Η «ανθρώπινη» υπόσταση του καθηγητή

Χθες 1 Ιουνίου ήταν για αρκετούς καθηγητές ίσως το τελευταίο (για τη χρονιά) μάθημα προετοιμασίας των μαθητών για τις πανελλαδικές εξετάσεις που ξεκινούν σε λιγότερο από μια εβδομάδα.

Αυτή η προετοιμασία βασίστηκε στην δημιουργία μιας σχέσης καθηγητή - μαθητή την οποία χαρακτήρισαν η μεταφορά γνώσης, η ανθρώπινη επικοινωνία, η κοινή στόχευση, η εμπιστοσύνη, αλλά και η παρουσία συναισθημάτων - πολλές φορές αναγνωρίσιμων στο μετά.

Από τη μεριά του ο καθηγητής εκτός της μεταφοράς όλης της εκπαιδευτικής και όχι μόνο (θα έπρεπε..) γνώσης που θεωρεί απαραίτητη για τον μαθητή «απαιτείται» να είναι και ο δυνατός της παρέας. Αυτός που στηρίζει, ενισχύει, εμψυχώνει, και ενδυναμώνει.

Ο καθηγητής είναι εκείνος που έχει βιώσει - μέσα από την προσπάθεια των μαθητών του -την διαδικασία των πανελλαδικών πολλές φορές στη ζωή του. Αυτές οι πολλές συμμετοχές του [..] είναι εκείνες που του έχουν δώσει την εμπειρία της διαχείρισης της αγωνίας και του άγχους που δημιουργείται στον μαθητή, και συγχρόνως εκείνες που του «απαγορεύουν» την οποιαδήποτε σκέψη αποποίησης αυτού του ρόλου.

‘Ένα λοιπόν από τα πολλά ΠΡΕΠΕΙ του καθηγητή είναι και η ψυχραιμία, η αποστασιοποίηση «παρέα» με την έντονη παρουσία - συμμετοχή, η ψυχρή περιγραφή με έντονα τα στοιχεία της ενσυναίσθησης, και η «εξαφάνιση» του προσωπικού άγχους που υπάρχει όταν αγαπάς αυτό που κάνεις.

Και κάνοντας λοιπόν τον απολογισμό για τη συμμετοχή σου στο παρακάτω της ζωής των άλλων ίσως καταλήξεις να δώσεις μια καλή βαθμολογία στο πολυδιάστατο έργο που επέλεξες να αναλάβεις.

Περιμένεις λοιπόν (και εσύ) λίγες μέρες μέχρι να ολοκληρωθούν οι εξετάσεις για να χαρείς για το αποτέλεσμα της προσπάθειας των μαθητών που θα τους μεταφέρει σε άλλο επίπεδο ζωής. Είναι τότε που θα δώσεις ένα «μπράβο» και σε εσένα για τη συμμετοχή σου στην επιτυχία των άλλων με τους οποίους οι δρόμοι σας ίσως δεν ξανασυναντηθούν - έστω για ένα γεια - μια και υπάρχουν πολλά μονοπάτια ζωής.

Όμως αυτά τα άτομα ήταν ένα «κομμάτι» της ζωής σου που για κάποια χρονική περίοδο βαδίσατε παρέα. Κτίσατε μια σχέση φιλοδοξώντας παράλληλα το τέλος της να δικαιώσει και τους δύο.

Και αυτό είναι το σημείο που μέσα στη χαρά της επιτυχίας που θα έρθει για τα παιδιά δικαιούσαι να θυμηθείς την ανθρώπινη υπόστασή σου και να επιτρέψεις στον εαυτό σου την συνδυαστική εμφάνιση δύο συναισθημάτων.