Άρθρα

Τα 13 ταξίδια

Απόσπασμα από το υπό έκδοση μυθιστόρηαμα "Τα 13 Ταξίδια".

13ο, το τελευταίο ταξίδεμα

 

Ποτέ δεν το θεώρησε σαν ένα «τυχαίο» αντάμωμα. Άλλωστε, δεν δεχόταν ότι η τύχη ήταν εκείνη που είχε καθορίσει τα ταξιδέματά της μέχρι τότε ζωής  του. Αντίθετα, αυτά ήταν  εκδήλωση των θέλω του.

Και αυτό το τελευταίο ταξίδι, ήταν σχεδιασμένο στην επιθυμία της σκέψης του, από πολύ παλιά. Από τότε που ζούσε την εφηβεία του. Από τα 15 χρόνια του.

Ήταν πολύ συγκεκριμένο αυτό που έψαχνε. Ήταν το ιδανικό για την ενεργοποίηση όλων των κρυμμένων ή φανερών του μέσα του. Δεν ήταν συγκρίσιμο, μια και η λέξη που το χαρακτήριζε ήταν «μοναδικό».  Και είχαμε πει και πριν, ότι του πήρε μόλις 17 λεπτά για να συνειδητοποιήσει ότι αυτό το ταξίδι θα ήταν, επειδή αυτός το ήθελε, και το τελευταίο του.

 

Μια νέα ζωή

Περιπλανήθηκε σε πρωτόγνωρα μέρη. Ακολούθησε «θαλασσινά» μονοπάτια άγνωστα στο πριν. Γνώρισε ομορφιές ζωής που δεν τις ήξερε. Εμπνεύστηκε για πολλά, και μάλλον για τα πάντα. Ήταν ΤΟ ταξίδι ΤΟΥ. Εκείνο που η λέξη «φτάνει» δεν υπήρχε. Μόνο το περισσότερο, και μετά από αυτό, αυτή η τελευταία λέξη να εμφανίζεται και πάλι στα θέλω του.

Μέσα σε αυτή την παραζάλη της απόλαυσης, στην πραγμάτωση του ονείρου, δεν υπήρχε χώρος για λογική.  Τα συναισθήματα την είχαν κερδίσει εξολοκλήρου. Ουσιαστικά την είχαν διαγράψει.

 

Ο χρόνος

Όμως μια άλλη λέξη, αυτή που ακούει στο όνομα «χρόνος» ήταν εκεί. Στην αρχή καλυμμένη, λες και απουσίαζε, αλλά αργότερα, στην ώρα των σημαντικών - των πράγματι πολύ δύσκολων αποφάσεων, παρούσα, σκληρή, αμείλικτη.

Ήταν η στιγμή, που ένα, όχι νέο πια σκαρί, έπρεπε να αποδεχτεί την πολύ δύσκολη αλήθεια. Την πραγματικότητα.

Και αυτή ήταν η δυσκολότερη προσπάθεια συνειδητοποίησης της ζωής του. Κάτι μη ελεγχόμενο, κάτι πολύ πάνω από τις δυνάμεις του. Ακουγόταν σαν «δεν πρέπει πια να θέλεις». Ναι, αλλά υπάρχει «πρέπει» στο όνειρο;

Κλείστηκε. Ο μόνος που επικοινωνούσε ήταν ο εαυτός του. Και αυτές, οι τόσο αποκλειστικές συζήτήσεις, δεν είναι πάντα ακίνδυνες.

Σκέφτηκε πολλά, αντιφατικά αλλά και ιδιαίτερα ακραία για την μέχρι τότε λογική του. Την τελική , αναγκαστική απόφαση για το πως «σπάει ένα όνειρο», θα την έπαιρνε στο λίγο μετά...

Αντάμωμα

Τον ρώτησαν αν είχε γνωρίσει την αγάπη.

 

Έντυσε με περίσσια υπεροψία το χαμόγελό του

και απάντησε.

Ε ναι, πολλές φορές!

 

Τόσα πολλά ανταμώματα;

«Έμοιαζε  να θεωρεί τον εαυτό  του ταξιδεμένο. Κάτι σαν τυχερό.»

 Μίλησέ μας για τα διαφορετικά της πρόσωπα.

 

Στο κάθε όνομα, στο κάθε πρόσωπο και κάτι καινούριο.

Ένα νέο συναίσθημα, μια νέα ανακάλυψη, μια νέα αγάπη!

 

Πως να του πεις ότι την αγάπη την συναντάς μόνο μέσα σε τρία ή έξι γράμματα.

Ότι είναι εκεί που μαζεύονται όλα τα καινούρια, όλα τα όνειρα,

όλα τα πρόσωπα, όλα τα ταξιδέματα!

