Άρθρα

Πίνοντας καφέ με πρώην μαθητές σου.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που θα συναντιόμουν με παλιούς μαθητές μου για  ένα καφέ. Έχει γίνει πια κάτι σαν παράδοση που μοιάζει να την τηρούν (με τη θέληση τους) και τα δύο μέρη. Έχουμε να θυμηθούμε «κομμάτια» από το χθες, να μάθει ο ένας τα νέα του άλλου στο σήμερα, και να ανταλλάξουμε απόψεις για το πώς θα ζήσουμε ένα αύριο πιο κοντά στα πραγματικά θέλω μας.

Σήμερα λοιπόν

Κάπου στο Χολαργό κανονίστηκε συνάντηση για καφέ με την Δ και τον Β!. Δύο ξεχωριστά άτομα με εντελώς άλλες προσωπικότητες οι οποίες «άλλες» υπάρχουν για να βρίσκεσαι εσύ στην ευχάριστη θέση να εισπράττεις την ομορφιά που βρίσκεται στα διαφορετικά «γράμματα»..όπως στο Δ και στο Β!

Ευτυχώς η ζωή δεν μας «επιτρέπει» να μένουμε στατικοί. Μας αλλάζει για να ταξιδέψουμε το παρακάτω της. Και βέβαια φροντίζει να μας «εφοδιάσει» με εκείνα τα «φίλτρα» ώστε όχι μόνο να αναγνωρίσουμε το νέο ταξίδεμα αλλά και να το απολαύσουμε.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές αλλαγές συντελείται πάντα φεύγοντας από το Λύκειο. Στα παιδιά που αποφάσισαν να σπουδάσουν βλέπεις μέσα σε τρεις μήνες που μεσολαβούν από την αποφοίτησή τους μέχρι την εγγραφή τους στα ΑΕΙ / ΤΕΙ εντελώς «άλλα» πρόσωπα από εκείνα που ήξερες. Και βέβαια η αλλαγή αφορά μόνο στην εμφάνιση. Είναι διάχυτη στον τρόπο σκέψης, ομιλίας, περιγραφής και επιχειρηματολογίας. Βρίσκεται παντού!

Τρίτη λοιπόν σήμερα και ήταν η μέρα που θαύμασα την Δ και τον Β! Στις δύο ώρες που είμαστε παρέα ήθελα μόνο να ακούω χωρίς να διακόπτω. Μέσα από τις αφηγήσεις μεταφέρεσαι σε κάποιες άλλες εποχές που εσύ ήσουν στην ηλικία τους και αυτό είναι ένα νοσταλγικό flash back για σένα. Συγχρόνως όμως βλέπεις και ακούς το κέφι, τον ενθουσιασμό, ή την αντίδραση.

Μόνο άκου

Είναι εκείνες οι μοναδικές στιγμές που δεν χρειάζεται να μιλάς, δεν πρέπει να παρασυρθείς από τις θύμησες σου και να παρέμβεις στην ατμόσφαιρα με στερεότυπα του στυλ «όταν εγώ..». Δεν είναι εύκολο να το αποφύγεις γιατί έχεις ζήσει αυτά που ακούς..

Αλλά εσύ μίλησες πολύ στην αίθουσα διδασκαλίας. Τώρα είναι η περίοδος που ακούς..

Ελπίζω Δ και Β σήμερα να ήμουν περισσότερο δέκτης παρά πομπός..

Σας χάρηκα!

2 σκέψεις λίγο πριν τις Πανελλαδικές εξετάσεις

Κάθε χρονιά - πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις - ασφαλώς εύχομαι την επιτυχία σε όλα τα άτομα που συνεργαστήκαμε στους όποιους χώρους διδάσκω.

Μαζί με τις ευχές μου - που μπορεί να ακούγονται τυπικές αλλά δεν είναι - αναζητώ  το κάτι «παραπάνω». Κάτι που θα «αγγίξει» πιο έντονα τον υποψήφιο φοιτητή, θα τον ηρεμίσει, θα τον δυναμώσει και συγχρόνως δεν θα το έχει ακούσει άλλες 100 φορές.

Αγαπημένοι μου μαθητές δύο σκέψεις θέλω μόνο να σας μεταφέρω λίγο χρόνο πριν γράψετε το πρώτο σας μάθημα.

Η λέξη Πανελλαδικές

Η πρώτη σχετίζεται με την ίδια τη λέξη «Πανελλαδικές» η οποία εκτός της τρομοκρατικής έννοιας που της προσδίδουν έχει και μια κυριολεκτική – πραγματική. Και αυτή είναι ότι αυτές οι εξετάσεις αφορούν ΟΛΗ την Ελλάδα. Δηλαδή, αυτή τη δοκιμασία την περνούν πάνω από 100.000 μαθητές. Η συνειδητοποίηση της αλήθειας, ότι δεν γράφω ΜΟΝΟ εγώ, μπορεί να μειώσει την αίσθηση της «αγωνίας κατ’ αποκλειστικότητα».

Το όμορφο αύριο

Μια δεύτερη σκέψη «φωτογραφίζει» το γεγονός ότι στο τώρα μου δεν μπορώ να φανταστώ (και να είμαι βέβαιος) το πως θα «ορίζεται» το όμορφο αύριο… Εννοώ ότι η επιλογή σχολής με τα σημερινά κριτήρια ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποδειχτεί στο μέλλον και η σωστή. Αν λοιπόν η προσδοκία μου δεν επαληθευθεί, κάποια χρόνια μετά, ενδεχομένως να  «πανηγυρίσω» που δεν πέρασα στην πρώτη επιλογή μου.

Οι λίγες ώρες που μένουν πριν ξεκινήσετε ας είναι ώρες «ήρεμης» προσπάθειας για όλους σας. Η επιτυχία θα έρθει αν την κυνηγήσουμε σε όλες τις «φάσεις» της ζωής μας και το «πρόσωπό» της συνήθως δεν είναι αυτό που σήμερα θεωρούμε ιδανικό.

Καλή αρχή..Χάρηκα που σας γνώρισα!