Ταξίδι πηγαιμού ή επιστροφής; Άνδρος τέλη ‘70s
Η μηχανή του χρόνου γυρίζει στα (μακρινά) χρόνια των ‘70s. Τελειώνοντας η 10ετία το flash back σε ανακαλύπτει στην Τήνο εκεί που προς τα τέλη Αυγούστου να προσπαθείς να καταλάβεις τι σημαίνει καλοκαιρινές διακοπές χωρίς τους γονείς! Έχεις δώσει εισαγωγικές εξετάσεις και περιμένοντας τα αποτελέσματα δραπετεύεις για πρώτη φορά μόνος σου!
Η «στάση» στην Άνδρο
Το πλοίο στην επιστροφή - έχοντας τελικό προορισμό τη Ραφήνα - πιάνει και στο Γαύριο της Άνδρου. Εσύ βρίσκεσαι στο κατάστρωμα, στην πρύμνη, και τα μάτια σου χαζεύουν τον κόσμο που επιβιβάζεται.
Μετά από σύντομο και μάλλον συνειδητά επιλεκτικό σκανάρισμα του πλήθους το βλέμμα σου σταματά απότομα στη θέα μιας κοπελιάς που περιμένει να επιβιβαστεί. Δεν ξέρω αν τη διάλεξαν σαν εκπρόσωπο του προτύπου ομορφιάς εκείνης της εποχής. Πάντως αν το έκαναν σίγουρα ήταν η ιδανική επιλογή.
Ήταν η εκπρόσωπος του προτύπου ομορφιάς εκείνης της εποχής
Τα ολόξανθα με φυσικό χρώμα μαλλιά της στολίζουν τα γαλανά μάτια της ενώ το ηλιοκαμένο δέρμα της δυναμώνει κι άλλο την ήδη απίστευτη εικόνα της. Φοράει ένα απλό λευκό t-shirt παρέα με μια μπλε jean μίνι φούστα και βέβαια πέδιλα scholl.
Με αυτό τον εξοπλισμό το μόνο που μπορούσε να συμβεί είναι να αιχμαλωτίσει τα μάτια σου και να επιβάλλει (χωρίς συζήτηση) στη σκέψη σου την ανάγκη να τη γνωρίσεις!
Το πλοίο σύντομα χαιρέτησε το Γαύριο έχοντας πλέον στους επιβάτες του και την προσωποποίηση της ομορφιάς!
Είσαι 18 χρονών και σε λίγες μέρες επίσημα φοιτητής! Αυτός ο συνδυασμός σε έχει κάνει ξαφνικά άνετο, όμορφο, και έμπειρο. Πότε πρόλαβε να γίνει το τελευταίο;
Εισπράττοντας λοιπόν τα προηγούμενα από το αντίκρισμα του εαυτού σου σε έναν από τους (με αρκετή υγρασία) καθρέπτες του πλοίου ξεχύνεσαι να ανακαλύψεις τον - επί του πλοίου - τόπο προσωρινής κατοικίας της ξανθιάς θεάς.
Ψάχνοντας έχεις μετρήσει σχεδόν όλο το πλοίο εκτός από το τελευταίο και συγχρόνως πιο ψηλό κατάστρωμα (deck). Λάθος σου βέβαια γιατί οι θεές συνήθως κατοικούν ψηλά! Αποφασίζεις λοιπόν να πας τρέχοντας.
Πηγαίνοντας στο πιο ψηλό κατάστρωμα (deck) του πλοίου
Επιτέλους! Υπάρχει ένα μεγάλο παγκάκι που φιλοξενεί στο δεξί άκρο του την μοναδική κοπελιά! Άνετος και ωραίος (το είπαμε πριν) κάθεσαι στην άλλη άκρη να ξελαχανιάσεις αλλά και να οργανώσεις τη σκέψη σου για τον τρόπο που θα πλησιάσεις το κορίτσι εκείνου του καλοκαιριού. Α, μην το ξεχάσω, είπαμε (επίσης πριν) ότι είσαι και έμπειρος. Ε αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα!
