Ένα αληθινό χαμόγελο

Ήταν η προσπάθεια για το καλύτερο αύριο,

και το καλύτερο υπήρχε γιατί ευχαριστούσες το σήμερα της ζωής σου.

Όταν άγγιζες  το καλύτερο, εκείνη τη στιγμή,  όχι μετά, του γέλαγες

του αφιέρωνες απλόχερα ένα αληθινό ευχαριστώ.

Ήταν μια φωνή που ερχόταν από τα βάθη του μέσα σου πειστική και καθόλου εφήμερη.

Λίγο παρακάτω η ηχώ της φωνής σου γινόταν συναίσθημα

Έπαιρνε τη μορφή της συμπεριφοράς που σε ταξίδευε στην αναζήτηση της Ιθάκης σου.

Και η Ιθάκη πια δεν ήταν ένα από τα νησιά. Ήταν το ένα νησί!

(ΜΑΝ)