις προτάσεις  Α1 –Α5 να γράψτε στο τετράδιό σας τον αριθμό της καθεμιάς και δίπλα σε κάθε αριθμό τη λέξη Σωστό, αν η πρόταση είναι σωστή, και Λάθος, αν η πρόταση είναι λανθασμένη

α. Αν το κόστος ευκαιρίας του αγαθού Χ (σε όρους του αγαθού Ψ) ισούται με 2, η οικονομία θα πρέπει να θυσιάσει 10 μονάδες από το αγαθό Ψ αν θελήσει να αυξήσει κατά 20 μονάδες την παραγωγή του αγαθού Χ.

β. Αν η ζήτηση ενός αγαθού είναι ανελαστική, μια μείωση της τιμής των παραγωγικών συντελεστών (ceteris paribus) θα είναι προς το συμφέρον των παραγωγών.

γ. Στη βραχυχρόνια περίοδο, όταν το συνολικό προϊόν αρχίζει να μειώνεται, το οριακό προϊόν αρχίζει να μειώνεται επίσης.

δ.  Αν με την αύξηση παραγωγής ενός αγαθού Χ θυσιάζονται ( για την παραγωγή κάθε μιας επιπλέον μονάδας του αγαθού Χ) ολοένα και περισσότερες μονάδες από ένα άλλο αγαθό Ψ, οι συντελεστές παραγωγής δεν είναι εξ ίσου  κατάλληλοι για την παραγωγή αυτών των δύο αγαθών.

ε.  Μια ταυτόχρονη αύξηση της ζήτησης και μείωση της προσφοράς ενός αγαθού, μπορεί να διατηρήσει σταθερή την τιμή ισορροπίας του.

μονάδες 15

 Στις παρακάτω προτάσεις, από Α2 μέχρι και Α3 να γράψετε στο τετράδιό σας τον αριθμό της πρότασης και δίπλα του το γράμμα που αντιστοιχεί στη σωστή απάντηση.

 Α2. Η αύξηση της υπάρχουσας ανεργίας στη χώρα Α και στη συνέχεια η έλευση μεταναστών από τη χώρα Β θα σημαίνει:

α. Μείωση των παραγωγικών δυνατοτήτων και των δύο χωρών (Α, Β).

β. Μείωση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας Β χωρίς επηρεασμό αυτών της χώρας Α.

γ. Αύξηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας Α και μετατόπιση της ΚΠΔ της χώρας Β αριστερά.

δ. Το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από το αν οι μετανάστες θα βρουν θέσεις εργασίας στη χώρα Α.

                                             Μονάδες 5

Α3.  Η τιμή ισορροπίας ενός αγαθού μειώνεται - ανεξάρτητα από το μέγεθος των μεταβολών, όταν:

α. Σε ένα κατώτερο αγαθό αυξηθεί το εισόδημα των καταναλωτών και ταυτόχρονα χειροτερεύσει η τεχνολογία της παραγωγής.

β. Αυξηθεί ο αριθμός των καταναλωτών και ταυτόχρονα μειωθεί ο αριθμός των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδου παραγωγής του συγκεκριμένου αγαθού.

γ. Αυξηθεί η τιμή ενός συμπληρωματικού αγαθού και ταυτόχρονα μειωθούν οι τιμές των συντελεστών παραγωγής.

δ. Σε ένα κανονικό και γεωργικό αγαθό μειωθεί το εισόδημα των καταναλωτών και ταυτόχρονα χειροτερεύσουν οι καιρικές συνθήκες.

Σε όλες τις παραπάνω απαντήσεις θεωρήστε ότι ισχύει το ceteris paribus 

       Μονάδες 5

ΘΕΜΑ Β

Να περιγράψετε (και με τη χρήση διαγράμματος) τι γνωρίζετε για το οικονομικό κύκλωμα.

                                               Μονάδες 25

ΘΕΜΑ Γ

Μια επιχείρηση που λειτουργεί στη βραχυχρόνια περίοδο χρησιμοποιεί για μεταβλητούς συντελεστές παραγωγής, εργασία και πρώτες ύλες. Οι αμοιβές (εργασία και πρώτων υλών) παραμένουν σταθερές και ίσες αντίστοιχα με W=1000 χρ. μον. και C (ΚΠΥ)= 100 χρ. μον.

Τα στοιχεία παραγωγής της επιχείρησης εμφανίζονται στον παρακάτω πίνακα.

