Άρθρα

Δεκαεννέα χρόνια παρουσίας μου στα Φροντιστήρια ΠΡΟΣ - Αγία Παρασκευή.

Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε που άρχισα την συνεργασία μου με τα Φροντιστήρια ΠΡΟΣ στην Αγία Παρασκευή. Σε ένα συνηθισμένο εργασιακό βίο το τόσο μεγάλο διάστημα παρουσίας στον ίδιο χώρο είναι αρκετά σπάνιο. Πάντα όμως υπάρχει μια εξήγηση που καταργεί τον κανόνα και αιτιολογεί την διατήρηση μιας τόσο πολυετούς εργασιακής σχέσης.

Η πρώτη συνάντηση

Δεν χρειάστηκαν πάνω από 20 λεπτά μεταξύ του υπεύθυνου των προσλήψεων και εμένα για να καταλάβουμε ότι ο ένας έψαχνε τον άλλο. Από την πολύ αρχή της συζήτησης η συμφωνία συνεργασίας ήταν ορατή και στα δύο μέλη. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που η «ατμόσφαιρα» προδίδει από νωρίς το αποτέλεσμα.

Το πρώτο διάστημα

Δεν ξέρω πόσο συχνά, ειδικά στις αρχές μιας εργασιακής σχέσης, ο νέος καθηγητής (εργαζόμενος) ρωτάει την διεύθυνση για κάποια διαδικαστικά του μαθήματός του θέματα και η απάντηση που παίρνει είναι «Να κάνεις αυτό που νομίζεις».

Τι σημαίνει αυτό;

Αρχικά εμπιστοσύνη σωστής επιλογής του προσωπικού, ταυτόχρονα όμως και παντελή έλλειψη της - με την κακή έννοια - άσκησης δύναμης ή εξουσίας. Τελικά όμως δηλώνει και «επίπεδο».

Περί επιπέδου

Η λέξη «επίπεδο» στους χώρους διδασκαλίας (μεταφοράς γνώσης) έχει πολλές μορφές ορατές από μαθητές, γονείς, καθηγητές ή γενικά παρατηρητές.

Για τους μαθητές, αυτό το επίπεδο, δεν περιορίζεται στην ύπαρξη καλών καθηγητών που θα συμμετέχουν στην επιτυχία του υποψήφιου φοιτητή.

Η μετάφρασή της λέξης αγγίζει και πολλά άλλα κομμάτια αυτού που λέγεται «καλός καθηγητής».

Και αυτά σχετίζονται με την συμπεριφορά του καθηγητή στο διάλλειμα. Σε εκείνα τα απαραίτητα (για εμένα) 5 λεπτά διακοπής του μαθήματος  για να υπάρξει μέσα από ένα αστείο, εκτόνωση της προσπάθειας αφομοίωσης. Σε εκείνο το χρόνο που ο καθηγητής θα πλησιάσει τον μαθητή «ακούγοντας» τις φοβίες του ή την χαμηλή αυτοεκτίμηση για να δουλέψει και πάνω σε αυτά. Σε εκείνο το «στυλ» του καθηγητή που κάνει τον μαθητή ερχόμενο στο φροντιστήριο να αισθάνεται ότι δεν πάει κάπου επειδή πρέπει, αλλά επειδή μαζί με την σωστή προετοιμασία του θα περάσει όμορφα.

Και η ύπαρξη όλων των προηγούμενων στον συγκεκριμένο χώρο, οδήγησε στο αυτονόητο αποτέλεσμα.

ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ των μαθητών, ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ που σε έλκει, ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ευχαριστημένους!

Κλείνοντας

Ένας από τους λόγους που οδηγεί μια ομαδική δουλειά σε επιτυχές αποτέλεσμα βρίσκεται στη λέξη «συνεργασία».

Είναι πράγματι «δύσκολη» λέξη, όχι για να την πεις, αλλά για να υλοποιήσεις σωστά την έννοιά της.

Προσωπικά, αυτό που «επέβαλε» την παρουσία μου στα Φροντιστήρια ΠΡΟΣ για 20 χρόνια βρίσκεται στην «συνεργασία» με την λογική της να είναι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι. Και αυτή η λογική βασίζεται σε μια αμφίδρομη σχέση που οδηγεί στην  βελτίωση και των δύο μελών.

Και πράγματι μαζί με το μεγάλωμα του ΠΡΟΣ μέσα από τις επιτυχίες του, μεγάλωνα και εγώ σαν καθηγητής.

Μέσα από αυτές τις γραμμές θέλω να ευχαριστήσω τον συγκεκριμένο χώρο που παρά το ότι είναι ένας από τους πολλούς που έχω εργαστεί, πάντα θα είναι και για πολλούς λόγους ο ξεχωριστός για εμένα!

Οικονομία (πρώην ΑΟΘ) – Είναι η πραγματική επιλογή σας;

Γνωρίζουμε ότι, ανά έτος, το περίπου 25% των υποψηφίων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια επιλέγουν την Οικονομία - επιστήμες Οικονομίας και Πληροφορικής. Όμως, ειδικά τα τελευταία χρόνια, αυτή η επιλογή στηρίζεται λιγότερο στα «θέλω» και περισσότερο στο τι νομίζω ότι «μπορώ».

 

Οικονομία (πρώην ΑΟΘ). Το εύκολο [..] ατυχώς συχνά έλκει.

Αρκετοί λοιπόν από τους υποψήφιους βλέπουν τα μαθήματα και τις βάσεις ανά επιστημονικό πεδίο και με γρήγορους υπολογισμούς «τοποθετούν» τον εαυτό τους ανάλογα.