 

Εκεί που δεν προλαβαίνουν να μιλήσουν τα θέλω σου.

Εκεί που το «φτάνει» δεν υπάρχει.

Εκεί που η μοναδικότητα καταργεί τη σύγκριση.

 

«Κάποια στιγμή θα έφευγε έχοντας γνωρίσει τόσα λίγα στα πολλά του…»

 

ΜΑΝ

 

Όταν η ταχύτητα «θόλωσε» το ταξίδι..

Ταχύτητα! Μια έννοια που «ανέβηκε» απότομα στην ιεραρχία των επιλογών μας και αποτέλεσε βασική στόχευση σε πολλές εκδηλώσεις της συμπεριφοράς μας.

Και βέβαια που είναι το «άσχημο» όταν η (μεγαλύτερη) ταχύτητα ουσιαστικά  μείωσε – συνηθίζουμε να λέμε - τις αποστάσεις στα ταξίδια μας - όποιο μέσο και αν χρησιμοποιούμε. Με μια πρώτη σκέψη - μάλλον πουθενά δεν βρίσκεται το μείον..

Η δεύτερη σκέψη που έρχεται σαν αντίλογος της πρώτης θα μας «διευκρινίσει» ότι:

«Οι αποστάσεις δεν μειώνονται με την αύξηση της ταχύτητας. Ο χρόνος που απαιτείται μειώνεται».

Και έχοντας το μυαλό μας «ξεκαθαρίσει» τη διαφορά αρχίζει τη μετάφραση του τι ακριβώς σημαίνει «τώρα θέλω λιγότερο χρόνο για..»

Χωρία αμφιβολία όταν η μια  δραστηριότητα ή ενέργεια σου αποσπά λιγότερο χρόνο σε σχέση με πριν αυτό σου επιτρέπεται να «δράσεις» σε περισσότερα πεδία. Να κάνεις «και άλλα» μέσα στη μέρα σου, στο μήνα, στη ζωή σου γενικά!

Έχεις κερδίσει ποσότητα! Βέβαια στη οικονομική επιστήμη υπάρχει η έννοια του κόστους ευκαιρίας των αγαθών η οποία μας θυμίζει ότι όταν κερδίζουμε κάτι χάνουμε κάτι άλλο.

Αναζητώντας λοιπόν την άλλη όψη του νομίσματος αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι μπήκαμε σε μια διαδικασία του να δημιουργούμε ασταμάτητα νέα θέλω των οποίων η εμφάνιση ήταν αποτέλεσμα της μείωσης του χρόνου που πλέον χρειαζόταν για την ικανοποίηση των παλιών.

Αυτά τα αυξημένα (Οι επιθυμίες που έγιναν ανάγκες) νέα θέλω εμφανίζονται τις περισσότερες φορές ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να αναφερόμαστε περισσότερο σε ανελέητο κυνηγητό για την ικανοποίησή τους παρά σε προσπάθεια σταδιακής κάλυψής τους.

Είπαμε  η ταχύτητα μας κάνει τώρα να τρέχουμε αντί να περπατάμε!

Μόνο που το τρέξιμο σου «θολώνει» την ορατότητα της όποιας διαδρομής, σου μειώνει το χρόνο της απόλαυσης, σε κάνει να καταλαβαίνεις λιγότερα από αυτά που βλέπεις, ενώ συγχρόνως σου «απλοποιεί» την έννοια της ομορφιάς και τη διαδικασία απόλαυσής της!

Κάπου σε αυτή τη διαδικασία απόκτησης ταχύτητας στη ζωή μας μοιάζει να θυσιάσαμε την ομορφιά της διάρκειας του ταξιδιού προς όφελος των πολλών ταξιδιών. Και βέβαια η σκέψη μας δεν περιορίζεται μόνο στην κυριολεκτική έννοια της λέξης ταξίδι.

Το αν η επιλογή του να «τρέχουμε» μας δικαίωσε είναι ζήτημα προσωπικής μετάφρασης ...

Το 2018 προ των πυλών. Ας είμαστε εμείς που θα «φτιάξουμε» την όμορφη νέα χρονιά!

Έτσι όπως πλησιάζει το τελείωμα άλλης μιας χρονιάς σκέψεις για αλλαγές εμφανίζονται στο προσκήνιο των «θέλω» μας. Πάντα η προοπτική της άφηξης του καινούριου χρόνου προσφέρει μια αφετηρία για κάτι διαφορετικό - για κάτι νέο.

Αυτό το νέο για κάποιους μπορεί να είναι η διαφυγή από κάτι που κούρασε, για άλλους το εισιτήριο του επόμενου ταξιδιού, και για τους νεότερους απλά το ξεκίνημα.