Με δεδομένο ότι με την προσθήκη του 4ου εργάτη, το μέσο προϊόν της εργασίας μειώνεται (για πρώτη φορά) να απαντήσετε στα παρακάτω ερωτήματα:

Στους υπολογισμούς σας να λάβετε υπόψη μέχρι το πρώτο δεκαδικό ψηφίο.

Γ1.  Να συμπληρωθούν τα κενά του πίνακα.

                                                         Μονάδες 7

Γ2. Μετά από ποια μονάδα εργασίας εμφανίζεται ο νόμος της φθίνουσας απόδοσης και γιατί;

                                          Μονάδες 5

Γ3.  Να κατασκευάσετε τον πίνακα προσφοράς της επιχείρησης.

                                                                                                   Μονάδες 5

Γ4.  Αν η τιμή (Ρ) πώλησης του προϊόντος της επιχείρησης ισούται με 190 χρημ.μονάδες η επιχείρηση θα προσφέρει το προϊόν της στην αγορά; Αιτιολογήσετε την απάντησή σας.

                                                                                                  Μονάδες 3

Γ5. Αν η επιχείρηση παράγει 40 μονάδες προϊόντος και θέλει να μειώσει το κόστος της κατά 700 χρ. μονάδες, πόσες μονάδες  θα πρέπει να μειώσει την παραγωγή της;

                            Μονάδες 5

ΘΕΜΑ Δ

Οι αγοραίες συναρτήσεις ζήτησης και προσφοράς ενός  αγαθού Χ είναι αντίστοιχα QD = 1000 – 5P και QS = - 500 + 10P.

Αρχικά, λόγω μείωσης της τιμής ενός αγαθού Ψ συμπληρωματικού του Χ, μεταβάλλεται η ζήτηση του αγαθού Χ κατά 20 %.

Στη συνέχεια, μια αύξηση των εργατικών μισθών προκαλεί μια παράλληλη μετατόπιση της καμπύλης προσφοράς.

Σαν τελικό αποτέλεσμα των δύο προηγούμενων μεταβολών η αγορά ισορροπεί στο σημείο (Ε΄). όπου η νέα τιμή ισορροπίας (ΡΕ’) είναι αυξημένη κατά 20 % σε σχέση με την αρχική (προ των μεταβολών) ενώ η νέα ποσότητα ισορροπίας (Qo΄) είναι κατά 20 μονάδες μικρότερη της αρχικής.

Δ1. Να υπολογιστεί η αρχική τιμή και ποσότητα ισορροπίας.

Μονάδες 5

Δ2. Να υπολογιστούν οι νέες συναρτήσεις ζήτησης και προσφοράς που προήλθαν από τις προηγούμενες μεταβολές.

                                                                                                  Μονάδες 8

Δ3. Ενώ η αγορά βρίσκεται στο νέο σημείο ισορροπίας (Ε΄) το κράτος παρεμβαίνει επιβάλλοντας ανώτατη τιμή ΡΑ = 100 χρηματικές μονάδες.

Αν όλη προσφερόμενη ποσότητας (στην ΡΑ) αγοραστεί από τους καταναλωτές στην μέγιστη τιμή που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για να την απορροφήσου, να υπολογιστεί το μέγεθος του μέγιστου καπέλου.

Μονάδες 6

Δ4. Ποια θα είναι η συνολική δαπάνη των καταναλωτών για το αγαθό Χ μετά την επιβολή της ανώτατης τιμής αν: α) 100 μονάδες του αγαθού αγοραστούν στην τιμή παρέμβασης του κράτους, β) 100 μονάδες του αγαθού αγοραστούν στην τελική τιμή ισορροπίας (ΡΕ΄) και γ) η υπόλοιπη προσφερόμενη ποσότητα  αγοραστεί στην ανώτατη τιμή που οι καταναλωτές είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν.

Μονάδες 6

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Πανελλαδικές ~ Διακριτός ο ρόλος ΚΑΙ των γονιών για την επιτυχία του μαθητή

/0 Comments/in , /by

Είναι ασφαλώς ανθρώπινο (και όχι μόνο) οι γονείς να θέλουν να συμμετέχουν με τη δική τους λογική στην όποια προσπάθεια των παιδιών τους για την επίτευξη κάποιου στόχου.