Έτοιμος λοιπόν «φύγαμε»
Αυτό όμως που έφυγε και μάλιστα άμεσα ήταν η δυνατότητα να ανοίξεις το στόμα σου. Το μυαλό σου δεν υπακούει στην έντονη επιθυμία για να σχηματίσει ένα μήνυμα πλησιάσματος της πανέμορφης κοπέλας. Το μόνο που συμβαίνει είναι να ξεροκαταπίνεις και κατεβάζοντας συνεχώς άφθονη ποσότητα νερού να προσπαθείς να βγάλεις έστω ένα γεια σου.
Έχει περάσει τουλάχιστον μισή ώρα και η άνεση, η ομορφιά και η εμπειρία σου έχουν εξαφανιστεί παραχωρώντας τη θέση τους σε ένα έντονο φόβο. Είναι εκείνη η μορφή του φόβου που δεν εμφανίζεται από απόσταση αλλά όταν είσαι πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον. Είναι ο φόβος της απόρριψης. Είναι η αυτοεκτίμησή σου που δεν πρόλαβε να κτίσει και άλλους ορόφους εκτός του ισογείου. Είναι το ερώτημα. Αυτό το πλάσμα θα δώσει σημασία σε εμένα;
Μαζεμένος, κάτι σαν με κομμένα φτερά λόγω της απομυθοποίησης του εαυτού σου, κάθεσαι στην ακρούλα σου νευρικός με τη σκέψη σου κάπου στο κενό.
Η ζωή όμως πολλές φορές παίρνει πρωτοβουλίες – που ποτέ δεν φαντάζεσαι - για να σε προσεδαφίσει ή να σε απογειώσει (ανά περίπτωση).
Η κοπελιά ξαφνικά σηκώνεται, παίρνει το σακίδιό της και ετοιμάζεται να ….Σιγά μη σε περίμενε;
Πράγματι έφυγε. Άφησε το δεξί άκρο από το παγκάκι και μετακόμισε στο αριστερό. Δίπλα σου για να αρχίσει εκείνη την επικοινωνία μαζί σου!
Δεν πιστεύεις αυτό που συμβαίνει αλλά συγχρόνως είναι αληθινό και πρέπει να δείξεις ή αποδείξεις ότι έχεις τη δυνατότητα της συνομιλίας με αγγέλους.
Είναι η Όλγα
Πηγαίνει στη Λέσβο. Είναι εκνευριστικά όμορφη και μόλις ένα χρόνο πιο μεγάλη από εσένα. Οι πληροφορίες κάποια στιγμή αλλάζουν φορά. Βρήκες τη χαμένη σου φωνή και της λες κάποια λίγα για σένα μεταξύ των οποίων και ότι περιμένεις τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών.
Το πλοίο πλησιάζει τη Ραφήνα. Το ταξίδι τελειώνει. Το όνειρο όμως πρέπει να συνεχιστεί. Πως όμως; Πάλι διστάζεις να κάνεις ένα βήμα. Μόνο ακολουθείς!
Οι άγκυρες πέφτουν (όπως πάντα) με γδούπο. Το πλοίο δένει στο ντόκο του λιμανιού και λίγο πριν χαιρετηθείς με τη Όλγα σου δίνει το τηλέφωνό της για να την πάρεις να της πεις τα αποτελέσματα των πανελλαδικών…
Δεν της τηλεφώνησες ποτέ..!!
Έχουν περάσει πολλά καλοκαίρια από τότε και στη μνήμη σου υπάρχει η κάθε λεπτομέρεια αυτής της συνάντησης. Κάτι που σημαίνει ότι η Όλγα χάραξε πολλά και βαθιά μέσα σου!
Σου γνώρισε την ομορφιά! Σε έκανε να ερωτευτείς την ιδέα του έρωτα! Σου έμαθε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο πριν το προσπαθήσεις! Σου είπε να μην υποεκτιμάς τον εαυτό σου και συγχρόνως να μην τον υπερεκτιμάς γιατί και στις δύο περιπτώσεις το όνομα Όλγα μπορεί να μην το είχες συναντήσει για να σου δείξει ότι επιστροφή στο κάπου μπορεί να σημαίνει πηγαιμό στο αλλού..
Κάποιες σελίδες από το μυθιστόρημα "13 Ταξίδια" που πλησιάζει στο τελείωμά του.