Μια δύσκολη 10ετια

Κοιτώντας πίσω στα χρόνια που πέρασαν από το 2008 μέχρι σήμερα βλέπουμε μια «κακή» - σε πολλά μέτωπα - 10ετια. Ψάχνοντας το λόγο το εύκολο θα ήταν να «δείξουμε» την οικονομική κρίση σαν τη βασική υπεύθυνο που «βοήθησε» στην εμφάνιση παράπλευρων κρίσεων σε άλλους τομείς της ζωής μας - Ενός κακού μύρια έπονται, Σοφοκλής (496 – 406 π.Χ.)

Ανεξάρτητα πάντως από το αν η κρίση εμφανίστηκε στην οικονομία ή στη σκέψη - συμπεριφορά μας, το αποτέλεσμα ήταν να βιώσουμε δύσκολες καταστάσεις.

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι μέσα από την αντιμετώπιση των δυσκολιών βγαίνεις σχεδόν πάντα πιο σοφός. Και πράγματι στα «αληθινά» δύσκολα το ζητούμενο είναι να επιβιώσεις – το να ζήσεις είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και θα το αναζητήσεις στο μετά – και μέσα από αυτή την «αναγκαστική» προσπάθεια επιβίωσης ανακαλύπτεις διεξόδους άγνωστες ή υποτιμημένες στο χθες σου. Αυτές είναι οι «μυστικές» πόρτες που σε βγάζουν από τα προβλήματα. Είναι οι νέες αλήθειες που δεν ήξερες στο πριν. Τις έμαθες στο τώρα!

Προσπαθώντας να αναλύσει η σκέψη μας τη σοφία που (χωρίς τη θέλησή μας) αποκτήσαμε  θα αναφέρουμε 3 στοιχεία που κατά τη γνώμη μας δεν πρέπει να «ξεχάσουμε» στην νέα πορεία μας που ξεκινάει με τον ερχομό του 2018.

Προσεδάφιση

Η 10ετία του ’90 μας εμφύτευσε την ψευδαίσθηση της ύπαρξης δεδομένων στη ζωή μας. Είναι πράγματι αλήθεια ότι οι περισσότεροι από εμάς «δώσαμε όρκο» στο μοντέλο του τότε ευ ζην ότι δεν θα το εγκαταλείψουμε  ποτέ! Τέτοιος έρωτας!

Η προσεδάφιση και συγχρόνως η απομυθοποίηση της δυνατότητας ύπαρξης «δεδομένων» ήρθε 15 χρόνια αργότερα με τρόπο βίαιο και ανατρεπτικό.

Ίσως αυτά τα έντονα χαρακτηριστικά να είναι εκείνα που δεν θα επιτρέψουν στο αύριο της πορείας μας να ξανά – αμφισβητήσουμε ότι ένα από τα χαρακτηριστικά της ζωής είναι η εναλλαγή καλών και άσχημων ημερών.

Και αυτό δεν θα επιτρέψουμε στην επιλεκτική μνήμη μας να το ξεχάσει..

Ανοικοδόμηση

Είμαστε της άποψης ότι αποχαιρετώντας το 2017 αφήνουμε πίσω και τα χειρότερα στη σφαίρα της οικονομίας. Βεβαίως δεν εννοούμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά ότι η πτώση (κατρακύλα) μοιάζει να βρήκε τον πυθμένα της. Αυτό μεταφράζεται στην προσδοκία του καλύτερου αύριο.

Σε αυτή τη πορεία ανοικοδόμησης του καλύτερου αύριο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στον εαυτό μας αφενός το πως ερμηνεύουμε το «καλύτερο» και αφετέρου ότι θέλουμε για συνοδοιπόρους άτομα απαγκιστρωμένα από τη λογική «της βιτρίνας, του τάχα, του δήθεν, και του αχ το τι περάσαμε». Είναι εντελώς διαφορετικό το να συνειδητοποιείς τα λάθη σου από το να τα κουβαλάς στην πλάτη βγάζοντάς τα προς τα έξω «παρέα» με τις λέξεις ψέμα ή μιζέρια.

Η ανοικοδόμηση δεν απαιτεί την αυτοτιμωρία αλλά την αυτογνωσία.

Και εκείνος που θα διατηρήσει τη γκρίνια, το ανάθεμα και τη γενικότερη μιζέρια αφενός δεν έχει θέση δίπλα μας και αφετέρου ας κάνει τον κόπο να παρατηρήσει άτομα (εκεί κοντά του) που πέρασαν πολύ χειρότερα από ότι ο ίδιος και ενώ δικαιούνται (συγκριτικά πάντα αναφερόμαστε) την καταγραφή της θλίψης στα μάτια τους φροντίζουν με το χαμόγελο να μη της αφήνουν περιθώρια να αμφισβητήσει ποιος είναι ο πιο δυνατός.