Είναι απόλυτα κατανοητή η συνειδητή ή όχι παρέμβαση, προτροπή, εμψύχωση, αναφορά σε παραδείγματα, ανάλυση της προοπτικής της επιτυχίας που γίνεται προς τα παιδιά. Πάντα ίσχυε (μεταφορικά) ότι μαζί με τους μαθητές δίνουν πανελλαδικές και οι γονείς τους!

Η αγάπη, το ενδιαφέρον, η επιθυμία, η ανάγκη (κατά άλλους το καθήκον)  της προσφοράς, σπάνια απουσιάζει στη σχέση γονιού – παιδιού.

Αυτή η προσφορά συνήθως έχει κτιστεί πάνω σε θεμέλια (λογικές) που έχουν ηλικία περίπου 30 ετών..αν υποθέσουμε ότι αυτή είναι μια μέση διαφορά ηλικίας του παιδιού με τους γονείς του.

Σε αυτές τις γραμμές δεν γίνεται προσπάθεια «σύγκρισης» του τότε με το τώρα για το ποιος είναι ο καλύτερος..ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του γι αυτό.

Όμως ο σημερινός μαθητής θέλει να γίνει αποδέκτης εκείνων των ακουσμάτων που θα ικανοποιήσουν τα σημερινά αισθητήρια όργανα της ακοής του. Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Πρέπει να «χρωματιστεί» η υπάρχουσα άποψη με εκείνους τους συνδυασμούς χρωμάτων που θα «αρέσουν» το 2017. Ασφαλώς κάτι πολύ δύσκολο, συγχρόνως όμως απαραίτητο.

Ίσως θα πρέπει οι γονείς να  «διατηρήσουν» τον βασικό και μοναδικό ρόλο που έχουν χωρίς να προσπαθούν να επωμισθούν (μάλλον ασυνείδητα) ρόλους άλλων που συμμετέχουν στην προσπάθεια των παιδιών για επιτυχία στις εξετάσεις του Ιουνίου.

Ο καθένας που συμμετέχει (άμεσα ή έμμεσα)στην προσπάθεια του υποψήφιου φοιτητή έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο που σε αρκετές  περιπτώσεις δεν τον «ανέλαβε» μόνος του. Οι γονείς (κατόπιν έρευνας) του τον ανέθεσαν γιατί εκτίμησαν ότι πρέπει να τον εμπιστευθούν.

Ασφαλώς δεν υπάρχει άνθρωπος να διαφωνήσει για την ύπαρξη  «θέλησης» των γονιών να βοηθήσουν. Μερικές φορές όμως η αγάπη «μεταλλάσσεται» σε υπέρμετρο άγχος με αποτέλεσμα τη  «μεταφορά» του στους μαθητές με τον όχι κατάλληλο (για εκείνους) τρόπο.

Στην τελευταία στροφή πριν τις πανελλαδικές η αγάπη και η ενθάρρυνση από τη μεριά των γονιών, η προσπάθεια των παιδιών και η «σωστή» εκτίμηση των  δυνατοτήτων τους, η ύπαρξη «πραγματικών» φίλων, και η από κάθε άποψη «παρέα» με σωστούς καθηγητές είναι εκείνο το άθροισμα των διακριτών ρόλων που θα οδηγήσει τον μαθητή από Σεπτέμβριο να ονομάζεται φοιτητής!

Πρωτογενές πλεόνασμα ~ Πανηγυρισμοί, Απογοητεύσεις και Ερωτηματικά

/0 Comments/in /by

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΙ λοιπόν για πρωτογενές πλεόνασμα  3,9 % του ΑΕΠ για το 2016, πολύ πάνω από τον στόχο του 0,5 %. Σε προηγούμενη αρθογραφία έχουμε αναφέρει βέβαια ότι ο όρος «πρωτογενές πλεόνασμα» σημαίνει ότι τα έσοδα είναι μεγαλύτερα των δαπανών αλλά χωρίς οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους να περιλαμβάνονται (υπολογίζονται) στις δαπάνες.

Ασφαλώς, η ύπαρξη πρωτογενών πλεονασμάτων είναι γενικά μια «ένδειξη» θετικής πορείας για την οικονομία. Μεταξύ άλλων δίνει στη χώρα και τη δυνατότητα (τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο) να μην «εκλιπαρεί» για νέα δάνεια ώστε να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της.

