Financial System and Allocation of Capital

It can be argued, that the diversification – the process of helping reduce risk by investing in several different types of funds or securities – works in hand with the capital allocation. As earlier indicated, the financial markets succeed optimum diversification, which in turn results in an optimum allocation of capital.

In a paper (Wurgler J. 2000) it is stated “Economists have long argued that financial markets can improve the allocation of capital across an economy’s investment opportunities”.

Considering the previously mentioned characteristics of the financial markets we can appreciate that theoretically these institutions can direct the surplus units’ capital to the ‘best’ investment opportunities because of the following:

  • Their expertise is the major factor that enables the institution to identify, for instance: a company’s value, its operating performance and consequently, its ability to respond to its obligations and, thus, to lend funds to trustworthy and low risk deficit units.
  • It is also the financial institutions expertise that enables them to diversify the yield through allocation of funds into different projects with different risk profiles. The combination of different investments helps them to manage the variability of returns, commonly referred as “market risk”.

Moreover, as stated in an article (Investors group financial services 2005), “Different types of assets do well during different phases of market cycles”. Thus, it is again the specialization of the financial markets that enables them to recognize the cycle’s phase and allocate accordingly the capital at hand through a balanced portfolio.

The financial markets optimum allocation of recourses is subject to the following preceding conditions:

  • Full information.

Everybody has the same information (even though they can not predict the future perfectly). In other words, the concept of the efficient market as defined in their book (Lumby and Jones 1999) exists, when, for example, in the stock market the market price of a company’s shares rapidly and correctly reflects all relevant information as it becomes available.

  • Known preferences and maximizing behaviour on the part of borrowers and lenders.

Although, as stated by Professor James,[1] in practice, different people have different information and this makes them interact in a ‘sophisticated’ rational way, which is not necessarily rational in the strict “utility-maximizing” sense that is standard in economics and finance. This in turn could lead to a different evaluation of risk.

  • Absence of externalities.

It is assumed that there are no significant differences between private and social marginal costs and returns.

[1] Dow James: Professor of Finance - London Business School.

Manolis Anastopoulos – Assignment: Foundations of Financial Analysis                                      

Προστιθέμενη αξία και υπολογισμός του Α.Ε.Π

Σε αυτή την αναφορά μας δεν θα εξηγήσουμε το πως λειτουργεί η μέθοδος της προστιθέμενης αξίας κατά τον υπολογισμό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (Α.Ε.Π) αλλά θα θέσουμε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με αυτήν.

Πιστεύουμε ότι ο μαθητής απαντώντας σε αυτές αφενός θα καταλάβει καλύτερα τον τρόπο λειτουργίας της μεθόδου και αφετέρου θα έχει «εντοπίσει» κάποια σημεία που ενδεχομένως δεν έχει παρατηρήσει.

Για την εύκολη αναφορά θα χρησιμοποιήσουμε τον παρακάτω σχετικό πίνακα (7.2) του Σχολικού βιβλίου γνωρίζοντας βέβαια ότι το Α.Ε.Π είναι το σύνολο της προστιθέμενης αξίας όλων των σταδίων παραγωγής όλων των παραχθέντων αγαθών.

Ερωτήσεις

  1. Έχετε παρατηρήσει ότι στο πρώτο στάδιο παραγωγής αναφέρονται «κορμοί δέντρων» ενώ στο τρίτο στάδιο «έπιπλο»; Αν ναι, πως το αντιλαμβάνεστε, το μεταφράζετε;
  2. Η έννοια «αξία» πιστεύετε ότι είναι συνώνυμη της «τιμής»;
  3. Η ποσότητα παραγωγής εμφανίζεται στον εν λόγω πίνακα;
  4. Αν το κάθε στάδιο που αγοράζει μια αξία από το προηγούμενο, απλά προσθέτει την αξία των υλικών που χρησιμοποιεί και πουλάει στο επόμενο στάδιο το άθροισμα αυτών των δύο αξιών ποιο είναι το όφελός του; Τι κερδίζει, όταν πουλάει στην τιμή που του έχει κοστίσει κάτι;

Είμαστε της άποψης ότι ο προβληματισμός (εύκολος ή δύσκολος) βοηθάει πάντα και σε βάθος την κατανόηση ενός θέματος κάτι το οποίο δίνει τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουμε και σε ασκήσεις – ερωτήσεις που είναι εκφρασμένες λίγο διαφορετικά από το συνηθισμένο τρόπο.