Το νέο «ευ ζην»

Ασφαλώς ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο σκέψης που τον οδηγεί σε συγκεκριμένες επιλογές στη προσπάθεια να «ζει όμορφα»! Σαν συνέπεια το «όμορφα» έχει πολλές ερμηνείες μια και δεν είναι κοινά για όλους τα προαπαιτούμενα για τον εν λόγω χαρακτηρισμό.

Εμείς ανήκουμε σε εκείνους που «έμαθαν» ότι η ποσότητα δεν εξασφαλίζει την ποιότητα . Μια κοντινή εκδρομή μπορεί να μας «γεμίσει» πολύ περισσότερο από τις πολλές μακρινές. Καταλάβαμε (πάντα με κόστος) ότι αυτό που ψάχνουμε είναι στιγμές ζωής που αν τις προσθέσουμε θα μας δώσουν αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν «όμορφη ζωή».

Και βέβαια αυτές οι στιγμές δεν θα προέλθουν με τις λογικές του παρελθόντος, δηλαδή με την επανάληψη του «ποσοτικού» μοντέλου ζωής. Δεν είναι η ποσότητα των επιλογών που  αναδεικνύει τις στιγμές ζωής  αλλά η μοναδικότητα των επιλογών μας





Επίλογος

Ατενίζοντας πλέον (από πολύ κοντά) τη νέα χρονιά ας ξεκινήσουμε το ταξίδεμά της έχοντας ξεκάθαρο στη σκέψη μας ότι για να απολαύσουμε το νέο ταξίδι δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα λάθη του προηγούμενου.

Και μέσα στα λάθη μπορεί να ήταν οι πολλοί προορισμοί, τα πολλά δρομολόγια που ακολουθήσαμε, οι πολλοί συνεπιβάτες που είχαμε, η υιοθέτηση κριτηρίων τρίτων για το δικό μας ευ ζην, αλλά και η μεγάλη έλλειψη ειλικρίνειας προς τους άλλους και προς τον εαυτό μας.

Ας «φτιάξουμε» λοιπόν  μια όμορφη χρονιά με υγεία και με πολλές δικές μας στιγμές!





Πάμε οδηγώντας 2.500 χιλ. ένα Χριστουγεννιάτικο ταξίδι στην Ιταλία - Αυστρία;

Έτσι όπως ο Σεπτέμβριος ετοιμάζεται να μας δώσει «νέο» ραντεβού για του χρόνου όλο και πιο έντονο γίνεται το «άρωμα» των Χριστουγέννων. Πλησιάζει λοιπόν μια γιορτινή περίοδος και ίσως θα πρέπει να «επιβάλλουμε» στη σκέψη μας να σταματήσει την περιπλάνησή της στα προβλήματα. Ας της «δώσουμε χώρο» για ένα ταξίδεμα.

Τα ταξίδια, ακόμα και αν είναι νοερά, έχουν την «μαγική» ικανότητα να οριοθετούν - με τρόπο αδιαπραγμάτευτο - την περιπλάνηση της σκέψης εντός των «αυστηρών» συνόρων του τόπου που θα βρεθείς. Περιθώρια «διαφυγής» δεν υπάρχουν!

Η Αυστρία είναι η χώρα που επιλέξαμε να «εγκλωβίσει» τη σκέψη μας τα φετινά Χριστούγεννα.

 

Ξεκινάμε

Συνήθως νωρίς το απόγευμα φεύγει το πλοίο από την Πάτρα με προορισμό την Αγκόνα (Ancona). Ταξίδι γύρω στις 21 ώρες. Οι σκέψεις είναι τόσο ευχάριστες που μηδενίζουν τον χρόνο με αποτέλεσμα να βρεθείς στην Ιταλία πολύ πιο γρήγορα από την πραγματική διάρκεια του ταξιδιού...

Αγκόνα (Ancona)

Αγκόνα (Ancona). Photo by Manolis Anastopoulos

Φεύγοντας από Ανκόνα προσέχεις λίγο τις πινακίδες (αν δεν είσαι fun του GPS) να μη βρεθείς στο δρόμο για Ρώμη (Roma). Αυτή είναι Νότιο Δυτικά. Εσύ πηγαίνεις Βόρεια προς Μπολόνια (Bologna).

