Η ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ (;;) ΑΝΑΠΤΥΞΗ σε ΕΥΡΩΠΗ και ΗΠΑ

Αρκετοί αναλυτές επικαλούμενοι την βελτίωση κάποιων μακροοικονομικών μεγεθών κάνουν λόγο για το επικείμενο τέλος της 7ετους ύφεσης τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ.

Στην περίπτωση αυτή η καλοδεχούμενη ανάπτυξη της οικονομίας θα σηματοδοτήσει (μεταξύ άλλων) και αύξηση του ΑΕΠ (δηλαδή της παραγωγής – εισοδήματος – δαπάνης), μείωση της ανεργίας (λόγω των επενδύσεων δημιουργία νέων θέσεων εργασίας) και κατά συνέπεια αύξηση του εισοδήματος, δηλαδή σε οικονομικούς (ή αριθμητικούς) όρους βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.

Στην προσπάθεια “μετάφρασης” των παραπάνω προοπτικών στην πραγματική σημερινή εικόνα της Ευρωπαϊκής ή και Αμερικανικής Οικονομίας θα θέλαμε να αναφέρουμε κάποιες σκέψεις, δεδομένα αλλά και συμπεράσματα.

Ο εξωπραγματικός αριθμός των ανέργων στην Ευρώπη (27 εκατομμύρια) και στις ΗΠΑ (22 εκατομμύρια) για να μειωθεί σημαντικά θα πρέπει να υπολογίζουμε σε μια θεματική αύξηση των επενδύσεων (ιδιωτικού και Δημοσίου τομέα). Ασφαλώς το χαμηλό ύψος των επιτοκίων (κόστος του χρήματος) βοηθάει προς την κατεύθυνση αυτή. Βέβαια, σε χώρες όπως η Ελλάδα το παραπάνω ΔΕΝ ισχύει δεδομένου ότι δανείζεται (όταν μπορεί) με απίστευτα υψηλά επιτόκια.

Ο χρηματοπιστωτικός τομέας (με την ευρύτερη έννοια) της οικονομίας θα πρέπει να ενεργοποιηθεί ώστε να “χρηματοδοτήσει” την ανάπτυξη.

Κατά τη γνώμη μας, ο τομέας αυτός, κυνηγώντας τις υπερ-αποδόσεις εκτόξευσε το “ρίσκο” που έπαιρνε σε αδιανόητα υψηλά και μη ελεγχόμενα επίπεδα, Ας μην ξεχνάμε (και όχι μόνο) την περίπτωση Lehman Brothers, αλλά και το ρόλο του κράτους “θεατή” στην περίπτωσή της!

Το οικονομικό σύστημα που ζούμε μάλλον θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι “έπαιξε” οριακά με την αυτοκαταστροφή του! Βρέθηκε σε τέτοιες ζώνες “έκθεσης κινδύνου” που ξέφυγε από τον έλεγχό του!

Συγχρόνως όμως, αυτό το ίδιο σύστημα, αποτελεί στοιχείο του περιβάλλοντός μας (αναφερόμαστε σε ανθρώπους..) Με την έννοια αυτή, η αναμενόμενη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου ΔΕΝ αφορά το σύστημα αλλά τα άτομα, δηλαδή εμάς.

Στην προσπάθεια λοιπόν προβολής της επικείμενης ανάπτυξης της οικονομίας σε ατομικό επίπεδο θα πρέπει να “φανταστούμε” τη θέση του μέσου εργαζόμενου – υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι εργαζόμενος μετά το τέλος (::) της καταστροφικής ύφεσης.

Η δική μας “φαντασία” δημιουργεί την εικόνα εκείνου του υπερ-δανεισμένου ο οποίος με χαμηλότερο εισόδημα (σε σχέση με την προ κρίσης εποχή) θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα κόστος ζωής που ΔΕΝ έχει μειωθεί.

Αυτό το “μοντέλο” ΔΕΝ μας παραπέμπει σε βελτίωση βιοτικού επιπέδου και ασφαλώς ΔΕΝ εμπεριέχει ούτε την έννοια της κοινωνικής ευημερίας αλλά και ούτε αυτή της εξέλιξης.

Κλείνοντας την αναφορά μας στην επικείμενη (;;) ανάπτυξη της οικονομίας, πιστεύουμε ότι το “νέο” οικονομικό σύστημα θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί με περισσότερο “άρωμα” ηθικής αλλά και αυτογνωσίας!

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *