Ίσως η εξήγηση να βρίσκεται στο όνομα

/0 Comments/in , /by

Αρκετούς μήνες πριν έβαλα δύο από τα «θέλω» μου να μονομαχήσουν γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο κριτής - διαιτητής δεν θα μπορούσε να ανακηρύξει ουσιαστικό νικητή. Ήθελα όμως την εξήγηση στο γιατί κάλεσα τους δύο μονομάχους..

Η όποια κρίση – απόφασή του θα εύρισκε απέναντι της καταστάσεις και συναισθήματα εκφρασμένα σε άγνωστες μονάδες μέτρησης. Έτσι η δυνατότητα ποσοτικοποίησης και σύγκρισης των δεδομένων που θα τον οδηγούσαν στην τελική ετυμηγορία του θα ήταν πολύ περιορισμένη.

Υπήρχε βέβαια και ένα δεύτερο θέμα. Ποιος θα ήταν ο κριτής; Δηλαδή ποιος θα είχε την ικανότητα να αναγνωρίσει τα «θέλω» μου. Όμως η φωνή του κριτή έπρεπε να βρεθεί. Χρειαζόταν να βγει μια τυπική απόφαση.

Η οικονομικά επιστήμη πάντα παρούσα

Στην οικονομία χρησιμοποιούμε την έννοια του κόστους ευκαιρίας ενός αγαθού ή μιας απόφασης που μεταφράζεται πάντα σε απώλεια άλλου / ης. Στην καθημερινότητα, αυτή η σύγκριση γίνεται - αρκετές φορές ασυνείδητα – σε κάθε ενεργοποίηση της σκέψης μας. Με άλλα λόγια όταν αποφασίζουμε να πάμε σε ένα café την ίδια στιγμή αποφασίζουμε ότι ΔΕΝ μείνουμε σπίτι. Και βέβαια σαν ορθολογικά όντα (που υποτίθεται ότι είμαστε) οι αποφάσεις μας είναι και οι σωστές. Τόσο «τέλεια» μηχανήματα αυτοαποκαλούμαστε!

Η απόφαση

Λίγες μόλις μέρες πριν το σήμερα, το ένα από τα δύο «θέλω» μου επέλεξε (μετά από πολύμηνη μάχη) να στεναχωρήσει το άλλο. Αποφάσισα λοιπόν ότι έπρεπε να αποχωριστώ ένα «κομμάτι» του εργασιακού μου χώρου. Όχι τον εργασιακό μου χώρο στο σύνολό του, αλλά ένα μόνο μέρος του.

Δηλαδή εκείνη τη στιγμή «μου» επέβαλα ότι ΔΕΝ θα ξαναδώ κάποιους από τους μαθητές που μαζί: είτε «κυνηγήσαμε» να βάλουμε σε κάποια τάξη της σκέψη μας μέσα στην αταξία της εποχής, είτε βιώσαμε την επίπονη προσπάθεια μετονομασίας του μαθητή σε φοιτητή με το πέρασμά τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση,  είτε τέλος μας ένωνε μια (με τα μάτια) καλημέρα και η προσδοκία της γνωριμίας στην τάξη – αυτοί ήταν οι μικρότεροι που έχασα την ευκαιρία να μου αποκαλύψουν την προσωπικότητά τους.

Και βέβαια, η απώλεια θα αφορούσε και τα πρόσωπα συναδέλφων που μοιραστήκαμε καλημέρες, ωραίες στιγμές αλλά και δύσκολες, όμως  το χιούμορ και η έλλειψη αντιζηλίας μας βοήθησε να διαγράψουμε από τη μνήμη μας τις δεύτερες.

Όλα τα προηγούμενα συνθέτουν το χάσιμο, την απώλεια, τη θυσία, το στέρημα Είναι πρόσωπα και καταστάσεις που συμμετείχαν, με διαφορετικές ιδιότητες και μορφές, σε ένα «κομμάτι» της σημερινής μου εικόνας. Αντιπροσωπεύουν το «θέλω» που τυπικά έχασε. Αυτό που δύσκολα αντικαθίσταται.

Τα γιατί ζητούν εξήγηση..

Δικαιολογημένα λοιπόν έγινα παραλήπτης πολλών «γιατί». Γιατί αφήνεις τόσα όμορφα από τη ζωή σου; Μήπως γιατί συνεχίζεις να διδάσκεις και σε άλλους χώρους;

Προσπάθησα να βρω τον κριτή που λέγαμε να μου αναλύσει το δικαιολογητικό της τυπικής απόφασής του (ουσιαστική δεν υπήρξε ποτέ). Να μου εξηγήσει πως υπολόγισε το κόστος ευκαιρίας. Ζητούσα μια εξήγηση! Να γράψει επιτέλους μια πρόταση που αρχίζει με ένα «επειδή»...