Αν δεν είσαι από τους βιαστικούς κάπου έξω από τη Μπολόνια (δεν περνάς μέσα από την πόλη) κάνεις την πρώτη σου στάση για καφέ και τσιγαράκι (αν δεν το έχεις κόψει ακόμα..) .

Ιταλική αύρα και συνεχίζουμε. Μόντενα (Modena), Βερόνα (Verona), Τρέντο (Trento). Πιάσαμε ήδη κομμάτι των Άλπεων! Next stop please.

Κάπου μεταξύ Τρέντο και Μπόλζανο (Bolzano) βρίσκεις ένα ωραίο Super Market. Βγαίνοντας έξω δεν θα ξεχάσεις να βάλεις το μπουφανάκι σου - θα ψοφήσεις του κρύου. Είναι βράδυ και δεν βλέπεις που βρίσκεσαι..

Μπόλζανο (Bolzano)

Κάπου κοντά στο Μπόλζανο (Bolzano). Photo by Manolis Anastopoulos

Χτυπάς ότι βρεις μπροστά σου γιατί έχεις πεινάσει. Μην παραλήψεις τις σοκολάτες – είναι ένας από τους τρόπους αντιμετώπισης του κρύου! Βάζεις και βενζίνη senza piombo αν δεν έχεις diesel και συνεχίζεις. Σε λίγο θα έχεις κάνει 600 περίπου χιλιόμετρα από την Ανκόνα. Φτάνεις λοιπόν στο Μπρένερο (Brennero).

Λες προσωρινά "γεια σου μοναδική Ιταλία - θα σε δω μέρα στην επιστροφή". Οπότε Καλησπέρα σας Αυστρία!

Η επιλογή μας (μέσα στις πολλές) για διαμονή το Neustift.

Neustift

Neustift. Photo by Manolis Anastopoulos

Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο πρώτος είναι ένα παραμυθένιο χωριό! Ο δεύτερος είναι ότι βρίσκεται δίπλα στο Ίνσμπρουκ . Και ο τρίτος ότι είναι κοντά στο παντού..το τελευταίο σημαίνει "κάθε μέρα πάμε αλλού"..

Ίνσμπρουκ (Innsbruck) 

Ξημερώνοντας η νέα μέρα και αφού πάθεις το πρώτο σοκ "να βλέπεις αυτά τα μέρη με το φως της ημέρας" ξεκινάς για Ίνσμπρουκ. Να οι πρώτοι προβληματισμοί όμως. Πως θα πάμε; Με το αυτοκίνητο ή με αυτό το "χάλια" τρένο (από το Fulpmes - είναι δίπλα).

Fulpmes

Διαδρομή με τρένο Fulpmes - Innsbruck. Photo by Manolis Anastopoulos

Η απόσταση είναι ούτως ή άλλως πολύ κοντινή. Εξάλλου, όποια και αν είναι η απόφαση δεν θα το μετανιώσεις.

Βόλτες στο Ίνσμπρουκ

Innsbruck

Innsbruck. Photo by Manolis Anastopoulos

Τώρα αν βρεθείς το βράδυ της αλλαγής του χρόνου ..τι κρίμα.. θα "αναγκαστείς" να απολαύσεις live το show μουσικής και πυροτεχνημάτων!

Innsbruck

Innsbruck - New years eve. Photo by Manolis Anastopoulos

Το μόνο που (λίγο) θα προσέχεις είναι κάποιους που το παρακάνουν με το ποτό.

Α και  μη σε πιάσει το Ελληνικό σου και πας να περάσεις το κέντρο της πόλης με κριμένο κάνα "θερμαντικό". Κάνουν συνήθως έλεγχο. Θα σε πιάσουν!

 Ζέεφελντ (Seefeld)

Πριν χρόνια που με ενδιέφερε το ποδόσφαιρο ήξερα ότι ο Ολυμπιακός (παρότι δεν είναι η ομάδα μου) προετοιμαζόταν στο Ζέεφελντ. Για να πάμε κατά εκεί..

Seefeld

Ζέεφελντ (Seefeld). Photo by Manolis Anastopoulos

Τα περισσότερα βράδια της περιόδου που συζητάμε το μαύρο της νύχτας είναι σκούρο λευκό.. Χιόνια παντού!!

Seefeld

Ζέεφελντ (Seefeld). Photo by Manolis Anastopoulos

Βέβαια μια βουτιά στην πισίνα του 3ου ορόφου δεν θα μας χαλάσει καθόλου!

Seefeld

Ζέεφελντ (Seefeld). Photo by Manolis Anastopoulos

Στην επιστροφή, σαν καλοί οδηγοί που είμαστε, προσέχουμε τις απότομες κατηφορικές στροφές γιατί έχουμε πιει και τα κρασάκια μας.