Βεβαίως έχει ενδιαφέρον αφενός να αναλυθεί το πως ακριβώς προκύπτει το θετικό πρόσημο της πράξης Έσοδα μείον Δαπάνες, και αφετέρου να «αποτιμηθεί» το πραγματικό κόστος αυτού του «συν».

Για παράδειγμα, σε μια χώρα θα μπορούσαμε να μειώσουμε τις δαπάνες για υγεία, παιδεία, και γενικά κοινωνική πρόνοια, να μην πληρώνουμε τις εντός του κράτους υποχρεώσεις, και στο σκέλος των εσόδων να δράσουμε πολύ «αποτελεσματικά» φορολογώντας..γενικά φορολογώντας τα πάντα.

Αν «πάει» η σκέψη μας σε τέτοιες λογικές θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι δεν έχουμε «ενδείξεις» οικονομικής ανάκαμψης που μεταξύ άλλων θα οδηγούσε και σε μια πιθανή βιωσιμότητα του χρέους, αλλά μάλλον αναφερόμαστε σε τριτοκοσμικές οικονομικές πολιτικές που ασφαλώς οδηγούν στην διαιώνιση της ύφεσης και στην ολοένα και αυξανόμενη απόσταση από το πραγματικό beak even point των δημόσιων οικονομικών.

Δηλαδή, σε μικροοικονομικό επίπεδο, το σημερινά υπερχρεωμένο νοικοκυριό «κόβει» από, ή δεν «πληρώνει» καθόλου, ενοίκια, δίδακτρα σπουδών για τα παιδιά του, ιατρικές εξετάσεις, ΔΕΗ, βενζίνη για το αυτοκίνητό του, τα απαραίτητα από το Super Market, και αν παρ'ἐλπίδα έχει λαμβάνειν από το γείτονα.., απαιτεί την κεφαλήν επί πίνακι. Φυσικά με τέτοιες πολιτικές λιτότητας δίνει αναμφίβολα «ζωή» στο τώρα του, αλλά όχι προοπτική μείωσης των χρεών του. Και αυτά είναι πολλά, ενώ οι δανειστές δεν  κάνουν «δώρα»!

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ αντικαθιστά τους πανηγυρισμούς όταν συνειδητοποιείς ότι οι τρόποι - μέθοδοι με τους οποίους  δημιουργήθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα είχαν την επαναστατική έως και πρωτότυπη οικονομική λογική της δημιουργίας «πρωτογενούς ελλείμματος» στη μέση Ελληνική οικογένεια ή επιχείρηση!

Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ συνεχίζεται και παραμερίζει τους πανηγυρισμούς αν σκεφτούμε ότι ο Τραπεζικός τομέας (παρά την ανακεφαλαίωση) εξακολουθεί να μην χορηγηθεί κεφάλαια στον εξασθενισμένο μέσο Έλληνα που ψάχνοντας την προσωπική του ανάκαμψη θέλει να δημιουργήσει μια νέα δουλειά. Γίνεται δε ακόμα πιο έντονη αναλογιζόμενοι το μέγεθος των φόρων που θα «ακολουθήσουν» την όποια ιδιωτική πρωτοβουλία αν (παρά την έλλειψη χρηματοδότησης) θελήσει να εμφανιστεί. Και ασφαλώς οι υψηλοί φορολογικού συντελεστές δεν αποτέλεσαν ποτέ κίνητρο επένδυσης σε (γνωστή) οικονομία!

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ προκύπτουν για την παρατεταμένη εσκεμμένη άγνοια του όρου επένδυση σε διάφορους χειριστές της Ελληνικής γλώσσας! Θα θέλαμε να ενεργοποιήσουμε στη μνήμη τους ότι επένδυση (σε οικονομικούς όρους) ΔΕΝ σημαίνει «ψωνίζω» σε πλειστηριασμό ή «αγοράζω» κάτι που υπάρχει όταν έχω (κατά λάθος πάντα..) φροντίσει να του μειώσω ασφυκτικά την αξία του. Αντίθετα η λέξη αφορά την «δημιουργία» ενός νέου έργου, μιας νέας επιχείρησης ή ενός νέου κτιρίου.

Αυτό το χαρακτηριστικό του νέου είναι εκείνο που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, νέα εισοδήματα, νέα δυνατότητα αποπληρωμής χρεών, νέα κατανάλωση, άρα και νέα αύξηση της παραγωγής. Και από ότι γνωρίζουμε (τους τελευταίους αιώνες..) έτσι οι οικονομίες παίρνουν μπρος!