Τελικά τον βρήκα. Η απάντησή του ήταν «επειδή.. σε λένε Μανώλη»

ΑΟΘ ~ Για όσες / ους τελείωσαν την Β' Λυκείου

/0 Comments/in , /by

Μια και σε λίγες μέρες ξεκινάει η καλοκαιρινή προετοιμασία σας και αναφερόμενος σε εκείνες / ους που ενδιαφέρονται για τα οικονομικά θα ήθελα να σας πω την άποψή μου για το πως να «αντιμετωπίσετε» την Οικονομική θεωρία.

Από την αρχή να έχετε στην σκέψη σας ότι ΔΕΝ είναι μάθημα που πρέπει να προσεγγίσετε με τη λογική της αποστήθισης εννοιών. Αντίθετα, θα πρέπει να καταβάλετε προσπάθεια να «μπείτε» στη λογική των εννοιών, νόμων, κανόνων και ορισμών. Τότε θα είσαστε σε θέση να «παρακολουθήσετε» την εξέλιξη της ύλης – κεφαλαίων, αλλά και σύντομα να καταλάβετε τη λογική σύνδεση - αλληλουχία της οικονομικής  σκέψης.

Για παράδειγμα, ίσως έχετε ήδη ακούσει για το κύριο οικονομικό πρόβλημα των οικονομιών. Εάν κατανοήσετε την ουσία του, το τι «κρύβεται» από πίσω του, θα γίνουν «αναμενόμενα» ακούσματα όσα αναφέρονται στη συνέχεια στην καμπύλη παραγωγικών δυνατοτήτων ή στο γιατί το κόστος ευκαιρίας ενός (οικονομικού) αγαθού  σημαίνει θυσία – απώλεια άλλου / ων που θα μπορούσαν να παραχθούν αντί αυτού.

Το πρώτο κεφάλαιο ΔΕΝ είναι αντιπροσωπευτικό της συνέχειας. Αυτό σας το αναφέρω γιατί ενδέχεται να σας «κουράσει». Αποφεύγοντας όμως την αποστήθιση και επιδιώκοντας την σύνδεση των εννοιών η αίσθηση «κούρασης» θα μειωθεί. Ασφαλώς το ότι δεν είναι αντιπροσωπευτικό ΔΕΝ σημαίνει ότι «πρέπει» να  το υποτιμήσετε.

Το πιο σημαντικό (με διαφορά) κεφάλαιο της ύλης σας από άποψη ουσιαστικής κατανόησης και μεθοδολογίας είναι το 2ο που αναφέρεται στη Ζήτηση των αγαθών. Αν και μέχρι τότε που θα ακούσετε για τη Ζήτηση θα τα ξαναπούμε ας έχετε υπόψη σας από τώρα τη σπουδαιότητα της κατανόησης του για την επιτυχία σας στις εξετάσεις.

Να ακούτε τους καθηγητές σας σε εκείνα τα σημεία που «επιμένουν» και ειδικά όταν τους πιάνει η «γκρίνια» τους γι αυτά…

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ στην προσπάθειά σας!

Η θριαμβολογία της απουσίας του λόγου

/0 Comments/in , /by

Μέχρι το Eurogroup της προηγούμενης Δευτέρας το κοινό χαρακτηριστικό της εκάστοτε «συμφωνίας» ήταν το ναι (από την πλευρά μας) της αποδοχής των προ-απαιτούμενων για την ύπαρξη συμφωνίας! Η λέξη ναι, άγνωστοι γιατί, συνοδεύεται εσχάτως από μια θριαμβολογία για το αποτέλεσμα!

Βεβαίως η λέξη συμφωνία, συνήθως προϋποθέτει, το ξεκίνημα δύο πλευρών από διαφορετικά «θέλω» και μέσω επικοινωνίας και διαπραγματεύσεων τη «σύγκλιση» τους σε ένα αποτέλεσμα που δεν χαρακτηρίζεται καταστροφικό ή υποτιμητικό για μια από τις δύο πλευρές. Ένα τέτοιο βέβαια ενδεχόμενο χαρακτηρίζεται καλύτερα από τον όρο αποδοχή ή υποταγή.

Θριαμβολογία εκ νέου..