Ζελ αμ Σε (Zell am See) - Κιτζμπούχελ (Kitzbuhel)

Λοιπόν σήμερα θα ξυπνήσεις νωρίς – όχι και από τις 6! Θα κάνεις αρκετά χιλιόμετρα αλλά θα σε αποζημιώσουν με το παραπάνω. Ζελ αμ Σε και στην επιστροφή Κιτζμπούχελ .

Καταπίνοντας τα χιλιόμετρα για το Ζελ αμ Σε τα μάτια σου «κουράζονται» από την παρακάτω θέα..κράτα όμως γερά..θα κουραστούν περισσότερο..

Zell am See

Λίγο πριν την είσοδο στο Ζελ αμ Σe (Zell am See) . Photo by Manolis Anastopoulos

Φθάνοντας δε και κατηφορίζοντας προς τη λίμνη έρχεται η πλήρης απογοήτευση…στο είχα πει..

Zell am See

Ζελ αμ Σe (Zell am See) . Photo by Manolis Anastopoulos

Ευτυχώς όμως στη λίμνη τα πράγματα κάπως σα να φτιάχνουν..γιατί έχεις και παρέα..

Zell am See

Ζελ αμ Σe (Zell am See). Photo by Manolis Anastopoulos

Όμως  κοιτώντας λίγο αριστερά..να τη πάλι η μελαγχολία..αυτή τη φορά έρχεται από την "πανσιόν".

Zell am See

Ζελ αμ Σe (Zell am See) . Photo by Manolis Anastopoulos

Μεσημεράκι πια, και αφού τσιμπήσεις κάτι αλλά και πιεις ένα καφεδάκι για να "συνέλθεις" (πίνεις και ένα δεύτερο γιατί με ένα δεν συνέρχεσαι..) ξεκινάς για Κιτζμπούχελ!

Για parking - για να βρεις σίγουρα - πήγαινε στο μεγάλο που βρίσκεται στο πάνω μέρος της πόλης. Στη συνέχεια..παίρνεις τα ποδαράκιά σου και κατηφορίζεις..η διαδρομή - όπως βλέπεις - δεν θα σε απογοητεύσει...

Κιτζμπούχελ (Kitzbuhel)

Κιτζμπούχελ (Kitzbuhel). Photo by Manolis Anastopoulos

Θα το λέγαμε "μαγικό" μέρος μια και δεν βρίσκουμε άλλη λέξη για να περιγράψουμε το τι βλέπουμε..

Κιτζμπούχελ (Kitzbuhel)

Κιτζμπούχελ (Kitzbuhel). Photo by Manolis Anastopoulos

Μόναχο (München)

Το Μόναχο είναι μόλις 165 χιλιόμετρα από το Ινσπρουκ. Αξίζει τη βόλτα μας, Για κάποιους  ίσως περισσότερο για να πουν ότι πήγαν. Για άλλους έχει πράγματι αρκετά ωραία να δεις. Σίγουρα πάντως θα δοκιμάσεις τις άπειρες μπύρες που θα βρεις!

Μόναχο (München)

Μόναχο (München).Photo by Manolis Anastopoulos

Φυσικά όσες μέρες και αν έχεις δεν θα «κουραστείς» υπάρχουν ακόμα το Μαινχόφεν (Mayrfofen), το Σάλτζμπουργκ (Salzburg),   φυσικά το Χάλστατ (Hallstatt) αλλά και ένα σωρό άλλα.

Τη Βιέννη (Wien)  άφησέ τη - είναι αρκετά μακριά  - και ίσως είναι καλύτερα να πάτε για ένα 4ημερο αεροπορικώς.

 

Αλλά έχουμε και  τα επόμενα Χριστούγεννα!

Επιστρέφοντας βλέπεις την Ιταλία με το φως της μέρας και καταλαβαίνεις το τι δεν είδες (νύχτα ήταν) ανεβαίνοντας. Αν και σε αυτή τη χώρα η ομορφιά, η φινέτσα και ο έρωτας είναι ορατά και στο βαθύ σκοτάδι..

Έχουμε φροντίσει να αφήσουμε λίγο χρόνο για το Σαν Μαρίνο (San Marino) μόλις 100 και κάτι χιλιομετράκια πριν την Ανκόνα.

Εξερευνώντας τα σοκάκια στο κάστρο θα κάνεις μια στάση σε μια τσαγερί της οποίας την ποικιλία τσαγιού μάλλον δεν την έχεις ξαναδεί.