Θα άνοιγες στην μετά κρίση εποχή μια επιχείρηση;

Και να ‘μαστε λοιπόν στην μετά κρίση εποχή όπου το χαμόγελο – έστω και δειλά - επιστρέφει συνοδευόμενο από μια πιο αισιόδοξη προοπτική για το αύριο. Είναι η ώρα της επόμενης κίνησης. Μιας κίνησης που θα στοχεύει στη δημιουργία και όχι (όπως πριν) στη διατήρηση ή τη μικρότερη δυνατή απώλεια των κεκτημένων.

 

Οι αριθμοί ανθίζουν (Μακροοικονομικά μεγέθη)

Το πέρασμα από την ύφεση στην άνοδο της οικονομίας πάντα σηματοδοτείται από την θετική εξέλιξη κάποιων μακροοικονομικών δεικτών, όπως του Α.Ε.Π, της συνολικής κατανάλωσης, του ποσοστού ανεργίας, κ.α.

Και πράγματι μπορούμε να καταγράψουμε τις παρακάτω εξελίξεις:

  • Η χώρα (Ελλάδα) που προηγούμενα ουδείς ενδιαφερόταν να αγοράσει (χωρίς να «απαιτεί» απαγορευτικές αποδόσεις) τα ομόλογά της βγαίνει στις αγορές και δανείζεται (10ετή ομόλογα) με αποδόσεις της τάξης του 1,5%, ενώ στα 3μηνα έντοκα γραμμάτια το επιτόκιο είναι αρνητικό.
  • Βλέπεις το Α.Ε.Π από τα 195,22 δις USD του 2016 σταδιακά να ξεπερνάει τα 220 δις USD το 2019.
  • Το ποσοστό ανεργίας από δυσθεώρητα ύψη του 25% υποχωρεί στο 16%.
  • Διαβάζεις για αυξήσεις του κατώτατου μισθού και των συντάξεων με παράλληλη μείωση κάποιων φόρων (φορολογικών συντελεστών) - αν και λίγα καταλαβαίνεις αναφορικά με τα ακριβή ποσά αλλά και τις κατηγορίες που αναφερόμαστε.

Βέβαια οι συνέπειες της βελτίωσης των μακροοικονομικών δεικτών ποτέ δεν εμφανίζονται άμεσα στο εισόδημα των πολιτών και ασφαλώς δεν ωφελούνται όλοι ή πρόκειται να ωφεληθούν στον ίδιο βαθμό. Όμως έστω και σε δεύτερο χρόνο και σε μικρότερη αναλογία το βελτιωμένο κλίμα θα επηρεάσει την πλειοψηφία του πληθυσμού.

Τα άτομα (μονάδες) ενεργοποιούνται (Μικροοικονομκές σκέψεις)

Ποιος δεν θέλει να «βρει» εκείνο το χρονικά ιδανικό σημείο για να κάνει την κίνησή του στην οικονομία; Και βέβαια το πέρασμα από την ύφεση στην άνοδο «έλκει» τον υποψήφιο επενδυτή.

Αποφασίζει λοιπόν κάποιος να ανοίξει μια ατομική εταιρεία. Έκανε την έρευνα αγοράς, ετοίμασε το επιχειρηματικό του πλάνο, βρήκε το ιδρυτικό κεφάλαιο και ας υποθέσουμε ότι τα κέρδη προ φόρων (Έσοδα – έξοδα) καταλήγουν σε ένα ποσό της τάξης των 50.000 ευρώ ετησίως.

Ήρθε η ώρα του υπολογισμού των φόρων και εισφορών που θα κληθεί να πληρώσει.