Ασφαλώς κάτι τέτοιο είναι ένα «είδος» επιλογής. Ένα είδος αξιολόγησης των δυνατοτήτων μας.

Σαν πρώτη σκέψη δεν θα την χαρακτήριζα «απαραίτητα λανθασμένη». Αρκεί να έχει γίνει με σωστά κριτήρια για το τι «μπορώ» και να μην περιλαμβάνει την αίσθηση ότι το συγκριτικά περισσότερο εύκολο σημαίνει ταυτόχρονα και εύκολη επιτυχία.

 

Τα στατιστικά των βαθμολογιών στο μάθημα της Οικονομίας

Στον παρακάτω πίνακα εμφανίζεται η κατανομή των βαθμών των υποψηφίων στο μάθημα της  οικονομίας για τα τελευταία τρία χρόνια.

 

Όπως εύκολο μπορείτε να διαπιστώσετε τα ποσοστά των βαθμών κάτω από τη βάση είναι της τάξης του 35 - 43%, ενώ τα αντίστοιχα στην κλίμακα 18 – 20 είναι της τάξης του 12 - 27%.

Δεν ξέρω πόσοι από τους υποψήφιους έχουν υπόψη τους αυτή την εικόνα. Και πολύ περισσότερο δεν γνωρίζω πόσοι έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν το γιατί. Τι κρύβεται δηλαδή πίσω από αυτά τα ποσοστά.

Αποφεύγοντας κάθε κατηγοριοποίηση του επιπέδου των μαθητών - μια και ο χαρακτηρισμός, ακριβώς σαν την κριτική, και εύκολος είναι αλλά και για να είναι α αντιπροσωπευτικός πρέπει να γνωρίζεις πολλούς παράγοντες που επηρεάζουν την κάθε ξεχωριστή περίπτωση – η δική μου άποψη είναι η παρακάτω.

 

Αποκωδικοποιώντας τα ποσοστά

  1. Ατυχώς ένα από τα χαρακτηριστικά μας είναι ότι γενικώς και ειδικώς γνωρίζουμε τα πάντα!

Αυτή η «αίσθηση» περνάει στην ατμόσφαιρα - από άτομα (μικρούς και μεγάλους) – το μήνυμα ότι η Οικονομία σαν μάθημα είναι το «ευκολάκι». Είναι το «εκατοσταράκι».

  1. Το παραπάνω άκουσμα ασυνείδητα σημαίνει υποτίμηση του αντιπάλου. Στην περίπτωση μας του μαθήματος. Και βέβαια όλοι μας ξέρουμε το «κόστος» της υποτίμησης.

Η εν λόγω υποτίμηση μεταφράζεται από τον υποψήφιο ότι με σχετικά λίγη προσπάθεια θα πάω και θα γράψω το «εκατοσταράκι» που λέγαμε πριν.

     3. Η πρώτη συνέπεια ονομάζεται αποσπασματικό διάβασμα. Και ατυχώς, αρκετές φορές «μένω» στο ότι                       άκουσα στην παράδοση!

4. Πρόσθετα, ο υποψήφιος θεωρεί ότι πρόχειρες, παπαγαλίστικες ή μη τεκμηριωμένες απαντήσεις μένουν                   χωρίς απώλεια μορίων. Είναι συχνό το φαινόμενο κάποιος να βγαίνει από τις εξετάσεις και να λέει «τα                    έγραψα όλα». Πάω για 100. Και βέβαια όταν ανακοινωθούν οι βαθμολογίες το 100 – έτσι δια μαγείας –                  έγινε  80!

 

Κλείνοντας

Η δική μου προτροπή προς εκείνα τα άτομα που θα «ασχοληθούν» με την οικονομία συνοψίζεται στα παρακάτω σημεία:

Α) Πληροφορίες για την ευκολία ή δυσκολία του μαθήματος να αναζητήσετε από άτομα που ανήκουν στον χώρο της οικονομίας και όχι στον οποιοδήποτε που ανήκει σε άλλους επιστημονικούς χώρους.

Β) Στη σκέψη σας πάντα να υπάρχει ότι το εύκολο ή δύσκολο καθορίζεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό από την προσπάθεια που καταβάλουμε.

Γ) Αν χαρακτηρίσετε κάτι σαν «εύκολο» και δεν καταβάλετε μεθοδική προσπάθεια θα γίνει πολύ «δύσκολο».

Δ) Επιλέξτε εκείνους τους καθηγητές που σας «ταιριάζουν». Που θα σας εμπνεύσουν. Που θα σας κάνουν να «καταλάβετε» την λογική της οικονομίας – τότε και θα την αγαπήσετε. Και βέβαια που έχουν την ικανότητα να σας μεταφέρουν την γνώση με εκείνο τον τρόπο που εσείς «ζητάτε».

Εύχομαι να έχετε τα σωστά ακούσματα, ώστε οι επιλογές σας να είναι σύμφωνες με τα πραγματικά θέλω σας!

Διδασκαλία – Ένας εσωτερικός πλουτισμός

Είναι αλήθεια ότι ξέρω ελάχιστους ανθρώπους που εργάζονται από χόμπι. Χωρίς αμφιβολία ο εργαζόμενος έχει φιλοδοξίες, αναζητά ανάλογη χρηματική αμοιβή και καταξίωση που θα οδηγήσουν σε μια βελτίωση του επιπέδου ζωής του.

Αυτή η βελτίωση όμως υπάρχουν φορές που πηγάζει από αυτό που στη δική μου σκέψη ονομάζεται εσωτερικός πλουτισμός. Και ξέρετε αυτή η έννοια δεν έχει αναγκαστικά «χρηματικό υπόβαθρο».