Εμείς πάντως θα ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΑΜΕ αν βλέπαμε τα «εγκαίνια» των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων για την ισχυροποίηση ή την ορθολογική λειτουργία της οικονομίας. Κάτι που δεν σημαίνει νέα μέτρα λιτότητας.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΣΤΕ που υιοθετούμε οικονομικά μοντέλα ανάπτυξης (!) που οδηγούν στην προσωρινή ευημερία των αριθμών..

Και παραμένουμε με τη ρητορική ΕΡΩΤΗΣΗ: Μήπως δεν είμαστε καλοί οικονομολόγοι για να μεταφράζουμε σωστά ή έστω  ικανοποιητικά, αυτές που «ατιμώρητα» κυκλοφορούν ελεύθερα και αυτοαποκαλούνται οικονομικές λογικές;

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

47 ημέρες πριν τις Πανελλαδικές εξετάσεις ~ Σκέψεις.

/1 Comment/in /by

Θέλεις λοιπόν - λίγo πριν τις εξετάσεις - να εμψυχώσεις και να ενθαρρύνεις χωρίς να ωραιοποιήσεις ή υποτιμήσεις τη δοκιμασία των Πανελλαδικών. Θέλεις να βρεις επιχειρηματολογία  για να αποφορτίσεις  τους μαθητές χωρίς να της προσδώσουν «λογική» χαλάρωσης.

Προσπαθείς να «κατασκευάσεις» μηνύματα με περιεχόμενο την κοινή συνισταμένη των παραπάνω δίχως το άκουσμά  τους να είναι ήδη γνωστό ή χιλιοειπωμένο. Η επανάληψη (σε αυτή την περίπτωση) δεν βοηθάει. Πολύ περισσότερο όταν το «στυλ» της παραπέμπει συνειρμικά σε πρόσωπα πολύ αγαπημένα και κοντινά, αλλά συγχρόνως  (λόγω εποχής..) μακρινά.

Θα χαρακτήριζα κάποιες προτροπές, όπως: κουράγιο - λίγο έμεινε, φόρτσαρε, αξίζει η πρόσθετη κούραση τώρα στην τελική ευθεία, ξέχνα το «έξω» και το «Facebook» για αυτές τις μέρες, κάνε σωστές επαναλήψεις, κ.α. μάλλον αυτονόητες, αν και η λέξη έχει χάσει την έννοιά της..

Ίσως είναι πιο χρήσιμο να αναφερθώ στο λίγο πιο μετά του πολύ κοντινού Ιουνίου.

Το να γράψετε καλά στις πανελλαδικές θα ανοίξει παιδιά την πόρτα κάποιου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος. Αναμφίβολα, αυτό και μόνο το γεγονός, είναι μια επιτυχία που έρχεται σαν επιβράβευση της προσπάθειάς σας .

Όμως η ζωή σας, η οικογένειά σας (τωρινή και μελλοντική) δεν ξεκινάει, εξαρτάται ή τελειώνει με το «γεγονός» της εισαγωγής σας σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Δεν είναι αυτοσκοπός το να περάσετε. Από μόνο του, σαν δεδομένο, δεν «λύνει» τα προβλήματα, δεν «εξασφαλίζει» επιτυχίες στο μετά σας.

Eίναι πολύ δύσκολο να μπορέσει ένας νέος 17-18 χρονών να αντιληφθεί ότι η χρησιμότητα βρίσκεται  στο «πως» θα χρησιμοποιήσω στη μετέπειτα ζωή μου αυτό που θα «πάρω» από το πανεπιστήμιο, όχι στο ότι θα περάσω απλά την πύλη του.

Και αυτή τη χρησιμότητα μπορώ να την «αντλήσω» και στην συνέχεια «εξαργυρώσω» όχι τόσο λόγω του συγκεκριμένου ονόματος του πανεπιστημιακού ιδρύματος που θα βρεθώ, όσο από την δική μου «θέληση» προς την προσπάθεια της εξαργύρωσης.

Γενικά μιλώντας, τίποτα δεν μας «χαρίζεται» εμείς θα το «αποκτήσουμε» μέσα από σωστές επιλογές του τρόπου μετάφρασης της επιτυχίας που εύχομαι σε όλους σας!