Φόρος  εισοδήματος, προκαταβολή φόρου, εισφορά αλληλεγγύης και βέβαια ΕΦΚΑ.

Κάνοντας 3-4 φορές τους υπολογισμούς (γιατί ελπίζει να έχει κάνει λάθος) διαπιστώνει ότι το περίπου 70 % των 50.000 δεν είναι δικό του…

Το κέρδος του (καθαρό αποτέλεσμα) περιορίζεται στις 15.000 ευρώ ετησίως

Και εδώ ξεκινούν (αλλά δεν τελειώνουν) οι προβληματισμοί!

Δηλαδή εγώ τώρα θα δεσμεύσω το αρχικό μου κεφάλαιο, θα πάρω το επιχειρηματικό ρίσκο (που υπάρχει στην κάθε οικονομική δραστηριότητα) θα βγάζω προ φόρων  50.000 ευρώ για να καταλήξω (σύμφωνα με τα δικά μου μεγέθη – δυνατότητες) να έχω 15.000 ευρώ; Μάλλον όχι.

Αισθάνομαι κάτι σαν κοροϊδία.

Μήπως κάποιοι με «αναγκάζουν» να σκεφτώ τη λύση στον τίτλο «Τhe art of cooking of accounts»;

Στο πανεπιστήμιο μάθαμε ότι «το μέγεθος της φοροδιαφυγής εξαρτάται ΚΑΙ από το φορολογικό σύστημα»

Κλείνοντας

Είναι γνωστό ότι οι φάσεις του οικονομικού κύκλου διαδέχονται η μια την άλλη. Έτσι και μετά την ύφεση (εκτός αν συνοδευτεί και από δεύτερη) ακολουθεί πάντα η άνοδος.

Σε αυτή τη «στροφή» της οικονομίας χρειάζεται αν όχι η παροχή κινήτρων, τουλάχιστον μια «ηρεμία» ώστε τα περιορισμένα μετά την κρίση κεφάλαια να φύγουν από το συρτάρι για να οδηγηθούν στην αγορά, να ενεργοποιηθεί η παγωμένη επιχειρηματικότητα, να ανοίξουν νέες δουλειές.

Με την προηγούμενη αναφορά στον τρόπο φορολόγησης μιας ατομικής εταιρίας η δική μας σκέψη καταλαβαίνει κάτι που μοιάζει με παροχή αντικινήτρων για να υλοποιηθεί μια κίνηση που θα χαρακτηρίζεται και από φορολογική συνέπεια.

Αν το σκεπτικό μας είναι σωστό δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε την «λογική» της ασκούμενης δημοσιονομικής πολιτικής η οποία εμφανίζεται να αγνοεί το γεγονός ότι στην πραγματικότητα (λόγω της υψηλής φορολόγησης) αποτρέπει μια έστω μικρή επιχειρηματική κίνηση ή την αποδέχεται χωρίς να λαμβάνει υπόψη της ότι η ίδια προωθεί την φορολογική της ασυνέπεια.

Αυτά βέβαια σύμφωνα με την δική μας αντίληψη.

Όταν το παράδειγμα προηγείται της θεωρίας (video)

Σε αυτή την ενότητα «Τροφή για σκέψη» μέσα από ολιγόλεπτα video θα καταθέτουμε κάποιους προβληματισμούς αναφορικά με θέματα της Οικονομική Θεωρίας.

Ο λόγος δεν είναι να αμφισβητήσουμε οικονομικούς κανόνες αλλά να «πλησιάσουμε» όσο γίνεται περισσότερο την πραγματικότητα.

Με αυτήν την προσέγγιση ίσως  πετύχουμε αφενός να βρούμε εκείνα τα στοιχεία που «εμποδίζουν» την (πλήρη) εφαρμογή της θεωρίας στην καθημερινότητά μας και αφετέρου να κατανοήσουμε την θεωρία μέσα από την αναφορά σε παραδείγματα.

Θεωρούμε ότι αν το πετύχουμε θα έχουμε συμβάλλει στο να πάμε τη γνώση λίγο παρακάτω.