Διδασκαλία – Τα πρώτα χρόνια

Δεν προέρχομαι από οικογένεια εκπαιδευτικών, οπότε η απόφασή μου να γίνω καθηγητής στα οικονομικά προέρχεται από άλλους παράγοντες. Και αυτοί ήταν ένας καθηγητής έκθεσης όταν προετοιμαζόμουν για τις πανελλαδικές και δύο καθηγητές μου στο Πανεπιστήμιο - στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε.

Η παρουσία αυτών των ατόμων στα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια έδρασε καταλυτικά για το μετά της καριέρας μου. Στα χρόνια που είχα την τύχη να τους ακούω εισέπραξα την αύρα αλλά και τη μοναδικότητα αυτού που λέγεται μεταφορά γνώσης, προβληματισμός και άνοιγμα σκέψης.

Από τα πρώτα βήματά μου σαν καθηγητής συνειδητοποίησα ότι το όφελος σε αυτό το χώρο δεν βρισκόταν στις οικονομικές απολαβές, αλλά στο «πρόσωπο» των παιδιών.

Εκεί έβλεπα την ικανοποίηση και αυτή ήταν ορατή από πολλές διαφορετικές «γωνίες». Υπήρχε ένα - όχι πάντα λεκτικό - ευχαριστώ που συμμετείχες θετικά στο παρακάτω της ζωής μου (Η Συμμετοχή του καθηγητή στο παρακάτω της ζωής των άλλων).

Τα επόμενα στάδια

Κάποιος θα ονόμαζε τα προηγούμενα «ρομαντική» εκδοχή. Για εμένα όμως δεν λειτούργησε έτσι. Αντλούσα (και ασφαλώς εξακολουθώ να αντλώ) μεγάλη ικανοποίηση όταν ένας πρώην μαθητής μου προχωρούσε στη ζωή του και ξεπερνούσε την όποια δική μου πορεία.

Και μέσα σε αυτή τη διαδικασία καιροφυλακτεί μια άλλη έννοια που λέγεται «ανταγωνισμός».

Η συγκεκριμένη λέξη (στο δικό μου λεξικό) έχει μόνο θετική λογική. Και σε αυτή δεν υπάρχουν ερμηνείες που περιλαμβάνουν τον φόβο, τα μυστικά ή την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου.

Πολύ απλά, αν είσαι πράγματι «καλός» σε αυτό που προσφέρεις δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις διάφορους τρόπους για να «βγεις» πάνω από τους άλλους στο χώρο σου.

Ο χώρος σου είναι αυτός που θα αποφασίσει για τη θέση που θα σε κατατάξει. Και τα κριτήριά του δεν είναι προσωρινά ή ευκαιριακά. Αντίθετα θέλουν χρόνο για να μεταφράσουν την όποια προσφορά σου και στα όποια επίπεδα υπάρχουν στη «συνεργασία»  μαθητή – καθηγητή.

Στο σημείο αυτό θέλω να αναφερθώ σε ένα εκλεκτό συνάδελφο, τον Γιώργο Καμαρινό   με τον ιδιαίτερα χρήσιμο ιστότοπό του http://www.economics.edu.gr/που καταλαβαίνω ότι έχουμε την ίδια λογική σχετικά με το τι σημαίνει «μεταφορά γνώσης».

Επίλογος

Όσοι σκάφτεστε να ασχοληθείτε με το χώρο της εκπαίδευσης μην περιμένετε τον πλουτισμό μέσα από αυτή την ενασχόλησή σας.

Η ικανοποίηση θα έρθει από τον εσωτερικό πλουτισμό που αισθάνεσαι όταν βλέπεις (όχι απαραίτητα ακούς) ένα ευχαριστώ στα μάτια των παιδιών που συνάντησες και δίδαξες.

Αν το τελευταίο ενδιαφέρει ή όχι είναι ασφαλώς θέμα προσωπικής «ερμηνείας» του καθενός.

Βιβλία ΑΟΘ - βοηθήματα για τη Μικρο – Μακροοικονομία

Αυτά τα βιβλία ΑΟΘ – βοηθήματα της Μικρο – Μακροοικονομίας στοχεύουν να «οδηγήσουν» τη σκέψη του μαθητή – υποψήφιου των σχολών Οικονομίας και Πληροφορικής - ώστε να κατανοήσει τη λογική που βρίσκεται πίσω από τα οικονομικά ακούσματα.

Είναι μια καταγραφή εκείνων των τρόπων μεταφοράς της γνώσης που όλα αυτά τα χρόνια σαν καθηγητής Οικονομικών προσπαθώ να περάσω στους μαθητές μου.

Και αυτή η προσπάθεια μεταφοράς σχετίζεται με την «αποκωδικοποίηση» και την «ακολουθία» της οικονομικής σκέψης. Κάτι που «απομακρύνει» τη στείρα απομνημόνευση εννοιών, η οποία ασφαλώς δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπίσει ο υποψήφιος με επιτυχία τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Α΄ Τεύχος (Θεωρία - Εφαρμογές)

Μικρο Μακροοικονομία, Α΄τεύχος , Θεωρία

Μικρο Μακροοικονομία, Α΄τεύχος , Θεωρία

 

Στο Α’ τεύχος αυτής της σειράς βιβλίων – βοηθημάτων για το μάθημα της Οικονομίας (πρώην ΑΟΘ) γίνεται αναλυτική παρουσίαση της θεωρίας των κεφαλαίων της Μικρο και της Μακροοικονομίας, σύμφωνα με την εξεταστέα ύλη 2020 -21.