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Τα «μονοπάτια» που μας οδήγησαν στην οικονομική κρίση του 2009 (Γ’ μέρος - Η προσπάθεια ανοικοδόμησης της οικονομίας)

/0 Comments/in /by

Και όπως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν έτσι και η εικονική χρυσή 10ετία (1998-2008)  χάθηκε, μάλλον δια παντός,  με ένα θορυβώδες σπάσιμο της φούσκας που η «κάλπικη» λάμψη της  δημιούργησε.

Φθάνουμε λοιπόν στο 2010 για να αρχίσουν τα μνημόνια, τα προγράμματα στήριξης, το ΔΝΤ, και η επιτήρηση της οικονομίας! Κάποιοι θεωρούν ότι ήταν αναπόφευκτο μια και δεν υπήρχαν πλέον πρόθυμα κεφάλαια να δανείσουν τη χώρα με μη απαγορευτικά επιτόκια. Άλλοι θα ισχυριστούν ότι με τον κατάλληλο προγραμματισμό της οικονομικής πολιτικής θα μπορούσαμε να έχουμε  «ξεφύγει» των μνημονίων. Πάντα υπάρχουν πολλές απόψεις.

Ανεξάρτητα από τα αν ακολουθήσαμε το σωστό ή όχι «μονοπάτι», οδηγώντας πλέον το όχημα της Ελλάδας μέσα στη συγκεκριμένη διαδρομή που επιλέξαμε, αποφασίσαμε (μεταξύ πολλών άλλων..) να πρωτοτυπήσουμε ιδιαίτερα! Συγκεκριμένα, στα επόμενα χρόνια οι λέξεις: διαπραγμάτευση, κόκκινες γραμμές, συμφωνία, κ.ά. χρησιμοποιούνται με διαφορετική (..) από τη γνωστή τους έννοια!

Στόχος όμως ήταν και είναι (..) με τις ωραίες υπογραφές μας επί των μνημονίων, των «συμφωνητικών» εκχώρησης δημόσιας περιουσίας ή στην καλύτερη περίπτωση υποθήκευσης δημόσιου πλούτου, να βγάλουμε την οικονομία από την βαθειά ύφεση, δηλαδή να επιστρέψουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Θαυμάσια! Και πως γίνεται αυτό; Εύκολα!

Θα πρέπει λοιπόν..

Να τονώσουμε τη ζήτηση η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει σε αύξηση της παραγωγής, άρα σε μείωση της ανεργίας, επομένως σε αύξηση του εισοδήματος και να η νέα αύξηση της ζήτησης και να πήρε μπρος η τελματωμένη οικονομία!

Να δώσουμε κίνητρα για προσέλκυση επενδύσεων οι οποίες θα αυξήσουν τις θέσεις απασχόληση, άρα το εισόδημα, τη ζήτηση και να πάλι που πήραμε μπρος.

Αλλά υπάρχει και..

Το κράτος! Πως θα φτιάξει τον (μονίμως) ελλειμματικό προϋπολογισμό του;

Πανεύκολα! Αυξάνοντας τα έσοδα! Κύρια πηγή οι φόροι, μια και η επιχειρηματική του δραστηριότητα δεν «φημίζεται» για σημαντικές αποδόσεις. Και ασφαλώς τι το πιο εύκολο να φορολογείς τα νόμιμα εισοδήματα! Τα άλλα εισοδήματα που φοροδιαφεύγουν; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα...

Βέβαια στον κρατικό προϋπολογισμό υπάρχει και ένα σκέλος που λέγεται έξοδα! Μήπως να κοιτάξουμε και προς αυτήν την πλευρά; Ίσως ο εδώ και χρόνια διογκωμένος δημόσιος τομέας χρειάζεται κούρεμα, αντί του συνεχιζόμενου κουρέματος του ήδη πενιχρού μέσου εισοδήματος των πολιτών;

Λες να φοβόμαστε μήπως μειωθεί η ιδιαίτερα υψηλή παραγωγικότητά του (!) και το επίσης υψηλό επίπεδο υπηρεσιών που προσφέρει μέσα από την άριστη οργάνωση του η οποία μεταξύ άλλων οδήγησε και στην ολική εξάλειψη της γραφειοκρατίας;

Καλή η θεωρία..Όμως..