Την προηγούμενη Δευτέρα πρωτοτυπήσαμε πάλι! Αποδεχτήκαμε τους όρους του νέου παιχνιδιού πριν καν συμφωνήσουν μεταξύ τους τα δυνατά μέρη του deal. Και αρχίσαμε λοιπόν τα προ – πανηγύρια μια και είμαστε fun γενικώς των πανηγυριών. Αργότερα όμως διαφωνήσαμε, δεν δεχτήκαμε αυτή τη φορά το menu που αναγκαστικά μας προσέφεραν. Και αυτό γιατί απλά δεν υπήρχε menu! Οι chef βλέπετε είχαν διαφορετικές γαστρονομικές προσεγγίσεις.

Είναι περισσότερο από λυπηρό ότι εκτός από τη χαμένη έννοια των λέξεων μας χαρακτηρίζει γενικά η απουσία. Και ασφαλώς δεν αναφερόμαστε στην φυσική παρουσία μας σε ένα χώρο διαπραγματεύσεων, αλλά στην ανυπαρξία της πραγματικής παρουσίας του λόγου ή της επιχειρηματολογίας μας.

Ασφαλώς δεν είμαστε ο «δυνατός» της παρέας, αλλά εμείς διαλέξαμε αυτή τη συντροφιά! Όπως επίσης εμείς επιλέξαμε την «ενδυματολογική» εμφάνιση μας στις συγκεντρώσεις του group. Και πράγματι, άλλοτε ήταν πρωτότυπες (δεν λέω), άλλοτε ντεμοντέ, άλλοτε επαναστατικές (εξ αποστάσεως) και άλλοτε απλά αποδεκτές από τον οικοδεσπότη. (Τι ακριβώς προσπαθούμε και με ποιο τρόπο)

Επιστρέφοντας την κάθε φορά από το party (πίσω στην πατρίδα) μεταφέραμε ενθουσιασμό, και ατμόσφαιρα επιτυχίας (Πρωτογενές πλεόνασμα ~ Πανηγυρισμοί, απογοητεύσεις και ερωτηματικά)! Επιτυχίας σε τι; Για ποιόν; Και με ποια μετάφραση της λέξης;

Μας είναι δύσκολο να αντιληφθούμε σαν συστατικά της επιτυχίας το ξεπούλημα, την φτωχοποίηση, την παρακμή, την έλλειψη οράματος, την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, τον διχασμό, την πόλωση, την απουσία λόγου, την εκνευριστική αλλοίωση της πραγματικότητας, και  τη χαμένη αίσθηση της πραγματικότητας (Απύθμενη ύφεση).

Το προηγούμενο cocktail εμπλουτίζεται, ατυχώς καθημερινά, και με νέα συστατικά που μεταφέρουν την παταγώδη αποτυχία εκτός από το οικονομικό, και πολιτικό επίπεδο και σε επίπεδο ήθους και χαιρεκακίας.

Όλα τα προηγούμενα μας λυπούν. Το τελευταίο μας απογοητεύει.

Γεια σας

/0 Comments/in , /by

Ποτέ δεν υπήρξα καλός στους αποχαιρετισμούς. Στη λέξη «γεια» που πρέπει να πεις όταν αφήνεις ένα πρόσωπο, μια κατάσταση ή ένα εργασιακό περιβάλλον.

Παίρνοντας λοιπόν τη απόφαση να μειώσω κατά ένα τους χώρους εργασίας μου αισθάνομαι την (καθόλου τυπική) ανάγκη να ευχαριστήσω:

  1. Την Διοίκηση και τους συναδέλφους για την συνεργασία μας. Σπάνια ένα έργο επιτελείται ικανοποιητικά αν δεν υπάρχει σωστή επικοινωνία στην ομάδα που το εκτελεί.
  2. Όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές και γονείς που γνώρισα. Ξεχωριστές προσωπικότητες που πάντα είχαν κάτι να σου «δώσουν» σαν ανταλλαγή αυτού που εσύ προσέφερες. Και αυτό το κάτι έχει πολλές ερμηνείες.

Ελπίζω να τους το ανταπέδωσα με ένα τρόπο που θα τους προσφέρει χρησιμότητα στο τώρα ή στο αύριο της ζωής τους.

Ήμουν (πάντα) ο εαυτός μου εφαρμόζοντας τα πιστεύω μου και τiς λογικές μου σε μια από τις πιο σημαντικές διαδρομές της ανθρώπινης σκέψης. Αυτή της εξέλιξής της που θα οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο.

Με αυτά τα λίγα λόγια κλείνει η τελευταία σελίδα του συγκεκριμένου βιβλίου. Τη βιβλιοθήκη μου όμως «κοσμούν» ακόμα αρκετά αδιάβαστα!

Η συμμετοχή του καθηγητή στο «παρακάτω» της ζωής των άλλων

/0 Comments/in /by

Πριν αρκετά χρονάκια, κάπου στην πλατεία Κάνιγγος, ήταν το φροντιστήριο που πρόσθεσε στην προσπάθειά μου εκείνες τις γνώσεις, ώστε να «γνωρίσω» λίγο αργότερα την Α.Σ.Ο.Ε.Ε από μέσα! Εκεί, η συμμετοχή του καθηγητή, χάραξε το παρακάτω της ζωής μου!

Ο καθηγητής της έκθεσης

Ήταν ένας γκριζομάλλης, 45αρης, με μεγάλη άνεση λόγου που κάπνιζε ΟLD NAVY (κρατώντας το τσιγάρο πάντα με ένα περίεργο - δικό του τρόπο) και με διάχυτο στην ατμόσφαιρα το αρχοντικό του στυλ! Μίλαγε, μετέφερε, μάγευε! Σου «έβγαζε», πολύ έντονα, εκείνη τη θετική εικόνα που μαγνητίζει τον ακροατή. Ήταν εκείνο το άτομο, που «τραβάει» την προσοχή των μαθητών, ανεξάρτητα από το αν είναι καλός ή όχι καθηγητής.

Ήταν η πρώτη «συνάντησή» μου με την ιδέα, στο μεγάλωμά μου, να του μοιάσω.

Μακροοικονομία - Τα πρώτα ακούσματα

Δύο χρόνια μετά, δεύτερο έτος στο πανεπιστήμιο, στο πρόσωπο ενός άλλου καθηγητή συνυπάρχει η ευγένεια, το επίπεδο, η όρεξη για μεταφορά γνώσης, η δύναμη αλλά και η αυτογνωσία. Η προσωπικότητα, είναι τόσο χαρισματική, που είναι αδύνατο να μην «κλέψει» τη σκέψη σου, από οτιδήποτε άλλο, για να την οδηγήσει αποκλειστικά στα «λόγια» του.

Το πρόσωπο του μέντορα

Τα άτομα που αναφέρθηκα προηγουμένως, είχαν για εμένα το πρόσωπο του μέντορα. Ήταν εκείνες οι προσωπικότητες, που με τον τρόπο τους,  με «έσπρωξαν» στους «δρόμους» της διδασκαλίας. Σε ένα χώρο, που εσύ βρίσκεσαι στη μια όχθη του ποταμού, και αρκετοί άλλοι στην απέναντι. Ο ρόλος σου είναι να τους εξηγήσεις ή να τους προβληματίσεις ώστε να βρουν το κατάλληλο μονοπάτι περιπλάνησης. Ένα μονοπάτι προς τα εμπρός - με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Δεν μιλάς με όλους την ίδια «γλώσσα», και αυτό κάνει την επικοινωνία δύσκολη, αλλά αυτή η διαφορετικότητα, συγχρόνως αποτελεί και μια πρόκληση για εσένα.

Σε αυτή την καθημερινή επαφή με τους μαθητές σου, ασφαλώς υπάρχουν αρκετοί τρόποι - μέθοδοι για να χρησιμοποιήσεις, ώστε να φέρεις σε πέρας αυτό που διάλεξες να προσφέρεις στους νεότερους ανθρώπους.

Έχεις για παράδειγμα, την επιλογή να μεταφέρεις έτοιμη γνώση. Αν, ο ίδιος την κατέχεις, με ένα σωστό προγραμματισμό θα την προσφέρεις. Περιμένεις, μετά, το χτύπημα του κουδουνιού, χαιρετάς, και αύριο πάλι.,

Εναλλακτικά,  μπορείς να προσφέρεις εφόδια για ανακάλυψη της γνώσης (στο όποιο επίπεδο). Αυτό δεν γίνεται μόνο διδάσκοντας ένα συγκεκριμένο μάθημα. Απαιτεί αμφίδρομη επικοινωνία, σε πολλά άλλα πέραν της αποστολής ενός μηνύματος (με το περιεχόμενο του μαθήματος)  από εσένα τον πομπό, στους μαθητές – δέκτες.

Επιλέγοντας τον δεύτερο τρόπο - αυτό της μεταφοράς εφοδίων για ανακάλυψη της γνώσης - σύντομα συνειδητοποιείς, ότι δεν είσαι (ακόμα), η φωνή ενός ανθρώπου που μπορεί να απουσιάζει. Είσαι παρών. Κοιτάς και σε κοιτάνε στα μάτια. Εσύ παρατηρείς, και οι άλλοι σε σκανάρουν! Βλέπεις στα πρόσωπα των παιδιών, ακάλυπτες ανάγκες, πέραν των εκπαιδευτικών. Ακόμα και μέσα από έντονες συμπεριφορές – αντιδράσεις κάτι «σιωπηλά» ζητούν. Κάτι παραπάνω.

