Στο σημερινό άρθρο θα αναφερθώ στη ζήτηση και στα βασικά σημεία της μεθοδολογίας της.

Ο λόγος είναι ότι αφενός δημιουργείται συχνά σύγχυση στους μαθητές για την διαφορά μεταξύ ζητούμενης ποσότητας (QD) και ζήτησης (D), και αφετέρου ότι στο 4^ο κεφάλαιο (Προσφορά) αλλά και το 5ο (Προσδιορισμός των τιμών) δεν αλλάζει η βασική μεθοδολογία.

Το σημαντικότερο ίσως είναι να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές ότι αναφερόμαστε σε στα παρακάτω δύο διαφορετικά «σενάρια» ή «αναφορές»: (α) Υπάρχει μια αρνητική σχέση μεταξύ τιμής (Ρ) και ζητούμενη ποσότητας (QD) ενός αγαθού, η οποία αλγεβρικά εκφράζεται με τη συνάρτηση της ζήτησης, και (β) Όταν μεταβάλλεται κάποιος από τους (άλλους) προσδιοριστικούς παράγοντες της ζήτησης έχουμε μια νέα συνάρτηση λόγω μετατόπισης της καμπύλης ζήτησης.

Και στις δύο περιπτώσεις δεν πρέπει να ξεχνάμε την συνθήκη ceteris paribus. Δηλαδή, τι ανά περίπτωση πρέπει να διατηρούμε σταθερό/α.

Κάποιες σημαντικές ερωτήσεις

Πιστεύω ότι οι σαφείς απαντήσεις από την μεριά των μαθητών στα παρακάτω ερωτήματα θα είναι ενδεικτικές του βαθμού που έχει γίνει κατανοητή η λογική του τόσο σημαντικού κεφαλαίου της ζήτησης.

1. Είναι γνωστό με το που δίνεται ή υπολογίζεται μια συνάρτηση ζήτησης γραμμικής μορφής τι κάνουμε αλλά και γιατί;
2. Είναι σαφές ότι τα δεδομένα της άσκησης τα αναλύουμε σύμφωνα με τις προηγούμενες αναφορές (α) και (β) και όχι ταυτόχρονα;
3. Εάν έχουμε αναλύσει τα δεδομένα της αναφοράς (α) γνωρίζουμε ότι θα απαντήσουμε πρώτα στα ζητούμενα που σχετίζονται με αυτή την αναφορά;
4. Θυμόμαστε ότι όταν έχουμε απαντήσει σε αυτά, τότε ξεκινάμε την ανάλυση των σημείων της αναφοράς (β);
5. Μας είναι ξεκάθαρο αν η ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιμή (ED) και η εισοδηματική ελαστικότητα (EY) αναφέρονται σε μια ή δύο καμπύλες ζήτησης;
6. Γνωρίζουμε, ανά περίπτωση ποια «έκδοση» του τύπου της ED και EY μας εξυπηρετεί, ανά περίπτωση δεδομένων ή ζητούμενων, να χρησιμοποιούμε;

Ευχόμενος επιτυχία στην προσπάθεια των υποψήφιων φοιτητών, θεωρώ ότι με βεβαιότητα πρέπει να γνωρίζουν τα παραπάνω.