Σαν Μαρίνο (San Marino

Σαν Μαρίνο (San Marino).Photo by Manolis Anastopoulos

Κάναμε σίγουρα πάνω από 2.500 χιλιόμετρα, Είδαμε μέρη που μας μετέφεραν σε παραμυθένιους κόσμους. Ξεχαστήκαμε, ανανεωθήκαμε, γεμίσαμε, αλλάξαμε. Έχουμε να θυμόμαστε αλλά και να περιμένουμε τον επόμενο πηγαιμό στην Ιθάκη!

Αυτή τη χρονιά μπορεί να μην  προλάβουμε να προγραμματίσουμε αυτή τη «βόλτα». Όμως αν αποφασίσουμε να βάζουμε 1,5 ευρώ στη άκρη κάθε μέρα μέχρι τον επόμενο Δεκέμβριο θα έχουμε «στο χέρι» τα εισιτήρια (πήγαινε – έλα) 2 ατόμων και του αυτοκινήτου μας.

Σαν να αξίζει..δεν συμφωνείτε;

 

Ταξίδι πηγαιμού ή επιστροφής; Άνδρος τέλη ‘70s

Η μηχανή του χρόνου γυρίζει στα (μακρινά) χρόνια των ‘70s.  Τελειώνοντας η 10ετία το flash back σε ανακαλύπτει στην Τήνο εκεί που προς τα τέλη Αυγούστου να προσπαθείς να καταλάβεις τι σημαίνει καλοκαιρινές διακοπές χωρίς τους γονείς! Έχεις δώσει εισαγωγικές εξετάσεις και περιμένοντας τα αποτελέσματα δραπετεύεις για πρώτη φορά μόνος σου!

 Η «στάση» στην Άνδρο

Το πλοίο στην επιστροφή - έχοντας τελικό προορισμό τη Ραφήνα -  πιάνει και στο Γαύριο της Άνδρου. Εσύ βρίσκεσαι στο κατάστρωμα, στην πρύμνη, και τα μάτια σου χαζεύουν τον κόσμο που επιβιβάζεται.

Μετά από σύντομο και μάλλον συνειδητά επιλεκτικό σκανάρισμα του πλήθους το βλέμμα σου σταματά απότομα στη θέα μιας κοπελιάς που περιμένει να επιβιβαστεί. Δεν ξέρω αν τη διάλεξαν σαν εκπρόσωπο του προτύπου ομορφιάς εκείνης της εποχής. Πάντως αν το έκαναν σίγουρα ήταν η ιδανική επιλογή.

ολόξανθα μαλλιά

Ήταν η εκπρόσωπος του προτύπου ομορφιάς εκείνης της εποχής

Τα ολόξανθα με φυσικό χρώμα μαλλιά της στολίζουν τα γαλανά μάτια της ενώ το ηλιοκαμένο δέρμα της δυναμώνει κι άλλο την ήδη απίστευτη εικόνα της. Φοράει ένα απλό λευκό t-shirt παρέα με μια μπλε  jean μίνι φούστα και βέβαια πέδιλα scholl.

Με αυτό τον εξοπλισμό το μόνο που μπορούσε να συμβεί είναι να αιχμαλωτίσει τα μάτια σου και να επιβάλλει (χωρίς συζήτηση) στη σκέψη σου την ανάγκη να τη γνωρίσεις!

Το πλοίο σύντομα χαιρέτησε το Γαύριο έχοντας πλέον στους επιβάτες του και την προσωποποίηση της ομορφιάς!

Είσαι 18 χρονών και σε λίγες μέρες επίσημα φοιτητής! Αυτός ο συνδυασμός σε έχει κάνει ξαφνικά άνετο, όμορφο, και έμπειρο. Πότε πρόλαβε να γίνει το τελευταίο;

Εισπράττοντας λοιπόν τα προηγούμενα από το αντίκρισμα του εαυτού σου σε έναν από τους (με αρκετή υγρασία) καθρέπτες του πλοίου ξεχύνεσαι να ανακαλύψεις τον - επί του πλοίου - τόπο προσωρινής κατοικίας της ξανθιάς θεάς.

Ψάχνοντας έχεις μετρήσει σχεδόν όλο το πλοίο εκτός από το τελευταίο και συγχρόνως πιο ψηλό κατάστρωμα (deck). Λάθος σου βέβαια γιατί οι θεές συνήθως κατοικούν ψηλά! Αποφασίζεις λοιπόν να πας τρέχοντας.

κατάστρωμα

Πηγαίνοντας στο πιο ψηλό κατάστρωμα (deck) του πλοίου

Επιτέλους! Υπάρχει ένα μεγάλο παγκάκι που φιλοξενεί στο δεξί άκρο του την μοναδική κοπελιά! Άνετος και ωραίος (το είπαμε πριν) κάθεσαι στην άλλη άκρη να ξελαχανιάσεις αλλά και να οργανώσεις τη σκέψη σου για  τον τρόπο που θα πλησιάσεις το κορίτσι εκείνου του  καλοκαιριού. Α, μην το ξεχάσω, είπαμε (επίσης πριν) ότι είσαι και έμπειρος. Ε αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα!