Ίσως, αυτό το παραπάνω, να είναι ο τρόπος που κράταγε το τσιγάρο του ο καθηγητής μου. Ίσως η άνεση της ομιλίας του. Ίσως η αστείρευτη γνώση του. Ίσως η προσωπικότητ'α του. Ίσως όλα μαζί.

Η συμμετοχή του καθηγητή

Ένας  - πριν από 8 χρόνια - μαθητής μου, για απάντηση στις ευχές μου για τη γιορτή του, μου έστειλε το παρακάτω: Δάσκαλε, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!! Από μεριάς μου, εύχομαι να συνεχίσετε να εκτελείτε το λειτούργημα σας με τον ίδιο ζήλο κai ενθουσιασμό, και να υπάρξουν παρά πολλοί ακόμη σαν έμενα που να αποδίδουν τόσα πολλά σε εσάς!

Δύσκολο να «αποκωδικοποιήσεις» συναισθηματικά τα παραπάνω λόγια, αν δεν έχεις βρεθεί εσύ, μόνος σου, από τη μια μεριά του ποταμού και στη απέναντι, αρκετά ζευγάρια μάτια να περιμένουν από εσένα, εκείνο το «κάτι» που θα είναι η συμμετοχή του καθηγητή  στο παρακάτω της ζωής τους.

ΥΓ. Κωστή σε ευχαριστώ!

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Τα ίχνη στο διάβα σου

/0 Comments/in /by

Αποφασίζοντας να περιορίσεις την «έκταση» των δραστηριοτήτων σου, αρκετές φορές υπάρχει η σκέψη για «το κάτι παραπάνω» που θα  ήθελες να έχεις κάνει.

Ο αντίλογος όμως άμεσα σε βάζει να αναλογιστείς αν στην προσπάθειά σου να μεταφέρεις γνώση, εμπειρίες, συμπεριφορές και εφόδια για την επιτυχία κάποιου / ων άλλων γνώρισες αποδοχή, συμπάθεια, εκτίμηση και αγάπη παρά μια αίσθηση ουδέτερου ή αδιάφορου περάσματος από τη ζωή άλλου / ων.

Αν η πρώτη ομάδα συναισθημάτων «εμφανιστεί» πιο δυνατή από τη δεύτερη τότε στο διάβα σου έμεινε ένα ίχνος που κάποιοι θα θυμούνται θετικά.

Αυτό είναι που θέλεις. Και στη δική σου λογική εδώ βρίσκεται και η απάντηση στο «γιατί» της απόφασής σου να περιορίσεις τη «δράση» σου, αλλά και η (πάντα) νέα «ώθηση» που απαιτείται για τη συνέχεια αυτού που ξέρεις να κάνεις - προσφέρεις.

Κράτα το

Συνεχίζοντας το ταξίδεμα

/0 Comments/in /by

Δεν είναι πάντα εύκολο να διακρίνεις το χρονικό σημείο που ολοκληρώνεται, ή πρέπει να ολοκληρωθεί, κάποιο από τα ταξίδια της ζωής σου. Άλλες πάλι φορές, αυτό που λείπει πέραν από την αναγνώριση, είναι η απόφαση και στη συνέχεια η υλοποίηση της απόφασης.

Όμως ο εαυτός σου πρέπει να αποκρούσει τις συνήθως πολλές δικαιολογίες που κάνουν την εμφάνισή τους, εγκαθίστανται πεισματικά στη σκέψη σου και προσπαθούν με φανατισμό να κερδίζουν τη μάχη!

Το κλείσιμο ενός κύκλου, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι αυτά που βίωσες σε αυτό το μονοπάτι ζωής σου άφησαν αρνητικά συναισθήματα τα οποία κάποια στιγμή σε «έσπρωξαν» σε αυτή την απόφασή σου.

Όχι, αυτό δεν συμβαίνει απαραίτητα. Όμως, πολύ απλά και ανθρώπινα, υπάρχουν φορές, και είναι αρκετές, που πρέπει να γνωρίσεις το παρακάτω. Αυτό το παρακάτω εμφανίζεται σαν νέος προορισμός που «επίμονα» σε προσκαλεί να τον επισκεφτείς – αναγνωρίσεις.

