Τι να σπουδάσω;

Επιλογή. Δύσκολη διαδικασία. Γίνεται ακόμα δυσκολότερη όταν αφορά το μέλλον και όχι το που θα διασκεδάσουμε το βράδυ (παρόν).

Βέβαια στο "ψάξιμο" του εαυτού μας ώστε να μας αποκαλύψει την τελική του απόφαση σχετικά με το τι θα σπουδάσει υπάρχει το περιβάλλον (γονείς, φίλοι, διαδίκτυο και ειδικοί) που φροντίζει να μας ενημερώνει για την κάθε σχολή, τις επαγγελματικές δυνατότητες, τον εντοπισμό πιθανής κλίσης μας, κ.α.

Όμως πως μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτό που επιλέγουμε τώρα θα είναι το αγαπημένο μας μετά από 20 ή 30 χρόνια;  Μήπως  είναι εύκολο να ορίσουμε με ακρίβεια  τη ζωή μας στο μέλλον; Μερικές φορές είναι δύσκολο ακόμα και να φανταστούμε το μακρινό αύριο.

Κάπου εδώ όμως  ξεκινά μια δεύτερη σειρά ερωτήσεων:

• Η ενημέρωση είναι αποκομμένη από την έννοια της (συνειδητής ή όχι) προτροπής;
• Η σημερινή ενημέρωση είναι πάντα αντιπροσωπευτική της μελλοντικής πραγματικότητας;
• Τα άτομα που μας ενημερώνουν – παρά την αναμφισβήτητη θέλησή τους, είναι και τα κατάλληλα;

Εγώ ο καλοπροαίρετος απαντώ θετικά στα παραπάνω ερωτήματα. Εξακολουθώ όμως να αναρωτιέμαι για τα άγνωστα θέλω του μέλλοντος μου.

Ο χρόνος όμως μας πιέζει για το τώρα. Τώρα λοιπόν η έρευνα, η πληροφόρηση, ο επηρεασμός και η καθοδήγηση τελειώνουν. Τώρα είναι η ώρα των τελικών αποφάσεων. Τώρα πρέπει να γίνουμε σοφοί και να μας προβάλουμε στο μέλλον

Ειλικρινά δεν ξέρω πως θα μπορούσε κανείς να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια σε ένα παιδί 17-18 χρονών σε αυτή την απόφασή του, μια και θεωρώ ότι όλα τα προηγούμενα όλοι μας, λίγο, πολύ ή περισσότερο τα έχουμε κάνει.

Το αποτέλεσμα όμως παραμένει αρκετά ομιχλώδες, και μοιάζει σαν να προσπαθούμε να προβλέψουμε αν μετά από “Χ” χρόνια κάποια συγκεκριμένη μέρα θα βρέχει ή όχι. Ασφαλώς μια τέτοια πρόβλεψη είναι αδύνατη. Όμως αν μέσα στο αυτοκίνητό μας  έχουμε  μια ομπρέλα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την πιθανή νεροποντή. Από την άλλη, αν έχει καλοκαιρία, απλά δεν θα την χρησιμοποιήσουμε.

Αυτό που εννοώ – για να μη μπλέξουμε με μετεωρολογικές προβλέψεις,  είναι ότι ένα από τα στοιχεία που πρέπει να σταθμίσουμε κατά τη διαδικασία επιλογής σχολής, είναι και οι εναλλακτικές λύσεις που το πτυχίο ενδεχομένως θα μας προσφέρει.

Για παράδειγμα, κάποιος πολύ-πολύ γνωστός μου, ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από την εκπαίδευση. Αργότερα η νεανική του ανησυχία τον έστειλε με μεταγραφή στον κόσμο των επιχειρήσεων και της ναυτιλίας. Τέλος oι προβληματισμοί που αναφύονται στην ηλικία των 35 και κάτι, τον γύρισαν αποκλειστικά  στην εκπαίδευση.

Αν κάποιος του έλεγε στα 18 του -  όταν αποφάσιζε το τι να σπουδάσει, ότι θα ταξίδευε τόσο πολύ στην  καριέρα του, θα τον χαρακτήριζε τουλάχιστον φαντασιόπληκτο. Να όμως που έτσι του βγήκε. Του βγήκε, γιατί πρώτον το ήθελε, και δεύτερον γιατί το πρώτο του πτυχίο του προσέφερε την δυνατότητα-ευελιξία  για αλλαγές στην επαγγελματική του ζωή.

Καλές αποφάσεις!