Η θεωρία συνοδεύεται από συχνές εφαρμογές, που θα επιτρέψουν στον αναγνώστη να αντιληφθεί την πρακτική εφαρμογή της στις ασκήσεις.

Στην ανάλυση του κάθε κεφαλαίου, συμπληρωματικά αναφέρονται, αφενός εκείνα τα σημεία που θα πρέπει να γίνουν απόλυτα κατανοητά  και τα οποία συνήθως προβληματίζουν και αφετέρου παραδείγματα από την καθημερινότητα, κάτι που θεωρούμε βασικό για την κατανόηση και εμπέδωση της θεωρίας.

 

Β΄ Τεύχος (Ασκήσεις – Ερωτήσεις)

Μικρο Μακροοικονομία, Β΄τεύχος, Ασκήσεις

Μικρο Μακροοικονομία, Β΄τεύχος, Ασκήσεις

Στο Β’ τεύχος  αυτής της σειράς θα βρείτε:

1.  Ερωτήσεις σωστού – λάθους.

2. Ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής.

3. Ασκήσεις.

4. Λυμένες ασκήσεις πολλών πιθανών ερωτημάτων καθώς και

5. Ασκήσεις πανελλαδικών εξετάσεων.

Θεωρούμε ότι το επίπεδο των ασκήσεων – ερωτήσεων, καθώς και το πλήθος τους, θα προετοιμάσει επαρκώς τον υποψήφιο για την επιτυχή προετοιμασία του πάνω στα θέματα των Πανελλαδικών εξετάσεων.

 

Γ΄ Τεύχος (Μεθοδολογία)

Μικρο Μακροοικονομία, Γ΄τεύχος, Μεθοδολογία

Μικρο Μακροοικονομία, Γ΄τεύχος, Μεθοδολογία

 

Στο Γ’ τεύχος  αναλύεται η μεθοδολογία επίλυσης των ασκήσεων και ερωτήσεων, καθώς και η καθοδήγηση της σκέψης, η οποία με βεβαιότητα θα μας οδηγήσει στην σωστή απάντηση.

Είμαστε της άποψης ότι ο υποψήφιος χρειάζεται περισσότερο να αντιληφθεί το «σκεπτικό» επίλυσης κάθε άσκησης – ερώτησης, παρά να απομνημονεύσει μια έτοιμη «εικόνα» λυμένης άσκησης.

 

 

 

 

Πιστεύουμε ότι αυτά τα βιβλία - βοηθήματα θα φανούν χρήσιμα σε μαθητές της Β’ και Γ’ Λυκείου που προετοιμάζονται για την εισαγωγή τους σε σχολές Οικονομίας και Πληροφορικής, αλλά και σε συναδέλφους καθηγητές που διδάσκουν το μάθημα της Οικονομίας.

 

 

 

 

Ψυχολόγος στα σχολεία. Η παρουσία είναι από μόνη της αρκετή;

Αν έχεις βρεθεί από τη θέση του καθηγητή σε αίθουσες διδασκαλίας μόνο από «τύχη» δεν βρέθηκες μπροστά σε συμπεριφορές που δύσκολα μπορούσες να διαχειριστείς. Και αναφερόμενοι σε συμπεριφορές καθόλου απαραίτητα δεν αναφερόμαστε μόνο σε αυτές που ονομάζονται παραβατικές. Με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα ήρθες αντιμέτωπος με τον πόνο, την ανασφάλεια, την (υποτιθέμενη) αδυναμία, την αίσθηση υπερεκτίμησης ή υποτίμησης και βέβαια με  λανθασμένες συγκρίσεις . Έχοντας βιωματικά συναντήσει αυτές τις περιπτώσεις δύσκολα θα διαφωνήσεις με την χρησιμότητα της παρουσίας ψυχολόγου στο σχολικό περιβάλλον.

Αναζητώντας τα γιατί

Πριν λίγες μέρες (στις 10 Οκτωβρίου) ήταν η ημέρα της ψυχικής υγείας. Ένα «κομμάτι» της υγείας μας τραυματισμένο εδώ και καιρό και ατυχώς με την ιδιότητα του «μεταφερόμενου» στους κοντινά ευρισκόμενους.

Πολλοί θα επικαλεσθούν (και όχι άδικα) την μεγάλη αλλαγή της κοινωνίας που ήρθε σαν αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, της τεράστιας ανάπτυξης της τεχνολογίας, της ολοένα και μεγαλύτερης υποκατάστασης του ανθρώπου από τις μηχανές, της διαφοροποίησης των ανθρώπινων σχέσεων, της επιθετικής και συνάμα «καθοδηγητικής» δύναμης των ΜΜΕ, ακόμα και της εδώ και μια 10ετία οικονομικής κρίσης.

Χωρίς διάθεση να αμφισβητήσουμε την (εμφανιζόμενη) ως πραγματικότητα θα θέλαμε αποφεύγοντας μια στρουθοκαμηλική λογική να μην αγνοήσουμε το δικό μας βαθμό συμμετοχής στην  υιοθέτηση και αποδοχή των νέων δεδομένων αλλά ταυτόχρονα και την «επιμονή» του περιβάλλοντος στην «άνευ διαπραγμάτευσης» παγίωσής τους.

Ένα μάθημα που δεν υπάρχει

Το σχολείο εδώ και χρόνια αποφεύγει την κάποτε αναγκαστική και αυταρχική μεταφορά γνώσεων σχετικών με αυτό που λέγεται «εκπαίδευση για την μελλοντική θωράκιση της πορείας του νέου».