Σε άλλες δε περιπτώσεις, έρχονται συμπληρωματικά, και τα «άλλα» στοιχεία του περιβάλλοντος της τωρινής ζωής σου, που φωναχτά ή και με άλαλα χείλη, σου υπενθυμίζουν το απαραίτητο της παρουσίας τους στο ταξίδεμα του είναι σου.

Αν προσπαθήσεις αθροιστικά να μεταφράσεις ή και να προβάλεις στο αύριο την απόφασή σου θα καταλήξεις ότι το άνοιγμα ενός «νέου» μονοπατιού είναι μπροστά σου, αλλά και ότι είναι αναγκαία η διατήρηση άλλων υφιστάμενων κύκλων και σε εκείνο το ποιοτικό επίπεδο που σύμφωνα με τα δικά σου κριτήρια χαρακτηρίζεται υψηλό.

Βέβαια θα σου λείψουν πρόσωπα που από κοινού προσπάθησες και καταστάσεις που αντιμετώπισες. Και αυτή η «έλλειψη» θα έχει και αντίθετη φορά. Όμως μέσα σου δεν έχεις αμφιβολία ότι ήσουν αυτός που ήθελες να είσαι, αλλά και αυτός που έπρεπε μέσα στους κανόνες του συγκεκριμένου ταξιδιού.

Και αυτό το τελευταίο, ενισχύει και οριστικά σφραγίζει το (για σένα) σωστό της απόφασής σου.

Πανελλαδικές εξετάσεις ~ Διαγωνίσματα προετοιμασίας μέχρι το παρά πέντε;

/0 Comments/in , /by

Η προετοιμασία για τις πανελλαδικές εξετάσεις έχει αρχίσει εδώ και αρκετό χρόνο. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος οι υποψήφιοι είχαν την ευκαιρία μέσα από τα διαγωνίσματα που έγραψαν να εντοπίσουν τα δυνατά και αδύνατα σημεία τους, αλλά  και να παρακολουθήσουν την εξέλιξη -  πορεία της προσπάθειάς τους.

Αυτός ακριβώς είναι και ο «ρόλος» των προσομοιώσεων. Δηλαδή να «δοκιμαστεί» ο υποψήφιος για εισαγωγή στα ΑΕΙ – ΤΕΙ σε συνθήκες ίδιες (στο μέτρο του εφικτού) με αυτές που θα συναντήσει σε λίγες μέρες που θα κληθεί να γράψει τις επίσημες εξετάσεις.

Οι συνθήκες βέβαια αφορούν ή πρέπει να αφορούν την δυσκολία, τον αριθμό των θεμάτων, τον διαθέσιμο χρόνο, τις συνθήκες επιτήρησης, κ.α.

Υπάρχει όμως ένα παράγοντας που δεν μπορεί να «εμφανιστεί» και πειστικά να «υπάρχει» στα διαγωνίσματα προετοιμασίας. Και αυτός ονομάζεται άγχος. Αυτό που θα εμφανιστεί περιμένοντας τα θέματα, θα συνεχιστεί όταν τους ρίξεις μια πρώτη ματιά και θα ενταθεί όταν θα ψάχνεις την εικόνα της «ασφάλειας» που σου έδινε η παρουσία του καθηγητή σου, αλλά αυτή δεν θα υπάρχει.

Αυτός ο παράγοντας - άγχος -  δεδομένου ότι δεν μπορεί να εξαφανιστεί θα πρέπει να ελεγχθεί ή περιοριστεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

Κατά τη γνώμη μας ένας από τους τρόπους που αυτό είναι δυνατόν να επιτευχθεί  είναι και η ύπαρξη ενός διαστήματος «ηρεμίας» για τον μαθητή προ των επίσημων εξετάσεων.

Η χρησιμότητα των διαγωνισμάτων μέχρι και λίγες μέρες πριν την έναρξη των πανελλαδικών δεν μας βρίσκει σύμφωνους και αυτό γιατί οι πιθανότητες για τον υποψήφιο φοιτητή να «μάθει» την τελευταία στιγμή κάτι που δεν έχει ακούσει μέχρι σήμερα θεωρούμε ότι είναι περιορισμένες.

Αντίθετα, υπάρχει το ενδεχόμενο, ένα θέμα που θα δυσκολέψει να «επιβαρύνει» την ψυχολογία δημιουργώντας μια ασυνείδητη γενίκευση της δυσκολίας που θεωρούμε ότι έχουμε. Κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει πρόσθετο άγχος και χρόνος πλέον για να αντιμετωπιστεί δεν θα υπάρχει.

Ασφαλώς η παραπάνω άποψη εκφράζει εμάς και επομένως δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί το σύνολο των συναδέλφων, μαθητών και γονιών.