Είναι πράγματι δύσκολο να διακρίνουμε ποια είναι η πραγματική προσπάθεια που γίνεται προς μια έστω από τις παραπάνω οικονομικές λογικές. Ή όπως επιβάλλεται, προς το συνδυασμό τους που θα οδηγούσε τη χώρα μας στη έξοδο από την ύφεση.

Δεν βλέπουμε την περίφημη αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, τον εκσυγχρονισμό του, και την αύξηση της παραγωγικότητάς του.

Δεν υπάρχει εισροή στα κρατικά ταμεία φόρων από εισοδήματα που διέφυγαν σε φορολογικούς παραδείσους.

Δεν αντιλαμβανόμαστε την παροχή κινήτρων για αύξηση των επενδύσεων. Για την ακρίβεια παρατηρούμε τη συνεχιζόμενη παροχή αντι-κινήτρων.

Δεν προγραμματίζεται καμία κίνηση που θα οδηγούσε σε αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει!

Δεν γνωρίζουμε βάσει ποιου οικονομικού μοντέλου η συνεχιζόμενη μείωση του νόμιμου εισοδήματος μπορεί να οδηγήσει μια χώρα στην ανάπτυξη.

Το μόνο ορατό επίτευγμα της προσπάθειας (..) ανοικοδόμησης είναι η φτωχοποίηση ενός λαού που «οδηγήθηκε» σε μια τεχνητή απογείωση για να «εκτεθεί» λίγα μόλις χρόνια μετά σε μια ελεύθερη πτώση..

Πασχαλινές διαδρομές της σκέψης..

/0 Comments/in , /by

Και έτσι όπως πλησιάζουμε προς τη μέρα «σύμβολο της ελπίδας» που φέρνει η ανάσταση ίσως θα πρέπει να αναλογιστούμε για την αιτία (και όχι την αφορμή) της σημερινής κρίσης σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Ίσως έτσι συμβάλλουμε ενεργά στην επανεμφάνιση της ελπίδας!

Η μια άποψη θα ισχυριστεί ότι η οικονομική κρίση είναι «η ρίζα του κακού». Αυτή η γκρίνια, μιζέρια, μουντή ατμόσφαιρα, απογοήτευση και απαισιοδοξία οφείλεται στη μείωση της κινητήριας δύναμης που προσφέρει το «χρήμα».

Κάπου απέναντι βρίσκεται ο αντίλογος! Αυτός διακρίνεται για τη δυνατή του μνήμη και καταφθάνει για να ρωτήσει.. Δηλαδή προ κρίσεως (δεκαετίες των 90s και 00s) ήσασταν χαρούμενοι και πραγματικά ευτυχισμένοι, ή μοιάζατε, νομίζατε, βγάζατε προς τα έξω ότι είστε; Για προσπαθήστε να θυμηθείτε..

Επειδή οι απόψεις δεν γεννιούνται για να μένουν στα συρτάρια και η ελευθερία της σκέψης δεν είναι πάντα (άμεσα ή έμμεσα) ελεγχόμενη – κατευθυνόμενη,  ο γράφων υποστηρίζει ότι η οικονομική κρίση ήταν η αφορμή που αργά ή γρήγορα θα εμφανιζόταν για να μετοναμάσει την ατμόσφαιρα σε «μουντή».

Προηγήθηκε μια αιτία, η οποία εμφανίστηκε όταν το ΕΓΩ άρχισε να κοντράρει το ΕΜΕΙΣ, και εδραιώθηκε όταν το νίκησε κατά κράτος σε όλες τις διαστάσεις – συμπεριφορές της ζωής μας. Όταν η ποσότητα του ΕΓΩ επικράτησε της ποιότητας του ΕΜΕΙΣ. Όταν το όνομα της / του συντρόφου απέκτησε «υποκοριστικό»  τη λέξη αυτή / αυτός!

Τελικά ίσως η κρίση αρχίσει να χάνει τη δύναμη που ασκεί  πάνω μας αν αποφασίσουμε να μειώσουμε την εικονική δύναμη του ΕΓΩ συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα την πραγματική δύναμη του ΕΜΕΙΣ!

 Ίσως..

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ σε όλους σας!

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Τα «μονοπάτια» που μας οδήγησαν στην οικονομική κρίση του 2009 (B’ μέρος ~ Το «θορυβώδες» σπάσιμο της φούσκας)

/0 Comments/in , /by

Οι μακροοικονομικοί δείκτες

Και έτσι ξαφνικά (!) τη 2ετία 2007-08 η «λάμψη» της προηγούμενης χρυσής 10ετίας  αρχίζει να ξεθωριάζει είτε σε μικροοικονομικό, είτε σε μακροοικονομικό επίπεδο.

Οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης (με υψηλό τον Μάρτιο του 2003 το 3,8 %) περνούν μια 4ετη περίοδο μέσης ανάπτυξης της τάξης του 1% (± 0,5 %) για να ξεκινήσει η καθοδική τους πορεία από το 2ο 3μηνο του 2007 και βεβαίως από το 2009 να έχουν αρνητικές τιμές.

Το χρέος σαν ποσοστό του ΑΕΠ debt/GDP από το 103,7 του 2002 βρέθηκε στο 176,9 το 2015.

Το ποσοστό ανεργίας από μια μέση τιμή του 10 % (± 2 %) της περιόδου 2001-06, από το 2007 μέσω συνεχούς αύξησης κυμάνθηκε στο 26 % το 2015!

Η  κατανάλωση (ιδιωτών) από τα ιστορικά υψηλά των 43367,50 € εκατ. Το 4ο τρίμηνο  του 2008 βρέθηκε στο επίπεδο  των 32000,3 € εκατ. το 2015.

Ο γενικός δείκτης του χρηματιστηρίου Αθηνών από τις 5.000 μον. του 2007 και μέσω σταδιακής πτώσης του, βρίσκεται από τα μέσα του 2011 σε επίπεδα κάτω των 1.000 μον, όπου εξακολουθεί να είναι μέχρι και σήμερα (10.4.17) 681,46 μον.

Ξεχνώντας τους αριθμούς..

Οι μη εξοικειωμένοι με τους μακροοικονομικούς δείκτες αντιλαμβάνονται πλήρως την «νέα» πραγματικότητα μέσω της σταδιακής συρρίκνωσης  του εισοδήματός τους. Η συρρίκνωση είναι άμεσα «ορατή» μέσω της πραγματικής μείωσης, και έμμεσα «αναγνωρίσιμη» μέσω της συνεχούς φορολόγησης. Βεβαίως, η ταυτόχρονη «δράση» των προηγούμενων δύο καθιστά το αποτέλεσμα οδυνηρό.

Την παραπάνω «πολυτέλεια» αντίληψης και συνειδητοποίησης την έχουν οι τυχεροί που εξακολουθούν να εργάζονται γιατί το 1 στα 3 άτομα που συνθέτουν το εργατικό δυναμικό της χώρας (Ελλάδα) είναι άνεργοι φτωχοποίηση του σήμερα . Και φυσικά η κάποτε νόμιμη αποζημίωση «σπανίζει» για εκείνους που σε αυτό το διάστημα έχασαν τη δουλειά τους.

Η πραγματική οικονομική κατάσταση του μέσου Έλληνα είναι ατυχώς χειρότερη διότι καλείται - έχοντας δεχτεί τις τόσο μεγάλες μειώσεις στο διαθέσιμο εισόδημά του - να αποπληρώσει τα δάνεια που είχε συνάψει στα χρόνια της «εικονικής» ευδαιμονίας! Τώρα γίνεται αντιληπτή η «ψεύτικη» υπόσταση του ΜΟΥ που συνόδευε σπίτια, αυτοκίνητα, σκάφη, κ.α. Τώρα γίνεται αντιληπτό 8 χρόνια με λιτότητα ότι δεν βιώνουμε μια «συνηθισμένη» ύφεση της οικονομίας,  αλλά κάτι πολύ χειρότερο σε ένταση αλλά και σε διάρκεια!

Κλείνοντας αυτό το Β’ μέρος της αναφοράς μας στους λόγους της κατάρρευσης της Ελληνικής οικονομίας, να σημειώσουμε ότι ο δανεισμός προς τον ιδιωτικό τομέα κορυφώθηκε στις αρχές του 2009, και  αμέσως μετά, έτσι μαγικά (!!), άρχισε η τεράστια μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος! Αυτή η χρονική συνέπεια δεν βρίσκει «επαρκή» αιτιολόγηση με τη  δικής μας οικονομική λογική…

ΥΓ. Στο Γ’ και τελευταίο μέρος  θα αναφερθούμε στην προσπάθεια ανοικοδόμησης της οικονομίας που γίνεται ή θα έπρεπε να γίνεται.

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το