Πανελλαδικές εξετάσεις. Μια από τις δοκιμασίες στη ζωή αλλά όχι και η ίδια η ζωή μας.

Έμειναν λίγες μόλις μέρες για να αρχίσουν οι πανελλαδικές εξετάσεις και η αγωνία παιδιών, γονιών και καθηγητών «κοκκινίζει»..

Προσπαθείς να γράψεις κάτι πέραν των χιλιοειπωμένων περί ψυχραιμίας, να μην έχετε άγχος – λες και θέλουν πολλοί να έχουν άγχος,  ότι όλα θα πάνε καλά και η σκέψη σου μεταφέρεται στο «μετά» των δικών σου πανελλαδικών εξετάσεων. Σε εκείνα που η ζωή σου «γνώρισε» αργότερα!

Ξεκινώντας από το «όλα θα πάνε καλά» είμαστε της άποψης ότι το «καλά» σε αυτές τις περιπτώσεις σχετίζεται με το πόσο έχει προσπαθήσει κάποιος. Αυτό το καλά ή όχι, είναι ένας χαρακτηρισμός που δίνεται συγκριτικά με την ένταση - το βαθμό της προετοιμασίας .

Οι περισσότεροι από τους μαθητές που ξεκινούν τις πανελλαδικές, και ανεξάρτητα από τις «επιταγές» της ατμόσφαιρας, γνωρίζουν το πόσο πολύ ή όχι θέλουν να ονομαστούν φοιτητές. Η ένταση του θέλω τους έχει μεταφραστεί σε αντίστοιχη προσπάθεια. Το αναμενόμενο, και πιο συχνά εμφανιζόμενο, είναι το να εισπράττεις το ανάλογο. Επομένως το «όλα θα πάνε καλά» είναι κάτι διαφορετικό από άτομο σε άτομο.

Ένα δεύτερο σημείο σχετίζεται με το «γεγονός» ότι σε αυτή τη δοκιμασία δεν βρίσκεσαι μόνος σου. Έχεις παρέα άλλες 100.000 άτομα. Πάντα  - σε παρόμοιες δυσκολίες -  υπάρχει μια τάση να προσωποποιούμε την κατάσταση ξεχνώντας ότι στη θέση μας βρίσκονται και πολλοί άλλοι. Η συνειδητοποίηση ότι δεν είσαι ο μοναδικός εξεταζόμενος μειώνει τις αρνητικές προσωπικές σκέψεις.

Στη συνέχεια θα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση να «κλείσεις» τα αυτιά σου σε ότι θα κυκλοφορήσει (ή ήδη κυκλοφορεί) αυτές τις μέρες σχετικά με τον αριθμό των θέσεων, την κατάργηση των ΤΕΙ, τα δύσκολα ή όχι θέματα και άλλα (ουκ ολίγα). Όλα τα προηγούμενα αφορούν την πλειοψηφία των εξεταζόμενων μαθητών οπότε η όποια συνέπεια θα αφορά το σύνολο και όχι μόνο εσένα. Αυτό μεταφράζεται ότι στην πραγματικότητα δεν θα διαφοροποιηθεί το αποτέλεσμα (μόνο) της δικής σου επίδοσης.

Λίγο πριν το πρώτο μάθημα βάλε κάτω τον εαυτό σου και θύμισέ του (με το ζόρι) ότι η υποεκτίμηση όπως και η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων είναι  διαφορετικές προσεγγίσεις για το ίδιο λάθος - μια και στις δύο περιπτώσεις αφαιρούν πραγματική δύναμη.

Μια τελευταία αλήθεια είναι ότι στα 18 χρόνια οι περισσότεροι δεν μπορεί να ξέρουν αν τα σημερινό θέλω τους θα παραμένουν 20 ή 30 χρόνια μετά. Αυτό σημαίνει ότι μια πιθανή απόκλιση από τον τωρινό στόχο ενδεχομένως οδηγήσει στην προσέγγιση μιας πιο αληθινής σε βάθος χρόνου επιθυμίας σου.

Και βέβαια αγαπητέ υποψήφιε φοιτητή η ζωή σου δεν σταματά στα 18 σου χρόνια. Μόλις ξεκινάει!