Σε «ευθυγράμμιση» όμως με τα πιστεύω μας επί του θέματος, δεν θα δημοσιεύσουμε νεότερο διαγώνισμα (εκτός αυτών που ήδη έχουμε)

Υπομονή, προσπάθεια, πίστη στις δυνατότητές σας και σωστή επανάληψη!

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

ΝΕΑ μέτρα και αντίμετρα.. αλλά «χωρίς» αναφορά σε ΝΕΑ κουλτούρα.

/0 Comments/in , /by

Και βέβαια το κάθε νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε απαραίτητα όλοι μας την ίδια του πλευρά. Έτσι ακριβώς και ο καθρέπτης που βρίσκεται μεταξύ δύο ανθρώπων δεν τους «επιτρέπει» να συμφωνήσουν ότι πρόκειται περί καθρέπτη μια και ο ένας δεν βλέπει το είδωλο του χώρου. Νέα μέτρα και αντίμετρα λοιπόν, αλλά και διαφορετικές απόψεις γι΄αυτά.

Ανάλογα, το αισιόδοξο ή όχι του χαρακτήρα, είναι εκείνο που χαρακτηρίζει ένα (όχι πλήρες υγρού) ποτήρι σαν μισό γεμάτο ή μισό άδειο.

μισό γεμάτο ή μισό άδειο

Μισό γεμάτο ή μισό άδειο ποτήρι;

Κάποιες αντίστοιχες «λογικές» κριτικής και αποκωδικοποίησης κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες σχετικά με την συμφωνία (..) με τους θεσμούς που θα οδηγήσει στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.  Οι απόψεις  όμως (σχεδόν) πάντα διίστανται!!!

Το δικαίωμα στη «μετάφραση»

Είναι ασφαλώς αναντίρρητο δικαίωμα του καθενός η ελευθερία της σκέψης ώστε να καταλήξει σε εκείνο τον χαρακτηρισμό που θεωρεί ότι είναι αντιπροσωπευτικός για αυτή τη συμφωνία (..)

Εμείς, σαν θεατές

της νέας ατμόσφαιρας που δημιουργήθηκε μετά το επικείμενο κλείσιμο της αξιολόγησης Πανηγυρισμοί, Απογοητεύσεις και Ερωτηματικά παρατηρούμε: την άνοδο του γενικού δείκτη του ΧΑΑ, την μείωση του spread των Ελληνικών ομολόγων σε σχέση με τα Γερμανικά. Ακούμε για αντίμετρα στην περίπτωση επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 3,5 % για τα έτη 2019 και 2020. Εμφανίζεται στο χάρτη «δρόμος» για τη μείωση του χρέους. Αισθανόμαστε κάποιους ευχάριστους για τα αυτιά μας ήχους μια και κάποια αχτίδα φωτός γίνεται ορατή στο βάθος του τούνελ της 8ετους και πλέον ύφεσης.

Και ξαφνικά

το νόμισμα αλλάζει όψη και μας επισημαίνει ότι: Τα 35 – 40 χρόνια εργασιακού βίου φαίνεται ήταν λίγα (..) για να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή σύνταξη. Η ήδη μειωμένη, θα υποστεί νέες μειώσεις. Τα σημερινά εισοδήματα και μισθοί εμφανίζονται ιδιαίτερα «υψηλά» και πρέπει στην πραγματικότητα να μειωθούν περαιτέρω μέσω αύξησης του αφορολόγητου ορίου. Ενώ στην ίδια χρονική περίοδο ο ένας στους τρεις Έλληνες ακροβατεί με τα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού η φτωχοποίηση του σήμερα.

Νέα αλλαγή

της θέσης μας (μπροστά ή πίσω από τον καθρέπτη) και νέος αντίλογος – προτροπή: Λίγη υπομονή ακόμα. Έρχονται αντίμετρα. Επιδοτήσεις ενοικίου, επέκταση σχολικών γευμάτων, μειώσεις φόρου επιχειρήσεων και ΕΝΦΙΑ, μειώσεις της συμμετοχής των ασφαλισμένων στα φάρμακα. Κάτι σαν ενεργοποίηση της κοινωνικής πολιτικής!

Και η απάντηση

δεν αργεί: ΘΑ υπάρξουν τα αντίμετρα ΑΝ πετύχουμε τα συγκεκριμένα πρωτογενή πλεονάσματα. Και ΑΝ δεν…τότε ΔΕΝ υπάρχουν αντίμετρα, αλλά μας μένουν τα νέα  μέτρα λιτότητας και η οικονομία με αυτά δεν θα ξεφύγει της ύφεσης. Θα ξεπουλήσουμε και τα υπόλοιπα περιουσιακά μας στοιχεία και δεν θα αναγνωρίζουμε πλεόν ούτε εμάς, ούτε τη χώρα μας.