Είναι εντελώς διαφορετική η προετοιμασία για την εισαγωγή στα ΑΕΙ από την αντίστοιχη προετοιμασία που θα σε κάνει «ικανό» να αντιλαμβάνεσαι, να αξιολογείς, να κρίνεις και να αποφασίζεις για το πως θα «υπάρχεις» διατηρώντας την ψυχική σου υγεία σε ένα περιβάλλον που κατά κανόνα δεν φημίζεται για την «ανοχή» του στην αντίθετη με τα δικά του θέλω έκφραση.

Αυτό το ανύπαρκτο (στο σήμερα) μάθημα που οραματιζόμαστε θα μπορούσε κάποιος να το ονομάσει «προσωπική αντίληψη». Σκοπός του θα ήταν το πως θα πετύχει ο νέος να είναι αρεστός στον εαυτό του σεβόμενος τους τρίτους χωρίς να «αφομοιώνεται» από αυτούς.

Ο οραματισμός μας οδηγεί σε μια πορεία αρχικά «πραγματικής αναγνώρισης» του περιβάλλοντος και στη συνέχεια μιας «προσωπικής επιλογής» για το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις.

Ασφαλώς το να «αγνοείς» την καθοδηγούμενη πληροφόρηση για το πώς ερμηνεύεται σήμερα η «ωραία ζωή» είναι πράγματι δύσκολο. Για αυτό ακριβώς θα θέλαμε να διδαχτούμε τον τρόπο που θα ανακαλύψουμε την για εμάς ωραία ζωή αποφεύγοντας τις copy paste λογικές που οδηγούν στην ομαδοποίηση των «θέλω» που αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα τα θέλω άλλων.

Τη διαδικασία αυτή η σκέψη μας δεν  την αντιλαμβάνεται σαν ένα μάθημα με Α ώρες διδασκαλίας που θα «αναφέρεται» στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Αντίθετα την καταλαβαίνουμε σαν ένα διάλογο μεταξύ καθηγητών και μαθητή που θα πρέπει να αρχίσει από τα πρώτα χρόνια της σχολικής ζωής. Ασφαλώς για να το πετύχουμε χρειαζόμαστε μια διεπιστημονική προσέγγιση των θεμάτων που θα αναλυθούν.

Κλείνοντας

Ουδόλως αμφισβητούμε την θετική παρουσία του ψυχολόγου στο σχολείο. Θα είναι τα μάτια μιας ειδικότητας  που θα καθοδηγήσει το παιδί αλλά και εμάς τους καθηγητές στην σωστή αντιμετώπιση μιας κατάστασης που ενδεχομένως δεν είναι καν ορατή σε εμάς.

Θα θέλαμε βέβαια αυτή η παρουσία να έχει θεσμικά το ρόλο που πρέπει και όχι αυτό που ατυχώς μέχρι στιγμής έχουμε δει.

Θα επιμέναμε όμως ότι η μεγάλη χρησιμότητα της συγκεκριμένης ειδικότητας δεν βρίσκεται στο να αντιμετωπίζει «καταστάσεις» που έχουμε εμείς (η ατμόσφαιρα) δημιουργήσει.

Η στόχευση για εμάς θα έπρεπε να βρίσκεται στο πως θα σταματήσουμε την δημιουργία « καταστάσεων». ..

Πανελλαδικές εξετάσεις. Παρατηρήσεις για τη χρονιά που τελείωσε και σκέψεις για την επόμενη.

Ξεκίνησε η καλοκαιρινή προετοιμασία των μαθητών που θα συμμετάσχουν  στις πανελλαδικές εξετάσεις της επόμενης περιόδου (2019-20) με πολλές αλλαγές στην ύλη οι οποίες αλλαγές,  ως συνήθως στη χώρα μας, είναι της τελευταίας στιγμής!

Αυτές οι (στο παρά πέντε) διαφοροποιήσεις ασφαλώς δεν εξυπηρετούν τους μαθητές,  τους γονείς ή τους καθηγητές. Ο βασικός λόγος σχετίζεται με το γεγονός ότι θα πρέπει να γίνει ένας «νέος» προγραμματισμός προσπάθειας, κόστους και ανάλυσης της ύλης αντίστοιχα από την κάθε μια από τις προηγούμενες ομάδες.

Και βέβαια ο σωστός προγραμματισμός θέλει χρόνο, όχι μόνο για να σχεδιαστεί, αλλά  και για  να ελεγχθεί.

Ας ελπίσουμε ότι όλοι που συμμετέχουν στην εν λόγω διαδικασία θα καταβάλουν την κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το αποτέλεσμα να είναι ικανοποιητικό  - κυρίως για τα παιδιά.

Τι μας έμεινε από την προηγούμενη χρονιά

Χωρίς να παραγνωρίζουμε τα αντιφατικά μηνύματα του ευρύτερου περιβάλλοντος προς τους νέους, τα επιφανειακής ποιότητας προωθούμενα πρότυπα και τις copy paste λογικές – συμπεριφορές, η χρονιά που πέρασε μας άφησε με τις παρακάτω διαπιστώσεις.

Δεν μας άρεσε η διαφωνία (για τη διαφωνία) μεταξύ συναδέλφων, η προσπάθεια «επίδειξης» γνώσεων, η κατάθεση «απόψεων» που δεν στηρίζονται σε επιστημονικά κριτήρια,  αλλά ούτε και η επιλεκτική (ανάλογα με τις πρόσκαιρες ανάγκες) μνήμη.

Θα πρέπει αρχικά, εμείς οι καθηγητές, να συνειδητοποιήσουμε ποιο ακριβώς είναι το έργο μας - κάτι που στη δική μας περίπτωση είναι αρκετά διαφορετικό της έννοιας του  επαγγέλματος. Εμείς, ασκώντας το επάγγελμα μας, συμμετέχουμε στο (παρακάτω της ζωής των άλλων) και αυτό (παρότι ακούγεται ρομαντικό) πρέπει να μας ευαισθητοποιήσει αρκετά.

