Η αυτοπαγίδευση της «περίπου» γνώσης

Η επαφή μας με την πραγματικότητα ή τουλάχιστον η μείωση της απόστασης που μας χωρίζει από αυτήν είναι αναμφίβολα ένα από τα ζητούμενα στην πορεία της ζωής μας. Αυτή όμως η απόσταση (που υπάρχει  ή δημιουργείται) μεταξύ της σκέψης - συμπεριφοράς και της «αυτονόητης» αλήθειας εμφανίζεται να μεγαλώνει διαχρονικά.

Βέβαια υπάρχουν φορές που επιλέγουμε να «κρατάμε αποστάσεις». Να μην αντιλαμβανόμαστε! Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελεί τρόπο «προστασίας» από καταστάσεις που μας ενοχλούν ή χαλούν τη διάθεσή μας. Σε αυτή την περίπτωση δεν δημιουργείται πρόβλημα (τουλάχιστον για εμάς). Είναι μια ελεγχόμενη επιλογή μας.

Περί αυτονόητων..

Εκείνο που προκαλεί στη δική μας σκέψη ανησυχία είναι ότι η «ελλιπής» αίσθηση της πραγματικότητας πρωταγωνιστεί σε ολοένα και περισσότερους εγκεφάλους και μάλιστα ανεξάρτητα από τα χρόνια λειτουργίας τους.

Ατυχώς η έννοια της λέξης «αυτονόητο» τείνει να καταργηθεί.

Αλήθεια που βρίσκεται το ενδιαφέρον στο να συζητάμε ή να προσπαθούμε να αναλύσουμε καταστάσεις που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης;

Το «περιβάλλον» προωθεί ή και ενίοτε έντεχνα επιβάλλει πρότυπα του στυλ: εγώ ο παντογνώστης. Και βέβαια το πρόβλημα δεν είναι όταν έχουμε άποψη για κάτι. Η ύπαρξη άποψης (25 χιλιόμετρα για μια διαφορετική Κυριακή) είναι απαραίτητη στην οποιαδήποτε εξελικτική διαδικασία, Ασφαλώς λοιπόν και στη ζωή του ανθρώπου.

Το «θέμα» δημιουργείται όταν θεωρούμε ότι γνωρίζουμε αυτό το κάτι πριν καν το «συναντήσουμε». Η ένταση δε του φαινομένου γίνεται ισχυρότερη όταν επιμένουμε στις απόψεις μας (επί άγνωστων βιωματικά θεμάτων) και τις εξωτερικεύουμε είτε με δόσεις ειρωνείας προς τις διαφορετικές προσεγγίσεις των συνομιλητών μας, είτε ασκώντας «εύκολη» κριτική, είτε αγνοώντας πότε επιβάλλεται μια «συζήτηση» να σταματήσει.

Προτροπή

Αγαπημένη μας νέα γενιά μη μένετε στην «περίπου» γνώση που η ατμόσφαιρα σας ωθεί να προβάλλετε. Αυτή η «τακτική» εξυπηρετεί την ατμόσφαιρα, όχι εσάς.

Η «πραγματική» γνώση θέλει χρόνο και προσπάθεια. Κατακτάται, δεν προσφέρεται με συνοπτικές διαδικασίες. Όταν πράγματι υπάρχει δεν θα έχετε ανάγκη ούτε αυτοπροβολής ούτε γκρίζας διαφήμισης. Δεν θα χρειάζεται τότε να προσπαθείτε «ανορθόδοξα» να προβάλλετε την «περίπου» γνώση σας ή το υπό διαμόρφωση εγώ σας.  Θα αναδύεται χωρίς τη δική σας παρέμβαση λόγω του ότι θα είναι πραγματική/ο.

Μια από τις ομορφιές εξάλλου της ζωής βρίσκεται  και στην λέξη «ανακάλυψη». Και αυτή έρχεται, δεν προϋπάρχει. Αν μας χαριζόταν στα 18 μας χρόνια μάλλον όλα τα επόμενα θα θύμιζαν επανάληψη του ίδιου έργου.