Αυτό το παιχνίδι του λόγου με τον αντίλογο, αυτή η κόντρα της μιας με την άλλη όψη του καθρέπτη ή του νομίσματος, αυτή η οπτική του μισό γεμάτου ή μισοάδειου ποτηριού, μπορεί εύκολα να «απαιτήσει» πολλές σελίδες για να πλησιάσει στο τέλος.

Τα «συμπεράσματα» της μετάφρασης

Πρέπει όμως κάπου να καταλήξουμε. Και η κατάληξη αφορά τόσο πολιτικές όσο και οικονομικές αποφάσεις, που είναι απαραίτητο να ληφθούν με γνώμονα ΚΑΙ τον κοινωνικό ιστό.

Νέα κουλτούρα

Ένα ΝΕΟ προσανατολισμό στην οικονομία με μια ΝΕΑ πολιτική κουλτούρα

Στον πρώτο τομέα, αυτόν της πολιτικής,  δεν έχουν θέση (στη νέα εποχή που θέλουμε να ζήσουμε) ξύλινα λόγια, μικροπολιτικές λογικές, λόγοι που ειπώθηκαν μόνο για να ακουστούν, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, και προσέγγιση του πολίτη παραμένοντας χιλιόμετρα μακριά του. Αναζητείται ΝΕΑ πολιτική κουλτούρα!

Στη σφαίρα της οικονομίας δεν στερούμεθα καλών οικονομολόγων ικανών να διακρίνουν το απαραίτητο της ύπαρξης δομικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η όποια ελάφρυνση του χρέους από μόνη της δεν θα καταστήσει το χρέος βιώσιμο μακροχρόνια. Είναι απαραίτητο να δοθεί συμπληρωματικά έμφαση στα δυνατά σημεία της οικονομίας, στην εξωστρέφεια και στην ανταγωνιστικότητα. Στην αξιοκρατία. Στη βελτίωση της παραγωγικότητας ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, στη μείωση της φοροδιαφυγής. Χρειάζεται ΝΕΟΣ προσανατολισμός της οικονομίας!

Στην κοινωνική διάσταση δεν πρέπει να αγνοήσουμε την έντονη αλλαγή ρόλων, και στρωμάτων που έχει συντελεστεί τα τελευταία 8 χρόνια. Δυστυχώς η νέα κοινωνική πραγματικότητα «μάλλον» δεν σκιαγραφεί ένα καλύτερο σήμερα ή αύριο σε σχέση με το χθες. Η κοινωνία έχει φθάσει στα όρια της αντοχής της, και αυτό είναι ορατό μέσα από μεμονωμένες (επί του παρόντος) αντιδράσεις. Μοιάζει με ένα ελατήριο σε κατάσταση μέγιστης συσπείρωσης. Και είναι γνωστός ο τρόπος «αντίδρασης» στο μετά αυτής της κατάστασης.

Με «οδηγό» τα συμπεράσματα

Ευχή μας φυσικά είναι η χώρα μας να πετύχει εκείνους τους ρυθμούς ανάπτυξης που σύντομα θα την βγάλουν από τα προγράμματα των μνημονίων που η ίδια «κατάφερε» να μπει.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα, από την πρώτη κιόλας συνάντησή της με τη νέα εποχή, θα εμφανιστεί πιο «μορφωμένη» οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά.

Κάτι δηλαδή σαν απόδειξη ότι η πολύ επίπονη εμπειρία που όλοι αποκτήσαμε πράγματι  μας δίδαξε, μεταξύ άλλων, το πόσο εύκολα χάνεται κάτι που άκοπα ή ψεύτικα εμφανίστηκε σαν επίτευγμα..

Ευελπιστούμε ότι οι ανούσιες κονταρομαχίες - παρελθοντικής λογικής όπως και οι ομιλίες του μπαλκονιού θα τερματιστούν. Στη θέση τους θα εμφανιστεί μια νέα πολιτική κουλτούρα, όπου τα όποια μέτρα και αντίμετρα θα οδηγήσουν στην ανόρθωση της χώρας.

Μιας χώρας, που είναι ατυχώς γνωστό, ότι στην ουσία υποθηκεύσαμε την περιουσία της. Τουλάχιστον ας μην «υπογράψουμε» και την αλλαγή του ονόματός της…

 

 

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το