Θα συγχαρούμε εκείνους τους γονείς που μέσα σε μια ακόμα χρονιά οικονομικής (και όχι μόνο) κρίσης, προσέφεραν αυτό που μπορούσαν σε επίπεδο υλικής αλλά κυρίως συναισθηματικής βοήθειας. Και αυτό το «κράμα» συμμετοχής στην προσπάθεια των παιδιών δεν είναι εύκολο να διατηρήσει τις απαραίτητες δοσολογίες - ισορροπίες ώστε να μη θεωρηθεί δεδομένο ή μια αυστηρή υποχρέωση των γονιών.

Θα διαφωνήσουμε με την επιθετική ή την αγχωτική παρουσία μια και αυτή συνήθως δημιουργεί τύψεις στο παιδί σε περίπτωση όχι ικανοποιητικού τελικού αποτελέσματος. Και ασφαλώς ο στόχος δεν είναι να ενοχοποιήσουμε τους νέους αλλά να ενεργοποιήσουμε το δυναμικό τους, χωρίς παράλληλα τον εφησυχασμό τους.

Σχετικά με τα παιδιά, δηλαδή τους βασικούς πρωταγωνιστές, δεν μας ευχαριστεί το γεγονός ότι (αν και το μεγάλο μερίδιο ευθύνης ανήκει όχι στα ίδια) η καταβολή προσωπικής προσπάθειας διαχρονικά μειώνεται. Ασφαλώς υπάρχουν πολλά στοιχεία του περιβάλλοντος που προωθούν αυτή τη «νέα» λογική προωθώντας ταυτόχρονα «εύκολες» ή και καθόλου λύσεις.

Για επίλογο

Είμαστε εμείς (γονείς και καθηγητές) που πρέπει να «ξεκαθαρίσουμε» στους νέους το πραγματικό από το ουτοπικό, το δύσκολο από το ανέφικτο, την ελπίδα από την παράδοση, την καταβολή προσπάθειας από τον εφησυχασμό.

Είμαστε εμείς που πρέπει να κάνουμε (μέσα από την συμπεριφορά μας) την «υπέρβαση» της μη αποδοχής αδιέξοδων. Καθόλου εύκολο, αλλά σε εμάς ανήκει αυτός ο ρόλος.

Πανελλαδικές εξετάσεις. Μια από τις δοκιμασίες στη ζωή αλλά όχι και η ίδια η ζωή μας.

Έμειναν λίγες μόλις μέρες για να αρχίσουν οι πανελλαδικές εξετάσεις και η αγωνία παιδιών, γονιών και καθηγητών «κοκκινίζει»..

Προσπαθείς να γράψεις κάτι πέραν των χιλιοειπωμένων περί ψυχραιμίας, να μην έχετε άγχος – λες και θέλουν πολλοί να έχουν άγχος,  ότι όλα θα πάνε καλά και η σκέψη σου μεταφέρεται στο «μετά» των δικών σου πανελλαδικών εξετάσεων. Σε εκείνα που η ζωή σου «γνώρισε» αργότερα!

Ξεκινώντας από το «όλα θα πάνε καλά» είμαστε της άποψης ότι το «καλά» σε αυτές τις περιπτώσεις σχετίζεται με το πόσο έχει προσπαθήσει κάποιος. Αυτό το καλά ή όχι, είναι ένας χαρακτηρισμός που δίνεται συγκριτικά με την ένταση - το βαθμό της προετοιμασίας .

Οι περισσότεροι από τους μαθητές που ξεκινούν τις πανελλαδικές, και ανεξάρτητα από τις «επιταγές» της ατμόσφαιρας, γνωρίζουν το πόσο πολύ ή όχι θέλουν να ονομαστούν φοιτητές. Η ένταση του θέλω τους έχει μεταφραστεί σε αντίστοιχη προσπάθεια. Το αναμενόμενο, και πιο συχνά εμφανιζόμενο, είναι το να εισπράττεις το ανάλογο. Επομένως το «όλα θα πάνε καλά» είναι κάτι διαφορετικό από άτομο σε άτομο.

Ένα δεύτερο σημείο σχετίζεται με το «γεγονός» ότι σε αυτή τη δοκιμασία δεν βρίσκεσαι μόνος σου. Έχεις παρέα άλλες 100.000 άτομα. Πάντα  - σε παρόμοιες δυσκολίες -  υπάρχει μια τάση να προσωποποιούμε την κατάσταση ξεχνώντας ότι στη θέση μας βρίσκονται και πολλοί άλλοι. Η συνειδητοποίηση ότι δεν είσαι ο μοναδικός εξεταζόμενος μειώνει τις αρνητικές προσωπικές σκέψεις.

Στη συνέχεια θα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση να «κλείσεις» τα αυτιά σου σε ότι θα κυκλοφορήσει (ή ήδη κυκλοφορεί) αυτές τις μέρες σχετικά με τον αριθμό των θέσεων, την κατάργηση των ΤΕΙ, τα δύσκολα ή όχι θέματα και άλλα (ουκ ολίγα). Όλα τα προηγούμενα αφορούν την πλειοψηφία των εξεταζόμενων μαθητών οπότε η όποια συνέπεια θα αφορά το σύνολο και όχι μόνο εσένα. Αυτό μεταφράζεται ότι στην πραγματικότητα δεν θα διαφοροποιηθεί το αποτέλεσμα (μόνο) της δικής σου επίδοσης.