Έτοιμος λοιπόν «φύγαμε»

Αυτό όμως που έφυγε και μάλιστα άμεσα ήταν η δυνατότητα να ανοίξεις το στόμα σου. Το μυαλό σου δεν υπακούει στην έντονη επιθυμία για να σχηματίσει ένα μήνυμα πλησιάσματος της πανέμορφης κοπέλας. Το μόνο που συμβαίνει είναι να ξεροκαταπίνεις και κατεβάζοντας συνεχώς άφθονη ποσότητα νερού να προσπαθείς να βγάλεις έστω ένα γεια σου.

Έχει περάσει τουλάχιστον μισή ώρα και η άνεση, η ομορφιά και η εμπειρία σου έχουν εξαφανιστεί παραχωρώντας τη θέση τους σε ένα  έντονο φόβο. Είναι εκείνη η μορφή του  φόβου που δεν εμφανίζεται από απόσταση αλλά όταν είσαι πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον. Είναι ο φόβος της απόρριψης. Είναι η αυτοεκτίμησή σου που δεν πρόλαβε να κτίσει και άλλους ορόφους εκτός του ισογείου. Είναι το ερώτημα. Αυτό το πλάσμα θα δώσει σημασία σε εμένα;

Μαζεμένος, κάτι σαν με κομμένα φτερά λόγω της απομυθοποίησης του εαυτού σου, κάθεσαι στην ακρούλα σου νευρικός με τη σκέψη σου κάπου στο κενό.

Η ζωή όμως πολλές φορές παίρνει πρωτοβουλίες – που ποτέ δεν φαντάζεσαι -  για να σε προσεδαφίσει ή  να σε απογειώσει (ανά περίπτωση).

Η κοπελιά ξαφνικά σηκώνεται, παίρνει το σακίδιό της και ετοιμάζεται να ….Σιγά μη σε περίμενε;

Πράγματι έφυγε. Άφησε το δεξί άκρο από το παγκάκι και μετακόμισε στο αριστερό. Δίπλα σου για να αρχίσει εκείνη την επικοινωνία μαζί σου!

Δεν πιστεύεις αυτό που συμβαίνει αλλά συγχρόνως είναι αληθινό και πρέπει να δείξεις ή αποδείξεις ότι έχεις τη δυνατότητα της συνομιλίας με αγγέλους.

 Είναι η Όλγα

Πηγαίνει στη Λέσβο. Είναι εκνευριστικά όμορφη και μόλις ένα χρόνο πιο μεγάλη από εσένα. Οι πληροφορίες κάποια στιγμή αλλάζουν φορά. Βρήκες τη χαμένη σου φωνή και της λες κάποια λίγα για σένα μεταξύ των οποίων και ότι περιμένεις τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών.

Το πλοίο πλησιάζει τη Ραφήνα. Το ταξίδι τελειώνει. Το όνειρο όμως πρέπει να συνεχιστεί. Πως όμως; Πάλι διστάζεις να κάνεις ένα βήμα. Μόνο ακολουθείς!

Οι άγκυρες πέφτουν (όπως πάντα) με γδούπο. Το πλοίο δένει στο ντόκο του λιμανιού και λίγο πριν χαιρετηθείς με τη Όλγα σου δίνει  το τηλέφωνό της για να την πάρεις να της πεις τα αποτελέσματα των πανελλαδικών…

Δεν της τηλεφώνησες  ποτέ..!!

Έχουν περάσει πολλά καλοκαίρια από τότε και στη μνήμη σου υπάρχει η κάθε λεπτομέρεια αυτής της συνάντησης. Κάτι που σημαίνει ότι η Όλγα χάραξε πολλά και βαθιά μέσα σου!

Σου γνώρισε την ομορφιά! Σε έκανε να ερωτευτείς την ιδέα του έρωτα! Σου έμαθε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο πριν το προσπαθήσεις! Σου είπε να μην υποεκτιμάς τον εαυτό σου και συγχρόνως να μην τον υπερεκτιμάς γιατί και στις δύο περιπτώσεις το όνομα Όλγα μπορεί να μην το είχες συναντήσει για να σου δείξει ότι επιστροφή στο κάπου μπορεί να σημαίνει  πηγαιμό στο αλλού..

Κάποιες σελίδες από το μυθιστόρημα "13 Ταξίδια" που πλησιάζει στο τελείωμά  του.

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το