Το κίνητρο για να γράψεις ένα βιβλίο – βοήθημα για την Οικονομία/ΑΟΘ θα μπορούσε να «ονομάζεται» προσωπική προβολή, πωλήσεις, φιλοδοξία, ματαιοδοξία, αίσθηση του «καλύτερου» αλλά και ενδεχομένως επιθυμία μεταφοράς γνώσης.

Αν ισχύει το τελευταίο, γεννιέται ένα ερώτημα. Μεταφέρεις γνώση για να διαφημίσεις αυτά που σου προσέφεραν τα πτυχία και η εμπειρία σου ή ενδιαφέρεσαι να «προσαρμόσεις» τη γνώση σου στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ένας νέος 17 – 18 χρονών;

Ωραία και πως θα γίνει αυτή η προσαρμογή;

Ασφαλώς έχοντας πρώτα «ανακαλύψει» ποιοι ήταν οι «αποτελεσματικοί» δίαυλοι επικοινωνίας που εντόπισες διδάσκοντας την Οικονομία/ ΑΟΘ στους όποιους χώρους βρέθηκε ο καθένας μας.

Δεν θα την έλεγα εύκολη διαδικασία, μια και μεταφέρεις την «οικονομική λογική» σε παιδιά που δεν έχουν αποκτήσει ακόμα «οικονομική παιδεία». Είναι απορίας άξιον γιατί «καθυστερούν» τόσο πολύ τα οικονομικά ακούσματα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση..

Ποιο είναι το κατάλληλο βιβλίο ΑΟΘ που θα επιλέξω;

Ευτυχώς η γκάμα των επιλογών δεν είναι μικρή. Και το ευτυχώς «πηγαίνει» στο ότι ο κάθε συγγραφέας «δεν» γνώρισε τα ίδια με εσένα παιδιά.

Διαπίστωσε επομένως διαφορετικούς τρόπους αντίληψης τους οποίους ανέλυσε και το «προϊόν» αυτής της εμπειρίας το κατέγραψε στο βιβλίο του.

Είμαι της άποψης ότι το να θεωρείς το δικό σου βιβλίο σαν το καλύτερο, δεν είναι μόνο εγωιστικό αλλά ταυτόχρονα εκτός πραγματικότητας. Εκτός βέβαια αν πιστεύεις ότι έχεις «γνωρίσει» τον οποιοδήποτε διαφορετικό τρόπο αντίληψης που υπάρχει σε μαθητή..

Με άλλα λόγια η έννοια του ανταγωνισμού δεν έχει θέση σε αυτή τη συζήτηση.

Επειδή το δικό μου σκεπτικό είναι αυτό θα ήθελα να μεταφέρω ονόματα συναδέλφων οικονομολόγων με ενδιαφέρον συγγραφικό έργο πάνω στην Οικονομία/ΑΟΘ. Ασφαλώς αναφέρομαι σε άτομα που γνωρίζω προσωπικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλοι συνάδελφοι με εξαιρετικές εργασίες.

Με αλφαβητική σειρά λοιπόν: «Γιώργος Δρέτας, Γιώργος Καμαρινός, Άρης Νότης, ο εκλιπών Παντελής Τέντες, Γιώργος Τζήρος, Μαρία Τζώρτζη, Ανδρέας Χατζηανδρέου,  και τέλος αυτός που γράφει αυτές τις σκέψεις Μανώλης Αναστόπουλος».

ΥΓ. Η γνώση δεν σταματάει ποτέ και πάντα υπάρχουν τρόποι να την μεταφέρεις