Human being vs Economics.

Αυτή η περίφημη ορθολογική συμπεριφορά (rational behavior) του human being πόσες  υποθέσεις – παραδοχές, πόσες μεταβλητές, πόσα αν, πόσες «μη ανθρώπινες» λογικές, κρύβει μέσα της..

Η μεγιστοπόιηση της χρησιμότητας

Και βέβαια, θεωρώντας δεδομένη τη rational behavior, η μεγιστοποίηση της χρησιμότητας (utility maximization) ήταν εύκολη..

Κατασκευάσαμε, λοιπόν, μια καμπύλη αδιαφορίας (indifference curve), και μάλιστα χάρτη καμπυλών αδιαφορίας (indifference map), πολύ σωστά σκεφτήκαμε και τον  εισοδηματικό περιορισμό (budget constraint), υπολογίσαμε συναρτήσεις χρησιμότητας (με διάφορες αλγεβρικές μορφές), τις παραγωγίσαμε..και προχωρώντας «ανακαλύψαμε» το σημείο μεγιστοποίησης της χρησιμότητας (Utility maximization). Εμείς οι ορθολογικοί καταναλωτές!

"Too good to be true"

Περισσότερα για την συμπεριφορά του καταναλωτή στο βιβίο μου "164 ΣΕΛΙΔΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ - Μια περιήγηση στον πργματικό της κόσμο", το οποίο μπορείτε να βρείτε εδω https://econtopia.gr/product/164-selides-oikonomias-mia-perihghsh-ston-pragmatiko-ths-kosmo/

Θεωρήσαμε δηλαδή το human being σαν ένα σύνολο μονάδων, όμοιων μεταξύ τους στα βιώματα, στις προτιμήσεις, στις επιλογές, που ζει σε ένα στατικό περιβάλλον. Ή όταν αυτό μεταβάλλεται, τα άτομα αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Κάτι σαν copy paste συμπεριφορές!

Με την βοήθεια των μαθηματικών και της στατιστικής, φτιάξαμε τις παραπάνω ωραίες συναρτήσεις. Βρήκαμε τις μεταβλητές – την ακρίβεια των αστάθμητων (μεταβλητών) είναι δύσκολο να την αποδεχτούμε. Εντοπίσαμε και “κατάλληλους” συντελεστές στάθμισης (!!!) και όλα έτοιμα..

Αναλύοντας το Human being

Ξεχάσαμε, όμως, ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν παραμένει σταθερή μέσα στο χρόνο. Πολλές φορές δεν είναι προβλέψιμη (ούτε ο μετασχηματισμός του περιβάλλοντος στο οποίο λειτουργεί εξάλλου είναι). Δεν έχει “ρομποτική” λογική και βέβαια δεν ομαδοποιείται εύκολα.

Δηλαδή, έχει και τα χαρακτηριστικά της emotional συμπεριφοράς, που «κάποιοι» θα την ονόμαζαν  irrational.

Συγχρόνως, αγνοήσαμε το ενδεχόμενο, ο όρος της οικονομίας  ‘ορθολογική συμπροφορά’ να «προδίδεται»  από την ίδια την οικονομία. Θα μπορούσε δηλαδή, το ίδιο το οικονομικό περιβάλλον – σύστημα, στην πράξη, να μην «επιτρέπει» την ύπαρξη ορθολογικής συμπεριφοράς.

Οι προηγούμενες σκέψεις, δεν επιθυμούν να αμφισβητήσουν, το τεράστιο έργο πολύ μεγάλων οικονομολόγων και την τεράστια συμβολή τους στην ανάπτυξη της επιστήμης.

Αποτελούν, απλά, σκέψεις ενός «ανθρώπινου» εγκεφάλου, που ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικού του human being, τον δυσκολεύει να αποδεχτεί ότι μια οικονομική – μαθηματική συνάρτηση θα μπορούσε να περιγράψει, πάντα και με ακρίβεια, την συμπεριφορά – αντίδρασή του.