Όταν η ταχύτητα «θόλωσε» το ταξίδι..

Ταχύτητα! Μια έννοια που «ανέβηκε» απότομα στην ιεραρχία των επιλογών μας και αποτέλεσε βασική στόχευση σε πολλές εκδηλώσεις της συμπεριφοράς μας.

Και βέβαια που είναι το «άσχημο» όταν η (μεγαλύτερη) ταχύτητα ουσιαστικά  μείωσε – συνηθίζουμε να λέμε - τις αποστάσεις στα ταξίδια μας - όποιο μέσο και αν χρησιμοποιούμε. Με μια πρώτη σκέψη - μάλλον πουθενά δεν βρίσκεται το μείον..

Η δεύτερη σκέψη που έρχεται σαν αντίλογος της πρώτης θα μας «διευκρινίσει» ότι:

«Οι αποστάσεις δεν μειώνονται με την αύξηση της ταχύτητας. Ο χρόνος που απαιτείται μειώνεται».

Και έχοντας το μυαλό μας «ξεκαθαρίσει» τη διαφορά αρχίζει τη μετάφραση του τι ακριβώς σημαίνει «τώρα θέλω λιγότερο χρόνο για..»

Χωρία αμφιβολία όταν η μια  δραστηριότητα ή ενέργεια σου αποσπά λιγότερο χρόνο σε σχέση με πριν αυτό σου επιτρέπεται να «δράσεις» σε περισσότερα πεδία. Να κάνεις «και άλλα» μέσα στη μέρα σου, στο μήνα, στη ζωή σου γενικά!

Έχεις κερδίσει ποσότητα! Βέβαια στη οικονομική επιστήμη υπάρχει η έννοια του κόστους ευκαιρίας των αγαθών η οποία μας θυμίζει ότι όταν κερδίζουμε κάτι χάνουμε κάτι άλλο.

Αναζητώντας λοιπόν την άλλη όψη του νομίσματος αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι μπήκαμε σε μια διαδικασία του να δημιουργούμε ασταμάτητα νέα θέλω των οποίων η εμφάνιση ήταν αποτέλεσμα της μείωσης του χρόνου που πλέον χρειαζόταν για την ικανοποίηση των παλιών.

Αυτά τα αυξημένα (Οι επιθυμίες που έγιναν ανάγκες) νέα θέλω εμφανίζονται τις περισσότερες φορές ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να αναφερόμαστε περισσότερο σε ανελέητο κυνηγητό για την ικανοποίησή τους παρά σε προσπάθεια σταδιακής κάλυψής τους.

Είπαμε  η ταχύτητα μας κάνει τώρα να τρέχουμε αντί να περπατάμε!

Μόνο που το τρέξιμο σου «θολώνει» την ορατότητα της όποιας διαδρομής, σου μειώνει το χρόνο της απόλαυσης, σε κάνει να καταλαβαίνεις λιγότερα από αυτά που βλέπεις, ενώ συγχρόνως σου «απλοποιεί» την έννοια της ομορφιάς και τη διαδικασία απόλαυσής της!

Κάπου σε αυτή τη διαδικασία απόκτησης ταχύτητας στη ζωή μας μοιάζει να θυσιάσαμε την ομορφιά της διάρκειας του ταξιδιού προς όφελος των πολλών ταξιδιών. Και βέβαια η σκέψη μας δεν περιορίζεται μόνο στην κυριολεκτική έννοια της λέξης ταξίδι.

Το αν η επιλογή του να «τρέχουμε» μας δικαίωσε είναι ζήτημα προσωπικής μετάφρασης ...