Λίγο πριν το πρώτο μάθημα βάλε κάτω τον εαυτό σου και θύμισέ του (με το ζόρι) ότι η υποεκτίμηση όπως και η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων είναι  διαφορετικές προσεγγίσεις για το ίδιο λάθος - μια και στις δύο περιπτώσεις αφαιρούν πραγματική δύναμη.

Μια τελευταία αλήθεια είναι ότι στα 18 χρόνια οι περισσότεροι δεν μπορεί να ξέρουν αν τα σημερινό θέλω τους θα παραμένουν 20 ή 30 χρόνια μετά. Αυτό σημαίνει ότι μια πιθανή απόκλιση από τον τωρινό στόχο ενδεχομένως οδηγήσει στην προσέγγιση μιας πιο αληθινής σε βάθος χρόνου επιθυμίας σου.

 

Και βέβαια αγαπητέ υποψήφιε φοιτητή η ζωή σου δεν σταματά στα 18 σου χρόνια. Μόλις ξεκινάει!

Οι τελευταίοι της γενιάς των Millennials «αντιμέτωποι» με τις Πανελλαδικές εξετάσεις 2018

Και να λοιπόν που οι Πανελλαδικές εξετάσεις του 2018 γίνονται όλο και πιο «ορατές». Πρωταγωνιστές βέβαια της συγκεκριμένης περιόδου οι μαθητές. Δίπλα όλοι οι υπόλοιποι εμείς - γονείς, καθηγητές, φίλοι, γείτονες, πάσης φύσεως σύμβουλοι αλλά και μια ατμόσφαιρα που απαιτεί χωρίς να αιτιολογεί (με την έμπρακτη παρουσία της) το γιατί..

Η έλλειψη πειστικών εξηγήσεων για τα δρώμενα χαρακτηρίζει την εποχή μας. Δίνονται τα «περίπου» γιατί έγινε ή πρέπει να γίνει  κάτι.  Τα «πραγματικά» γιατί – αν υπάρχουν – δεν προσφέρονται ή και «προστατεύονται» από το να γίνουν αντιληπτά από τους  πολλούς.

Γιατί λοιπόν σήμερα οι τελευταίοι (γεννηθέντες το 2000) της γενιάς των Millennials (Generation Y) αγωνίζονται να περάσουν την πύλη των ΑΕΙ ή των ΤΕΙ (που αύριο μπορεί να βαπτιστούν σε ΑΕΙ).

Ποιά ή ποιές είναι οι απαντήσεις που δίνονται σε αυτό το ερώτημα;

Ασφαλώς τα γιατί δεν βρίσκονται ερμηνεύοντας την «συμπεριφορά της ατμόσφαιρας» μια και αυτή «μάλλον» δεν μας προσφέρει και τα κατάλληλα ερείσματα για να προσεγγίσουμε την απάντηση. Αντίθετα η συμπεριφορά της συνάδει απόλυτα με τις κατηγόριες που εκτοξεύει προς τους Millennials, όπως αυτές της απάθειας, του εγώ, του ναρκισσισμού (Ο ναρκισσισμός της εξουσίας) της αδιαφορίας για τα κοινά, των  μεγάλων απαιτήσεων αλλά της μικρής προσφοράς.

Οι σκέψεις μας

Από τις πρώτες γραμμές του προλόγου της σκέψης μας διευκρινίζουμε ότι το πέρασμα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε από μόνο του εξασφαλίζει το καλύτερο αύριο της ζωής μας.

Τα οφέλη μιας τέτοιας επιτυχίας: θα ξεκινήσουν από το ότι θα «διδαχτείτε» ότι οι στόχοι κατακτώνται μέσα από συνειδητή προσπάθεια και ότι δεν χαρίζονται, θα εξαρτηθούν από τον «τρόπο» της παρουσίας σας στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και θα αξιοποιηθούν από το πως θα αποκωδικοποιήσετε αυτά που «έμαθε» η σκέψη σας στα χρόνια της φοιτητικής σας ζωής.

Αυτό που μπορείτε να πετύχετε μετά από ένα συνειδητοποιημένο πέρασμα από τους χώρους της ανώτατης εκπαίδευσης είναι να «επιτρέψετε» στη σκέψης σας να λειτουργεί αυτοβούλως. Αυτή η αποκοπή από την copy paste λογική είναι εκείνη που θα δώσει ώθηση σε μια ζωή πιο κοντά στα δικά σας θέλω.

Θα έχετε προσφέρει τη δύναμη στη σκέψη αφενός να αποκρούσει τις κατηγόριες προς την γενιά σας, αυτή των Millennials - μια και δεν υπήρξε εισβολή της γενιάς σας από άλλο πλανήτη αλλά ήταν γήινο δημιούργημα προηγούμενων γενεών, και αφετέρου να αντιληφθεί ότι η κλωνοποίηση της σκέψης (Το πρόσωπο πίσω από τις Βενετσιάνικες μάσκες) οδήγησε στην ομαδοποίησή της και στη συνέχεια τη λειτουργία της σύμφωνα με τα θέλω – επιδιώξεις της ατμόσφαιρας.

Το δρομολόγιο για τη δημιουργία του καλύτερου αύριο δεν θα τελειώσει εκεί.  Αξιοποιώντας τη νέα σας «γνώση» θα βρεθείτε πιο κοντά στην δυνατότητα ανακάλυψης των «πραγματικών γιατί». Επομένως και της λήψης της «δικής σας» απόφασης για το πως αλλά και το που θα συναντήσετε τα προσωπικά θέλω ζωής. Συγχρόνως ο νέος τρόπος σκέψης σας θα σας οδηγήσεις στο να προσφέρετε στην επόμενη γενιά μια «πνευματική» καλλιέργεια καλύτερη από αυτή που προσφέραμε εμείς σε εσάς.

Να έχετε την ανάλογη ανταμοιβή της προσπάθειά σας!

Προς κάποια παρέα λίγο πριν τη νέα πορεία ζωής της..

Ήταν Σεπτέμβριος του 2015 όταν γνωριστήκαμε με κάποια παιδιά σε ένα σχολικό περιβάλλον. Όπως πάντα συνέθεταν μια ομάδα διαφορετικών χαρακτήρων που κατάφερναν να είναι παρέα!

Από τα πρώτα μαθήματα κατάλαβα ότι είχαν μια ξεχωριστή ποιότητα και ασφαλώς δεν αναφέρομαι μόνο στις επιδόσεις τους στα μαθήματα. Το ξεχωριστό έβγαινε για τον καθένα εκεί όπου ήταν το δυνατό του σημείο.

Η ποιότητα - αυτή η σπάνια λέξη -  αφορά και χαρακτηρίζει τη συνολική συμπεριφορά ενός ατόμου και αν το εκπαιδευτικό σύστημα ήθελε κάτι πραγματικά περισσότερο από αυτό που επιδιώκει αυτή η παρέα θα έπαιρνε στο σύνολό της το μεγαλύτερο βαθμό!

Επειδή πάντα μου άρεσαν οι ωραίες «συντροφιές» ήθελα να είμαι μαζί τους μέχρι τη στιγμή εκείνη που θα αποχαιρετούσαν τα σχολικά θρανία για να ακολουθήσουν τα επόμενα μονοπάτια της ζωή τους.

Με τη φυσική παρουσία μου αυτό δεν θα γίνει. Αλλά πολλές φορές τα έντονα θέλω που βρίσκονται μέσα στη σκέψη, ακόμα και από απόσταση, είναι ικανά να εκφραστούν, να ακουστούν, και να περάσουν στην άλλη πλευρά ιδιαίτερα όταν αφορούν τις ευχές μου για το καλύτερο αύριο σε κάθε μέλος της παρέας που αναφέρομαι.

Οι αρχές του Ιουνίου να είναι ταυτόχρονα και η αρχή της νέας περιόδου της ζωής σας όπως την έχετε φανταστεί!

Μανώλης Αναστόπουλος

47 ημέρες πριν τις Πανελλαδικές εξετάσεις ~ Σκέψεις.

Θέλεις λοιπόν - λίγo πριν τις εξετάσεις - να εμψυχώσεις και να ενθαρρύνεις χωρίς να ωραιοποιήσεις ή υποτιμήσεις τη δοκιμασία των Πανελλαδικών. Θέλεις να βρεις επιχειρηματολογία  για να αποφορτίσεις  τους μαθητές χωρίς να της προσδώσουν «λογική» χαλάρωσης.

Προσπαθείς να «κατασκευάσεις» μηνύματα με περιεχόμενο την κοινή συνισταμένη των παραπάνω δίχως το άκουσμά  τους να είναι ήδη γνωστό ή χιλιοειπωμένο. Η επανάληψη (σε αυτή την περίπτωση) δεν βοηθάει. Πολύ περισσότερο όταν το «στυλ» της παραπέμπει συνειρμικά σε πρόσωπα πολύ αγαπημένα και κοντινά, αλλά συγχρόνως  (λόγω εποχής..) μακρινά.

Θα χαρακτήριζα κάποιες προτροπές, όπως: κουράγιο - λίγο έμεινε, φόρτσαρε, αξίζει η πρόσθετη κούραση τώρα στην τελική ευθεία, ξέχνα το «έξω» και το «Facebook» για αυτές τις μέρες, κάνε σωστές επαναλήψεις, κ.α. μάλλον αυτονόητες, αν και η λέξη έχει χάσει την έννοιά της..

Ίσως είναι πιο χρήσιμο να αναφερθώ στο λίγο πιο μετά του πολύ κοντινού Ιουνίου.

Το να γράψετε καλά στις πανελλαδικές θα ανοίξει παιδιά την πόρτα κάποιου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος. Αναμφίβολα, αυτό και μόνο το γεγονός, είναι μια επιτυχία που έρχεται σαν επιβράβευση της προσπάθειάς σας .

Όμως η ζωή σας, η οικογένειά σας (τωρινή και μελλοντική) δεν ξεκινάει, εξαρτάται ή τελειώνει με το «γεγονός» της εισαγωγής σας σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Δεν είναι αυτοσκοπός το να περάσετε. Από μόνο του, σαν δεδομένο, δεν «λύνει» τα προβλήματα, δεν «εξασφαλίζει» επιτυχίες στο μετά σας.

Eίναι πολύ δύσκολο να μπορέσει ένας νέος 17-18 χρονών να αντιληφθεί ότι η χρησιμότητα βρίσκεται  στο «πως» θα χρησιμοποιήσω στη μετέπειτα ζωή μου αυτό που θα «πάρω» από το πανεπιστήμιο, όχι στο ότι θα περάσω απλά την πύλη του.

Και αυτή τη χρησιμότητα μπορώ να την «αντλήσω» και στην συνέχεια «εξαργυρώσω» όχι τόσο λόγω του συγκεκριμένου ονόματος του πανεπιστημιακού ιδρύματος που θα βρεθώ, όσο από την δική μου «θέληση» προς την προσπάθεια της εξαργύρωσης.

Γενικά μιλώντας, τίποτα δεν μας «χαρίζεται» εμείς θα το «αποκτήσουμε» μέσα από σωστές επιλογές του τρόπου μετάφρασης της επιτυχίας που εύχομαι σε όλους σας!

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το